TÜRKİYE’NİN AB NİYETİ

SORGULANIYOR...

Geçen hafta Dışişleri Bakanı Ali Babacan, bir grup AB uzmanı, gazeteci ve öğretim üyesiyle bir araya geldi ve uzun uzun “ AB hedefi değişmedi ve herşey planlandığı gibi yürüyor” mesajını verdi.

Ali Babacan’ın yalnız kalmadığını, bu köşede ileri sürüldüğü gibi, AB ile ilişkilerin ele alındığı son kabine toplantısında, diğer Bakanların olumsuz bir tutum aldıkları hakkında  yazılanların doğru olmadığını anlattı.

Ulusal Programı içtenlikle savundu. Yakında somut bir belge olarak resmileşeceğini söyledi.

Ancak, toplantıya katılanların sık sık, “ Söyledikleriniz çok  güzel de, kamuoyuna elektrik veremiyorsunuz. Eski heyecan kalmadı. Gerektiği hızla mesafe  alınmadığı izlenimi yaygın” diye, kamuoyundaki havayı yansıttılar.

Ali Babacan ne kadar aksini savunursa savunsun, son haftalarda aynı hava Avrupa başkentlerinde de esmeye başladı.

Ankara’da neler olduğunu anlayamıyorlar. Özellikle iktidarın niyetlerini bir türlü çözemiyorlar.

AB-Türkiye ilişkilerini çok yakından izleyen bir yetkilinin deyişiyle, “Türkiye’nin Avrupa’daki  imajı yükselirken, hükümetin bu tutumuna anlam verilemiyor”.

Genelde beklenen, kapanma davasının ardından AKP’nin bütün gücüyle Avrupa projesine sarılacağı ve hem iktidarını, hem de varlığını, Kopenhag Kriterlerine bağlayacağı şeklindeydi.

Hayrettir, ancak genel gidiş bu yönde değil.

İşin talihsiz yanı, bu soğukluğun  Türkiye’nin Avrupa başkentlerindeki reytinginin yükselmeye başladığı  bir döneme rastlaması.

Suriye-İsrail barış görüşmelerinde oynadığı rol, Gürcistan’ın Rusya tarafından işgaliyle birlikte, bölgede artan etkinliği ve Gül’ün son  Erivan ziyareti, Ankara’nın yıldızını parlattı.

Böyle bir ortamın yarattığı avantajlardan yararlanması beklenen Türkiye’den ise, tam tersine ses çıkmıyor. Ne heyecan kalmış, ne de eski çalışma temposu.

Pazartesi günü Brüksel’de, Türkiye-AB troyka toplantısı vardı. Babacan’a aynı sorular soruldu mu, bilemiyorum. Sadece,  AB komisyonunun da ilişkilerin gidişinden memnun olmadığını biliyorum.

AB Komisyonu, bu ilişkilerin rayından çıkmaması için çırpınırken, Fransa  ve Almanya’yı ikna etmeye çalışırken, tek ümidi Türkiye’nin yükümlülüklerini hızla yerine getirmesiydi. Oysa şimdi, Türkiye de ayak sürüyor gibi bir tutum içinde.

İşte bundan dolayı, “Erdoğan, yavaş yavaş AB’den uzaklaşıp, Türkiye’yi bağlantısız bir konumda mı tutmak istiyor?” sorusu soruluyor.

Acaba bu uzun vadeli bir süreç mi, yoksa mart 2009 ara seçimlerine  kadar devam edip, sonradan değişip tekrar rayına oturacak bir siyasi tercih mi?

Ben çözebilmiş değilim. Bilen varsa yazsın da öğrenelim.