MERKEL’İN TÜRKİYE’YE

BAKIŞI FARKLI...

Almanya Başbakanı Merkel’in¸ geçen hafta Erdoğan ile görüşmesi ve ardından düzenlediği basın toplantısındaki konuşması, Türkiye-AB ilişkileri açısından önemli mesajlarla doluydu.

Merkel, hükümetinin, Türkiye’ye imtiyazlı ortaklık verilmesini tercih ettiğini, ancak AB’nin daha önce aldığı kararlara uyacağını açıkladı. Yani Alman Devletinin attığı imzaya sadık kalacağını söyledi.

Merkel, bunu ilk defa söylemiyor. Ancak uzun süredir “Ahde vefa” yaklaşımı yerine, İmtiyazlı Ortaklıktan söz eder olmuştu.

Durumu biraz daha açarsak, Berlin, Türkiye’nin tam üye olmasını bir türlü içine sindiremiyor. Daha doğrusu, iktidarı oluşturan koalisyonun Hıristiyan Demokrat kesimi tam üyelik fikrine karşı çıkıyor. Sosyal Demokrat  kanadı  ise, Türkiye’nin  tam üyeliğinde ısrarlı. Hıristiyan  Demokratlar, kendi tabanına konuşurken “imtiyazlı ortaklık” diyorlar, Türkiye veya koalisyon ortaklarına konuşunken, Türkiye’yi tüm koşulları yerine getirdiği taktirde tam üye olarak kabul edeceklerini söylüyorlar.

Merkel, bu politikasıyla, Fransız Devlet Başkanı Sarkozy’den bir miktar uzaklaşıyor. Sarkozy kafadan HAYIR diyor. Türkiye’nin Avrupalılığını dahi sorguluyor. Ancak o da, müzakerelerin tümüyle  durdurulmasını istemiyor. Ufak tefek engeller çıkartmakla yetiniyor.

Özetlemek gerekirse, Türkiye’nin  önünde  görülen Merkel-Sarkozy engeli sanıldığı kadar güçlü değil.

Eğer Türkiye AB ile ilişkileri tekrar hatırlayıp reformları harekete geçirirse, tahmininden daha hızlı ilerleyebilecektir.  Tam üyelik koşullarını yerine getirmeye başlamış olan bir Türkiye’yi kimseler engelleyemeyecektir. En büyük hata, “Ne yaparsak yapalım, Merkel ile Sarkozy bize geçit vermeyecek” mantığı ile hareket edip, ipe un sermek ve bu cephenin değişmesini beklemek olur. Boş yere zaman  harcarız.

Israrla ve  bilerek söylüyorum.

Tüm koşulları yerine getirmiş olan bir Türkiye’nin tam üyeliğini kimse uzun süre engelleyemez. Belki zaman zaman ayak sürüyebilirler, ancak sonunda pes ederler. İyisi mi, biz etrafla uğraşmayı bırakıp, üstümüze düşeni yapalım.