KIBRIS TÜRK’ÜNÜ

YARALIYORSUNUZ

Çözüm isteyen Kıbrıs Türkleri yerden yere vuruluyor. Ne hainlikleri bırakılıyor, ne işbirlikçilikleri, ne de topraklarını satmak sitedikleri. Hem ayıp, hem de büyük haksızlık ediliyor. Ilerde pişman olacağımız çok tehlikeli bir tutum sergileniyor.

Bir süredir, çözüm lehine gösteri yapan, görüş açıklayan Kıbrıs Türkleri yerden yere vuruluyor. Farklı düşünen siyasi partiler “Rumla işbirlikçi” , yani düşman gibi gösteriliyor.

Hem Ankara, hem de KKTC’de, “Annan planını güçlü pozisyonda müzakere edebilmek” gerekçesi arkasına saklanan yöneticiler, veryansın ediyorlar. Kıbrıs ve Türk kamuoyunda da Ada’yı sadece “stratejik bir meta” olarak görenler amansız bir karşı taarruz sürdürüyorlar. TBMM başkanı Arınç’ınki gibi, büyük şaşkınlık yaratan ve ne mesaj vermek istediği de doğrusu tam olarak anlaşılamayan kırıcı ve sert konuşmalar duyuluyor.

Gösterilere katılan, resmi tutumu kabul etmeyip farklı konuşan binlerce kişiye açıkça göz dağı veriliyor. Bu tutumlarını sürdürdükleri taktirde başlarına nelerin geleceği örnekleriyle gösteriliyor. 

Ne nankörlükleri kalıyor, ne kansızlıkları...

Adeta vatan hainiymişler gibi muamele ediliyor.

Türkiye’den, Türk bayrağından nefret ettikleri, sırf biraz daha zenginleşebilmek için ülkelerini için ülkelerini satmaya hazır oldukları yazılıyor, söyleniyor...

Kıbrıs Türklerine ayıp ediliyor.

Ada’ya bizlerin bakışımız ile, Kıbrıs Türklerinin bakışı arasındaki fark da bu şekilde daha net şekilde  ortaya çıkıyor.

Bu insanlar Türkiye’den veya Türkler’den nefret etmiyorlar. Türk bayrağını dalgalandırmaktan onur duyuyorlar. Tek hataları, resmi politikaları desteklemek yerine, farklı görüşlerini açıklamalarıdır. Yıllar boyunca iyi yönetilmemiş olmanın birikimini ortaya koyuyorlar. Tercihlerini gösteriyorlar.

Neden kızıyoruz?

Mutlaka bizim gibi düşünmeleri mi gerekiyor?

Bir topluma gözdağı verekek, korkutarak susturmaya çalışmanın ilerde çok daha büyük tepkiler yaratacağını bilmiyor muyuz?

BU İNSANLARI

UZAKLAŞTIRIYORUZ...

Böylesine hoyrat muamele ettiğimiz, hırpaladığımız bu insanları “Türkiye’ye ve Türk’lere karşı soğuttuğumuzu” görmüyor muyuz?

Ayrıca, Kıbrıs kamuyoundaki farklı görüşleri zorla pıstırma  kampanyasının ters sonuçlar verebileceğini de unutmamak gerekir.

Bu kadar suçladığımız insanların, yarın çözüm bulunamadığı ve aynı koşullarda yaşamak zorunda kaldıkları taktirde, tepkilerinin  ne olabileceğini düşünüyor musunuz?

“Canım yardımı arttırır, para pompalar ve gayri  memnunları sustururuz” diyorsak çok hata ederiz. Çözümsüzlük, bugün yerden yere vurup hakaret ettiğimiz insanları daha da tahrik edecektir. Anavatan ile yavruvatan arasındaki ilişkiler daha da zehirlenecek ve gerilim artacaktır.

Çözüm bulunsa dahi, bugün açılan yaralar kolay kolay kapanmayacaktır. Ellerimizle, Kıbrıs Türk’ünü kendimizden uzaklaştırıyoruz.

Sokaklara dökülen onbinler, birkaç yazarın kışkırtması veya birkaç partinin çağrısı  ile hareket edemezler. Ağızlardan düşmeyen “dış güçler tehdidi” bu kadar insanı aldatamaz.

Bizler, istediğimiz kadar Kopenhag kriterlerine uyum için yasalar çıkaralım, zihniyetimizi, düşünce şeklimizi değiştirmedikçe farklı görüşleri hazmedemeyeceğiz.

İşte, en son örneği de Kıbrıs’tır.

Yapmayın, etmeyin Kıbrıs Türk’ünü yaralamayın. Bizim gibi düşünmediğinden dolayı onbinleri dışlamayın... Yarın bu insanlara –şu veya bu şekilde- ihtiyaç duyacaksınız.

Çözüm bulunamazsa, kazan kaldırmamaları için dua edecek; AB üyesi oldukları taktirde de, Türkiye’ye  yardım etmelerini isteyeceksiniz.

Bu insanları suçlamayın. Eğer bugün ellerinde tek tük Türk bayrağı ile yürüyorlarsa, bunun asıl sorumlusunun bizler olduğunu unutmayın. Kendi suçumuzu, gençlerin omuzlarına yüklemeyin.

Eğer onlara güven veremedinizse, önlerini  açamadınızsa, gelecekleri açısından ümit sağlayamadınızsa, geçmişin acılarını ve günün gerçeklerini anlatamadınızsa, suç kimin?

Meydanları dolduran gençlerin mi, yoksa sizin gibi yöneticilerin mi?

Kıbrıs Türklerini kurtarmış, onlara rahat yaşayacakları bir toprak sağlamış olabiliriz.

29 yıl önceki bir özveriyi, DİYET istemeye dönüştürmemeliyiz. Büyüklüğümüzü bilelim, değişen dünya koşullarını doğru anlayalım.

Kuzey Kıbrıs, Türkiye’nin babasının malı değildir. Kıbrıs’lı Türklerin malıdır. Hayır, Ada’yı kendi malımız gibi görüyor ve elimizden kaçırmak istemiyorsak, o zaman açıkça söyleyelim.  Kıbrıs Türk’üne de mertçe “1974’te biz sizin kara gözleriniz için asker yollamadık. Stratejik çıkarlarımız için şehit kanı döktük. Bundan dolayı sesinizi çıkartmayın. Ben aldım, istersem geri verir, istersem tutarım”diyelim.

Kıbrıs Türk’ünü, aşağılamayalım...