ABD: ARTIK

KARARINIZI VERİN...

Bayram süresince Washington’da idim. Tatil yapamadım, ancak çok şey öğrendim. ABD’deki havanın, nasıl gittikçe gerginleştiğini, gelişmelere nasıl farklı baktıklarını ve daha da önemlisi, sabırlarının  taşma noktasında olduğunu gördüm.

Bush yönetimi kararını vermiş: Yeni bir BM kararı olsun veya olmasın Avrupa istediği kadar itiraz etsin, Türkiye katılsın veya katılmasın, Irak harekatı gerçekleşecek ve Saddam devrilecek.

Çok riskli ve dünya’ya haklılıklarını anlatmakta zorlanacakları bir maceraya girdiklerini biliyorlar, ancak artık geri dönüşü olmayan bir yoldalar.

ABD, bundan önce girdiği savaşlarda daima yanlız kalmamaya, mümkün olduğu kadar geniş bir koalisyonla gitmeye özen göstermiş, etrafına dikkat etmişti.

Bu defa çok farklı.

Döke saça gidiyor. Züccaciyeci dükkanına girmiş file benziyor. Dünya’ya tepeden bakıyor. Görüşlerini paylaşmalanlara kızıyor. Etrafını kırıp döküyor. Kapanması uzun sürecek yaralar açıyor. 

İşte bu hava içinde, Türkiye’ye bakışı daha da önem kazanıyor. Fransa ve Almanya’ya belki fazla diş geçiremez ancak, Türkiye’ye  çok fazla zarar  verdirebileceğinin bilinci içinde  Ankara’ya kızanların sayısı  artıyor.

Bu ortam içinde bu hafta yapılması planlanan TBMM oturumuna Türk- Amerikan  ilişkileri açısından tarihi bir anlam  yükleniyor. Almanya ve Fransa tarafından, sırttan bıçaklanan Amerikalılar, Türkiye’yi  örnek göstermek istiyorlar. Ortam öylesine gergin ki, Gül hükümetinin oylamayı 1-2 günden daha fazla ertelemesini kabullenemiyorlar. Havaları “Artık yetti. Karar verecekseniz verin. Bizi bekletmeyin” şeklinde.

Yeni istek, yeni koşul duymak istemedikleri gibi, “Beklentilerinizi karşılamak için elimizden geleni yaptık. Daha fazlası yok” diyorlar.

Türk hükümeti ister kerhen, isterse ayakları geri giderek olsun, TBMM’den bu kararı çıkartmaya adeta mahkum edilmiş gibi görünüyor.

Yapabileceği hiçbir şey yok.

Amerikalılar da, TBMM’den bir red kararının Türk-ABD ilişkilerini kısa ve orta vadede mahvedeceğini bildikleri ve Gül hükümetinin de böyle bir risk almayacağı varsayımından hareketle, bu haftayı “son randevu” olarak niteliyorlar.

Randevuya elinde çiçekle gelen Washington’un dostu sayılacak ve ödüllendirilecek. Eli boş gelen ise, cezalandırılacak.

Ortam böylesine gergin, böylesine “geri dönüşü olmayan” bir noktada...