BUNCA GERİLİME DEĞDİ Mİ?

Ben geçen hafta yaşanan gerilime hala bir anlam verebilmiş değilim.

Haftasonu yapılan tüm açıklamaları ve  Başbakanın neden sinirlendiğini anlatan yorumcuları okudum. Başbakana yakın çevrelerle de uzun uzun konuştum ve tüm kavganın nedenlerini araştırdım. Doğrusunu söylemem gerekirse, olayın temelinde bu kadar basit nedenlerin yattığına inanamadım.

Baktım ki, TÜSİAD’ın Başbakanı yerden yere vurma niyeti yokmuş. Sadece, kendilerini rahatsız eden bir kaç noktaya değinmek istemişler, o kadar. AKP iktidarından memnuniyetlerini de açıkça belirtmişler.

Başbakan’ın bu kadar sert tepki göstermesinin altında da, ne ilginçtir, tamamen kişisel algılamaları yatıyormuş:

“Ben bu kadar çaba harcıyorum. Kimselerin cesaret edemediği kararları alıyorum. Bu adamların şirketlerinin değerleri, bu önlemler sayesinde arttı ve şimdi de kalkmışlar beni eleştiriyorlar.”

Bu işler bu kadar basit mi?

Bunca gerilime değdi mi?

Kavganın temelinde önemli bir şey vardıysa, neden böylesine çabucak bitiverdi.

Geriye dönüp baktığımızda, ne kazandık, ne kaybettik ?

Türkiye Cumhuriyeti hükümetinin Başbakanı ve Türkiye’nin önde gelen patronları, ellerine geçirdikleri istikrarı, yakaladıkları ekonomik rüzgarı hoyratça kullanıyorlar.

Hiçbirimiz, bu ülkenin geçmekte olduğu sürecin farkında değiliz galiba.

Ekonomi ne kadar düzelmiş olsa dahi, hala kırılganlığını sürdürüyor. En ufak bir çalkantıda, istikrarın bozulacağı yolundaki bir belirti, parayı hemen kaçırtacaktır. Tekrar enflasyon canlanacak, işsizliğin boyutları yeniden artmaya başlayacak ve Türkiye eski hasta yatağına geri dönecektir.

Yazık değil mi?

Bunca fedakarlığın, bunca çabanın boşa gitmesini göze alabilecek kadar hoyrat davranmanın ne gereği var?

Türkiye kendi içinde ve dışında bir denge oluşturabilmiş ve uzun yıllardır özlediği bir ivme kazanmıştır. Buna sahip çıkmak zorundayız. Kişisel kaprisler veya yanlış tutumlarla bu ortamı kaybetmememiz gerekiyor.

Sadece hükümet değil, patronlar da, medya da, geçen hafta yaşanan içi boş krizi iyi değerlendirmeli ve hoyratlığı bırakmak zorunda.

Bu noktaya gelene kadar çok çektik.

Şimdi kendi bindiğimiz dalı kesmemeliyiz.