GELİN SOYKIRIM’I

TARTIŞALIM....

Yeni bir başlangıç yapabilmenin, yeni bir sayfa açabilmenin koşulları çok ağır olacak. Hiç sevmediğimiz, hatta bugüne kadar onurumuzu zedelediği için ağzımıza almadığımız konuları konuşmak zorunda kalacağız. Eğer şimdi adım atmazsak, ilerde çok daha güç durumlara düşeceğiz. O zaman daha ağır gelecek.

İnsanlar arasındaki ilişkide olduğu gibi, uluslararasındaki ilişkilerde de zamanlama her şeyden daha önemlidir. Bugün yapmanız gerekeni yarına bırakırsanız, bugün atmanız gereken adımı geciktirirseniz, çok geç olur. O zaman, tek adımla halledeceğiniz bir sorunu iki üç adımla halletmek zorunda kalırsınız.

İşte Türkiye’nin durumu böyle...

Ya yepyeni bir tutum alacak veya ilerde daha da güç duruma düşecek. Ya tüm politikasını değiştirecek veya olduğu yerde sayacak, devamlı kaybedecek.

Dış politika değişikliğinin başında, inandırıcılığı yüksek bir yaklaşım gelmeli. Eğer soykırım damgasının silinmeyecek şekilde sırtımıza yüklenmesini istemiyor isek, “Soykırım olmadı” demekle yetinmemeliyiz. Gerçekten yaşananları açıkça ortaya koymalıyız. Hiçbir şeyi saklamamalıyız.

İkinci önemli unsur, soykırım kelimesi yerine, gerçek bir niteleme, yeni ve başka bir kelime veya bir cümle bulup, sürekli şekilde bu kelimeyi kullanmalıyız.

Batı ülkeleri üniversitelerine yönelik konferanslar, seminerler organize etmeliyiz.

İç politika değişikliğinin başında ise, 1915 olaylarını hiçbir kompleks duymadan tartışma ortamını yaratma gelmelidir.

Türk toplumu, 301 korkusundan kurtulmalı ve o dönemi geniş şekilde konuşabilmelidir. Türk toplumu, farklı düşündüğü için dayak yemek veya protesto edilme tehdidinden de kurtulmalıdır.

Türkiye arşivlerini gerçekten açmalıyız.

Eğer saklayacak bir şeyimiz yoksa, küçük oyunlara başvurmamalı, herkesi şeffaflığa itmeliyiz.

Bunları başarabilirse, Türkiye’nin uluslararası alanda inandırıcılığı artar.  O zaman ortak komisyon kurma önerimiz ciddiye alınır. Ermeniler kaçamaz ve kabul etmek zorunda kalırlar.

Bugüne kadar yaşananlara rağmen yine kıpırdamazsak, istediğimiz kadar tepki gösterelim, istersek soykırımı kabul eden ülkelere sınırlarımızı kapatalım, kurtulamayız. Eninde sonunda da, kapımızı başkaları, başka şekillerde çalmaya başlarlar...