BM HAPİSANESİNDE .

12 SAAT GE?‡İRDİM (!)

NEW YORK

?

Her?Ÿey aklıma gelirdi de, Birle?Ÿmi?Ÿ Milletler binasının hapisaneye dönü?Ÿece?Ÿi? ve bizlerinde mahkum gibi 12 saatimizi bu binada geçirebilece?Ÿimiz gelmezdi.

?

Oysa hepimiz masumduk (!). ?œstelik içerde sadece 40 dakika kalaca?Ÿız diye gitmi?Ÿtik.

?

Tek suçumuz, Türk ve Rum gazetecileri? olmaktı.

?

İlk saatler oyun gibi geçti. Her yarım saatte bir ?heyetlerin dı?Ÿarı çıkı?Ÿını bekledik. Dı?Ÿarısı aydınlık, bina bürokratlarla dolu , kafeteryalar açıktı.

?

Sonra, yava?Ÿ yava?Ÿ hava kararmaya ba?Ÿladı. BM bürokratları çantalarını alıp evlerine gider oldular.

?

Gece bastıkça i?Ÿin ciddiyeti biraz daha arttı. ?œstüne üstlük gazeteci? sayısıda azaldı. Türk ve Rumların dı?Ÿında kimseler kalmadı.

?

BM binasındaki tüm kafeteryalar da kapanınca, durumumuzun kritikle?Ÿti?Ÿini anladık. Gece yarısına do?Ÿru, bina karanlı?Ÿa? gömüldükçe, bizlerin ertafındaki polis kordunu da ?arttı. Bina?’nın iç ve dı?Ÿ kapıları kapandı ve kalakaldık.

?

Heyetler 38 inci kattaki Genel Sekreterlik bölümünde, bizler de giri?Ÿ kapısında? hapsedildi?Ÿimizi anladık.? Gece yarısından itibaren? artık kaderimizle ba?Ÿba?Ÿa kaldık. ?–ylesine ki, Rum gazeteciler? dahi pencerelere bakıp haber üretemez (!) duruma?? girdiler. Zira kimse bir?Ÿey bilmiyordu.

?

Ne olup bitti?Ÿinden habersiz, dı?Ÿ dünya ile ili?Ÿkisi kesilmi?Ÿ durumda 12 saat geçirmenin ne anlama geldi?Ÿini bir kere daha hatırladım.

?

Cenevre konferansında (1974), ardından beyaz geceler geçirdi?Ÿimiz nice di?Ÿer toplantılar ve son darbeyi yedi?Ÿimiz New York maratonu...

?

?

?

Kıbrıs yine bizi yakmı?Ÿtı.

?

Hapisaneden serbest bırakıldı?Ÿımızda hava yine a?Ÿarmaya, BM diplomatları tekrar bürolarına dönmeye,? kafeteryalar açılmaya, sokaklar dolmaya ba?Ÿlamı?Ÿtı.

?

Kimse bize suçumuzun ne oldu?Ÿunu dahi anlatmadı.(!)