MGK GENEL SEKRETERLİĞİ

ASKERİ DENETİM ORGANI

Milli Güvenlik Kurulu (MGK) ile Milli Güvenlik Kurulu Genel Sekreterliği daima birbirine karıştırılmıştır.

MGK, ayda bir defa Cumhurbaşkanının başkanlığında, bir yanda Başbakan, ilgili Bakan ve bürokratların, öte yanda Genel Kurmay Başkanı ve Kuvvet Komutanlarının (Kuvvet Komutanı olmasına rağmen Jandarma Komutanı da dahil) katılımıyla toplanan kuruldur.

Ertuğrul Özkök’ün, eski Sovyetler Birliği politbüro toplantılarına benzettiği bir görüntü veren bu kurul, ilk önce 27 Mayıs ihtilalinden  sonra oluşturuldu. Amaç, Askerlerle Siyasi hükümet arasındaki diyaloğu sağlamaktı. Ancak yıllar geçkitçe, 1 darbe denemesi (12 Mart) ve 1 yeni müdahele (12 Eylül 80) üzerine  şekilde değiştirdi.

1983’te, 12 Eylül Askeri yönetimi, Siyaseti kontrol altında tutabilmek için MGK Genel Sekreterliğinin görev ve yetkilerini değiştiren bir yasa çıkarttı. Eskiden, MGK’nın Sekreteryasını yapan orta boy bir organ vardı.  Yeni kurulan ise, özellikle 1990’lı yıllarda büyüdükçe büyüdü.

Sonunda, yüzlerce sivil-asker uzman çalıştıran, ayrılmış çeşitli komisyonları (veya çalışma grupları) olan, son derece geniş görev ve yetkileri bulunan bir icracı organa dönüştü.

“Türkiye’nin yönetimi sadece sivil hükümetlere bırakılamaz” düşüncesiyle hareket edildiği açıkça ortaya çıktı.

Aslında MGK Genel Sekreterliği kuruluşunda Başbakana bağlı, Başbakanın  Güvenlik konularındaki sekreterya hizmetlerini yapmak üzere düşünülmüştü. Ancak zaman içinde, Askerin Sivil hükümetleri denetim altında tuttukları, yönetime katılmalarını sağlayan bir mekanizmaya dönüştü.

Başka ülkelerde de aynı tip kurumlar var. Ancak hiçbirinin böylesine geniş yetkileri yok. Hiçbiri birer “danışma” görevinin ötesine geçmiyor. Bizdeki uygulama ise tam bir icracı... AB normlarına uyum sağlayabilmek bir yana, değişen Türkiye’nin gereksinimlerini karşılayabilmek için, bu yetki ve görevler değiştiriliyor.

 Yandaki yazıda, belkide ilk defe Genel Sekreterliğin  tam metin yetki ve görevlerini bulacaksınız. Okuyun ve bugün için artık böylesine geniş yetkilere gereksinme var mı, bu görev ve yetkiler demokrasi ile bağdaşır mı, kararınızı siz verin. Eğer “evet, ihtiyaç var” diyorsanız, o zaman  Askeri davet edelim bizi yönetsin. Seçime filan da gerek kalmasın.

Ancak madalyonun bir de öbür yanı var.

Bu yetkiler değiştikten sonra boşlukta doğmamalı.

Bu görevleri Başbakanlık yerine getirmelidir.

Siyasi iktidarın denetiminden sorumluluğu da hem bizler, hem de Sivil Toplum Örgütleri yüklenmelidir. Askere bu yükü vermemeliyiz. İşler bozulunca da “Komutan neredesin” demek yerine, biz ayağa kalkmalıyız.

Demokrasiyi ancak bu şekilde yaşatabiliriz.