ASKER-SİVİL GERİLİMİ,

ÜLKEYİ ZAAFA UĞRATIYOR

Okurlarımla, giderek ülkeye zarar vermeye başlayan bir durumu paylaşmak istiyorum.

Türk Silahlı Kuvvetleri’yle, sivil iktidar arasında yaklaşık 6-7 aydır süren ve giderek keskinleşen çekişmenin, sürtüşmenin, gerilimin ülkemizi bazı konularda hayati derecede zaafa uğratmaya başladığına dikkat çekmek istiyorum.

Bunun özellikle Irak’a ve içimizdeki Kürt politikalarına yönelik alanlarda yarattığı handikabın artık tehlikeli bir noktaya geldiğine dikkat çekmek istiyorum.

1. IRAK,  tam anlamıyla bir kaos içinde. Gelişmeler ülkemiz açısından da korkutucu noktalara gidiyor. ABD’deki genel hava, Washington’un askerini çekmeye hazırlandığı ve çıkış stratejilerinin yazıldığını gösteriyor. Artık çekilip çekilmeme değil, ne zaman ve nasıl çekileceği tartışılıyor. Irak’ın üçe bölünmesi giderek güç kazanıyor. Bunlar konuşulurken, Türkiye ortada yok. Hiç bir inisiyatif alamıyor, hiç bir çözüm formülüne katkıda bulunamıyor.

2. KUZEY IRAK’ın olası bağımsızlığı giderek daha fazla konuşuluyor. Böyle bir adım atılması durumunda, bölgede çok yönlü bir savaşın çıkabileceği artık raporlara geçiyor, planlamalar yapılıyor. Türkiye’den başka her bölge ülkesi bu konu üzerinde politika üretiyor, seçenekleri kendine göre yönlendirmeye çalışıyor.

3. KÜRT SORUNU, artık sadece Türkiye’nin değil, tüm bölgenin sorunu olmuş durumda. Ancak, ağırlıklı merkezi yine de Türkiye. Türkiye’deki Kürt kökenliler bölünmüş ve ne istediklerini tam saptayamamış bir görüntüdeler. Buna karşılık, temsilcileri olan DTP’liler Meclis’e girdiler ve yepyeni siyasi bir süreç başlattılar. Devlet de hazırlıksız yakalandığı için ne yapacağını bilemiyor.

İşte böylesine vahim bir durum ile karşı karşıyayız.

Kendini böyle bir ortamda bulan ülke ne yapar?

Hükümetiyle askeri bir araya gelir, planlama yapar, yeni politikalar üretir, vizyon oluşturur, seçenekler üzerinde önlemler alır. Bölge ülkeleriyle, ABD ile konuşup, sorunlar daha gelişme aşamasındayken rol üstlenir, elini kontrol panelinde tutmaya çalışır.

Türkiye’de ise, ne yazık ki sivil-asker diyalogunun kopması sonucu, hiçbir ortak politika oluşturulamıyor. Asker kendi köşesinde, sivil iktidar kendi köşesinde gelişmeleri izliyor ve birbiriyle çekişiyor.

Bütün enerji, bu konulara ayrılacağı yerde, iç politikada harcanıyor.

İç politikayı ihmal etmeyelim.

Laik sistemimizi tartışalım.

Ancak, artık yetti.

Ülkemiz, içerden ve dışardan son derece hayati sorunlarla çevrildiği, tehlikenin giderek yaklaştığı bir sırada, birbiriyle konuşmayan, karşılaşmak dahi istemeyen asker ve sivil kurumlarla karşı karşıya kalmak büyük talihsizliktir.

Türkiye’yi sevmek, vatan aşkıyla yanmak çok güzel bir histir. Ancak hem asker, hem de sivil yöneticilerimizin asıl işleri, ülkemizin çıkarlarına sahip çıkmaktır.

İç çekişmeler nedeniyle, Türkiye’mize zarar verdiğimizi artık görelim.

Artık yetti...