ERMENİ KAPISININ

GELECEĞİ OBAMA’YA BAĞLI

Her şey iyi başlamıştı. Hatta o kadar iyiydi ki, inanmak dahi güçtü.

Cumhurbaşkanı Gül’ün Erivan’a yaptığı tarihi gezi birden bire kapıların açılacağı sinyali verdi. Ardından,Washington devreye girdi.

Başkan Obama, Türkiye ile Ermenistan arasındaki ilişkiler normalleştirilirse, seçim öncesinde verdiği Soykırım sözlerinden kurtulacak ve böylece, çok değer verdiği müttefiği Türkiye ile arasını bozmadan bu işten sıyrılabilecekti.

İlişkilerin normalleştirilmesi demek, tarafların ön koşullar koymadan, öncelikle sınır kapılarını açmaları, diplomatik ilişkiler kurmaları ve ortak bir komisyon çerçevesinde diğer sorunları (başta Soykırım ve diğer konular) tartışmaya başlamalarıydı.

Her şey iyi gidiyordu ki, Azerbaycan ayağını koydu.

“Hani kardeştik, ne oluyor” dedi ve Türkiye’ye geri adım attırdı.Karabağ sorunu çözülmeden, Türkiye’nin Ermenistan kapısını açmasının söz konusu olamayacağını belirtti.

Aslında kendileri açısından haklıydılar. Zira yıllar boyunca, bu politikayı biz onlara yansıttık ve kardeşlik-dostluk hava satıp, dünya piyasalarından daha ucuza petrol ve doğal gaz aldık.

Anlayacağınız, yapılmaya çalışılan ince politika yürütülemedi.

Peki bundan sonra ne olacak ?

Türkiye, Ermenilerle vardığı ilke anlaşmasından vaz mı geçecek ?

Kapıların açılması unutulacak mı ?

Hayır, unutulmayacak ancak işler daha zorlaşacak.

Şimdi Ankara’nın bu kısır döngüden kurtulmasının tek koşulu var.

O da, Beyaz Sarayın kapısını çalıp, Başkan Obama’ya “Biz çok istiyoruz, ancak Ermenistan ile ilişkilerin normalleşmesi , Karabağ sorununun çözümüyle eş zamanlı olmak zorunda. Yoksa Azerbaycan’ı kaybederiz, ki bunu kamu oyumuz kabul etmez” demesi.

Aslında, işler biraz daha karıştı ve sıkıştı. Ancak ne olursa olsun, doğrusu da bu. Washington Karabağ’a seyirci kaldıkça, Türkiye’nin Ermenistan konusunda ön alması imkansız.

Obama ya bir orta yol bulunmasını sağlayacak veya Soykırım tasarısı önümüzdeki dönemde yeniden masaya yatırılacak.