PKK, KENDİ

TUZAĞINA DÜŞÜYOR

Hatırlayın 1990’larda PKK Güneydoğu’da fırtına estirirdi. İstedikleri zaman bir çağrı yapar, esnafa kepenk indirtir, “ dükkanlarınızı açın” dedikleinde de, kepenkler kalkardı. Bölgenin büyük bölümünde etkinliği vardı. Bazı bölgeler gündüzleri güvenlik kuvvetleri, hava kararınca ise PKK’nın kontrolüne geçerdi.

Kırsal alanda 100-200’er kişilik gruplar halinde dolaşırlar, kurtarılmış bölgeler oluşturmaya çalışırlardı.

Ancak bu etkinlik  uzun sürmedi.

1998’e gelindiğinde, güvenlik güçleri  PKK’yı sıkıştırdı, bölgedeki ağırlığını yok etti.

Hemen ardından da Öcalan tutuklandı ve hapse  atıldı.

PKK’nın dönüm noktası  buydu.

Öcalan, PKK’dan silah bırakıp Kuzey Irak’a çekilmelerini istedi. Örgüt bu emre itaat etti.

1999-2005 arasında PKK, bölgeden büyük oranda silindi. İnsanlar rahatladı. Terör olayları kesildi. Herkes derin bir nefes aldı. Ticaret yeşerdi, halk zenginleşmeye başladı.

PKK ise, Kandil dağında ve Kuzey Irak’ta gitar çalıp şarkı söyleyen ve yavaş yavaş eriyen bir gruba dönüştü.

Eğer biraz daha kalsalardı, eriyecekler ve büyük oranda yok olacaklardı. Onlar da bu tehlikeyi gördükleri için 2005’ten itibaren tekrar silaha  davrandılar, farklı taktiklerle terörü yeniden başlattılar.

Özellikle bu yıl PKK eski statüsüne kavuştu. Yine terör, yine masum insanların öldürülmesi...

Bugün durumdan çok memnun görünüyorlar.

Türkiye, PKK’nın terörüyle sarsılıyor. Bölge, PKK yüzünden savaşa girmek üzere.

Beyaz Saray’da onlardan söz ediliyor. Bağdat yönetimi bu işin içinden nasıl çıkabileceğini  hesap ediyor.

Yayınlarını, açıklamalarını izlediğinizde, yeniden gün ışığına çıkmanın keyfini yaşıyorlar.

Ancak farkında değiller, PKK kendi kazdığı  terör tuzağına düşmek üzere.

Uluslararası kamuoyu artık eskisi gibi değil. PKK tekrar ve güçlü bir şekilde terörist damgasını yiyor. Daha da önemlisi, giderek siyaseten de korumasız kalıyor.

Araplar, PKK’nın Türkiye’yi kışkırtmasından  rahatsızlar. Kuzey Irak Kürtleri, PKK’nın kendilerine de zarar vermeye başladığını görüyorlar ve eski yaklaşımlarını terk ediyorlar. ABD  ve Avrupa Birliği, PKK’yı terörist daha da ötesi ortak düşman görüyor.

Belki bizim istediğimiz kadar etkin destek vermiyorlar, ancak o da gelecek.

PKK’yı asıl rahatsız eden, Güneydoğu halkının eylemler konusunda giderek rahatsızlık duyması ve sesini yükseltmeye başlamasıdır. Bölge halkının çoğunluğu da, Kürt siyasetçilerinin bir bölümü de , aynı görüşleri seslendiriyorlar.

“Terörle bir yere varamayız” diyorlar.

PKK’nın destekği tümüyle kesilmiş değil, ancak çoğunluk silahlı mücadeleyi istemiyor.