B?–YLE BİR ORTAMI

BİR DAHA BULAMAYIZ

Bugünkü noktaya gelmemiz? hiç kolay olmadı.

Unutmayalım ki, Washington?’a tutum de?Ÿi?Ÿtirtebilmek için yakla?Ÿık iki yıl u?Ÿra?Ÿıldı.

Irak bata?Ÿına saplandıktan sonra, gözü hiçbir ?Ÿeyi görmeyen ABD, PKK ile u?Ÿra?Ÿmak istemedi. Ba?Ÿında yeterince sorun oldu?Ÿundan dolayı, Türkiye?’nin ısrarla PKK?’dan ?Ÿikayet edi?Ÿine kulak vermedi.

Hemen komplo teorileri üretildi.. ABD?’nin Türkiye?’yi bölmek istemesinden tutun da, Büyük Kürdistan?’ı yaratmaya veya İran?‘daki Kürtleri ayaklandırmaya kadar bir dizi art niyet arandı.

Kimse bilemez, belki de böyle art niyetler vardır ve gerçektirler. Ancak benim bildi?Ÿim bir ?Ÿey var ki, o da ABD?’yi harekete geçirebilmek kolay de?Ÿildir.

Neden geçen yıl de?Ÿil de, ?Ÿimdi tutum de?Ÿi?Ÿti?

Belki, Türkiye?’nin sabrının ta?Ÿtı?Ÿını gördüler. Ankara?’nın gözünün karardı?Ÿı sonucuna vardılar.?

Ancak, hangi gerekçeyle olursa olsun, sonunda tutum de?Ÿi?Ÿtirdiler ya, i?Ÿte önemli olan? budur.

ABD?’yi ikna etmek zordur.

Politikalarının de?Ÿi?Ÿmesini sa?Ÿlamak çok zaman ve çaba gerektirir, ancak Beyaz? Saray bir defa kararını verdi mi, çarklar döner.

Ancak, çok dikkat edilmesi gereken bir ba?Ÿka nokta daha vardır:

Washington bir adım atarken, kar?Ÿılı?Ÿında da mutlaka bir ?Ÿeyler bekler veya ister. Uluslararası ili?Ÿkilerde hiçbir ?Ÿey bedava gelmez. Mutlaka bir faturası vardır.?

ABD bugünkü tutumunu ancak, Türkiye?’nin içeride Kürt sorununu hafifletebilecek, PKK?’nın zeminini eritecek adımlar atması durumunda sürdürür. Türkiye?’nin PKK terörüyle sadece Kuzey Irak?’ı havadan vurarak mücadeleyi seçmesi durumunda, bir süre sonra ?“yeter artık?” diyebilir.

Bush yönetimi son aylarda attı?Ÿı iki adımla Türkiye?’ye ne kadar önem verdi?Ÿini gösterdi.

Biri, Ermeni soykırımı tasarısını engellemesi, di?Ÿeri de Kuzey Irak?’ın bombalanmasına izin vermesiydi.

?žimdi her iki konuda da, Ankara?’nın hareketlenmesi bekleniyor.

Ermeni sorununda bazı jestler, Kürt sorununda da, PKK?’nın tabanını yok edecek ve örgütün belini kıracak adımlar atılmasını istiyor.

Ankara?’ya bu mesajlar açıkça veriliyor.

Erdo?Ÿan ile Bush yönetimi arasındaki mesajla?Ÿma ?Ÿimdi daha netle?Ÿti: Ankara, Washington?’un iste?Ÿine uydu ve büyük bir kara harekatından vazgeçti. Buna kar?Ÿılık? ABD, Kuzey Irak hava sahasını açtı ve istihbarat vererek, Türkiye?’nin kendi gözetimi altında bir harekat gerçekle?Ÿtirmesini kabul etti.?

Bu, i?Ÿin askeri yönüydü.

Peki, paketin siyasi yönünde neler var?

Bugüne kadarki Amerikan politikalarını hatırlarsak, nelerin beklendi?Ÿini çıkarmak o kadar da zor sayılmaz.

?œstelik, bir noktayı gözden kaçırmayalım: Bu, bizim sorunumuzdur. Amerika?’nın de?Ÿil. ?‡özümü de ancak bizler bulabiliriz. Yeter ki, siyasi cesaretimiz olsun ve Devletin tüm kurumları aynı hedefe do?Ÿru yürüsünler. Birbirlerine çelme takmasınlar. Rol çalmaya kalkmasınlar.

ATILACAK ADIMLAR

CESARET GEREKTİRİYOR

PKK tam anlamıyla bir yol kav?Ÿa?Ÿında bulunuyor.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti biraz cesur davranabilirse, örgütün belini kırabilecek veya etkinli?Ÿine büyük oranda darbe indirebilecektir.

E?Ÿer Türkiye kolayı seçer ve Kuzey Irak?’ın havadan bombalanmasıyla yetinir, gerisini görmezden gelirse, tam aksine PKK?’nın yeniden dirilmesini sa?Ÿlar.

İ?Ÿte böylesine önemli bir yol kav?Ÿa?Ÿında bulunuyoruz.? PKK?’nın hangi yöne gidece?Ÿini, bizim takınaca?Ÿımız tutum etkileyecek.

Bazı gerçekleri unutmayalım:

PKK, kendi iste?Ÿiyle silah bırakmaz, bırakamaz. ?žu anda ölüm kalım mücadelesi veriyor. Tüm gücüyle kadrolarının çözülmesini engellemeye ve yeni suikastlarla gücünü göstermeye çalı?Ÿıyor.?

PKK, belki paraca dı?Ÿardan finanse ediliyor olabilir, ancak kadrolarını ülkenin içinden sa?Ÿlıyor.

?‡e?Ÿitli nedenlerle Kürt kökenli vatanda?Ÿlarımızın bir bölümü PKK?’yı kafalarından veya kalplerinden ya atamıyorlar veya atmak istemiyorlar.

Terör örgütünün belini kırmanın, kadrolarının da?Ÿılmasını sa?Ÿlamanın yolu ?– ne kadar istemesek ve tepki toplayaca?Ÿını bilsek dahi- bir nevi aftan geçmektedir. Böyle bir adımın ne kadar etkili olaca?Ÿı ve örgütü da?Ÿıtaca?Ÿı? biliniyor. Ancak, bunun için siyasi cesaret gerekiyor. Oy kaygısıyla, toplumdan gelecek tepkilere dayanmak kolay olmayacaktır.

Terör örgütüne bu darbeyi vururken, siyasi opsiyonları da kapatmamız gerekir. DTP?’yi Meclisten atmak veya kapatmak, sadece PKK?’nın i?Ÿine yarayacaktır. ?–rgüt halka dönüp ?“Görüyorsunuz, Devlet bizim birkaç temsilcimize bile tahammül edemiyor. Sadece silah ve sopa ile üzerimize gelmeyi biliyor?” diyebilecek ve hem sempati, hem de kadrolarına? yeni insanlar çekebilecektir.

Bu oyuna dü?Ÿmememiz gerekmektedir.

Siyasetin önü açıldı?Ÿı oranda, Kürt aydınları ve Avrupa?’daki Kürt diasporasının PKK üstündeki baskıları da artacaktır. Unutmayalım ki, bölge halkı kan dökülmesinden? rahatsızdır, ancak içine dü?Ÿülen kısır döngüden nasıl çıkılaca?Ÿını da görememektedir. Devletin, inisiyatifi ele alması, gidi?Ÿi büyük oranda etkileyecektir.

Devletin inisiyatifi alması gereken di?Ÿer iki alandan biri a?Ÿ-i?Ÿ, di?Ÿeri de günlük ya?Ÿamdır.

Bölgedeki i?Ÿsizli?Ÿi giderecek el emek yo?Ÿun yatırımlar, insanlara? da?Ÿa çıkmak yerine ba?Ÿka seçenek yaratacaktır. Aileler çocuklarına daha fazla sahip çıkacaklar ve ister istemez, PKK?’nın beslenme damarlarının büyük bölümünün kesilmesi sa?Ÿlanacaktır.

Günlük ya?Ÿamda da, artık Kürtçe e?Ÿitim ve yayın konusundaki kısıtlamaların kaldırılma zamanı gelmi?Ÿ ve geçmektedir. Bugünkü uygulamalar halkın Devlete bakı?Ÿını olumsuz yönde etkilemekten ba?Ÿka bir i?Ÿe yaramamaktadır.

Yukarda saydıklarımız, Ankara?’da politika üreten kurumların bildi?Ÿi ancak bir türlü cesaret gösterip uygulayamadıkları önlemlerin sadece bir bölümüdür.

Siyasi otorite bu cesareti gösterebilir, di?Ÿer kurumlar da (özellikle TSK ve MİT) uyum içinde aynı hedefe do?Ÿru çabalarını yo?Ÿunla?Ÿtırabilirlerse, PKK teröre büyük ölçüde yok edilebilir. Yeter ki, biz kendi içimizde? kararımızı verelim ve adımlarımızı atmaya ba?Ÿlayalım.