MUSTAFA KO?‡

KAPTAN K?–?žK?œNDE

Bu hafta Koç Holding?’in kaptan kö?Ÿküne oturan Mustafa Koç?’un medya?’nın bir bölümüyle yaptı?Ÿı yemek dikkatleri çekti.

Mustafa Koç?’un yakla?Ÿımı, Koç grubunda yeni bir dönemin ba?Ÿladı?Ÿını gösteriyordu. Ailenin giderek geri plana çekildi?Ÿi ve kararları profesyonel yöneticilere bırakma sürecine girdi?Ÿinin i?Ÿaretleriyle dolu bir toplantıydı.

Eskiden, Koç grubunun devlete çok yakın durması, hatta demokrasi askıya alındı?Ÿında fazla sesini çıkartmaması ele?Ÿtiri konusu olmu?Ÿtu. Mustafa Koç konu?Ÿmasında ısrarla demokrasi ve Avrupa Birli?Ÿini savunarak, grubun yönünü gösterdi.

Koç grubu Türk özel sektörünün temel direklerinden biridir. Bu grup ne kadar sa?Ÿlam olursa, Türk ekonomisi de aynı oranda sa?Ÿlam? bir yapıya kavu?Ÿur. Bu açıdan bakıldı?Ÿında, Mustafa Koç?’un omuzlarına aldı?Ÿı sorumlulu?Ÿun önemi daha da belirginle?Ÿiyor.

ARİA TAHKİM

KONUSUNDA HAKLI

ARİA?’nın sonunda sabrı ta?Ÿtı.

Farina son derece nazik bir insan. İki yıldır çalmadı?Ÿı kapı kalmadı. Açıklamalar yaptı, gazetecileri topladı ve ?“Türkiye verdi?Ÿi sözü tutmalıdır?” dedi.

Türkiye ise, her zamanki gibi, çözemedi?Ÿi veya çözmek istemedi?Ÿi sorunları sürekli erteledi. Oysa ARİA ( Türkiye İ?Ÿ Bankası ile İtalyan TIM ?– Telecom İtalia Mobile- ortaklı?Ÿı) 2,5 milyar dolarlık yatırımı yaparken, (bugüne kadar yapılan yatırım toplamı 4 milyar dolar) Türk devleti? ile bir de anla?Ÿma imzalamı?Ÿtı. Kendi vericilerini tamamlayana kadar, daha önce kurulmu?Ÿ TURKCELL ve TELSİM?’in vericilerinden yararlanacak ve kar?Ÿılı?Ÿında da belirli bir ücret ödeyecekti. Ancak bu iki ?Ÿirket astronomik rakkamlar isteyince, ARİA devletin kapısını çaldı. Anla?Ÿmasının uygulanmasını istedi.

Devlet kurumları ne yaptılar biliyor musunuz?

?–nce bir süre topu birbirlerine attılar. Ardından Danı?Ÿtay?’ın fikrini (!) sordular.

ARİA bu komediden bıkınca Uluslararası tahkime ba?Ÿvurdu ve Türkiye?’yi? ?Ÿikayet etti. ?žimdi Ankara?’da büyük tela?Ÿ var. Zira son derece önemli bir prestij kaybı söz konusu...

Eee ne demi?Ÿler?

Kendi dü?Ÿen a?Ÿlamaz.

B?œY?œK KADIN

?žİRİN DEVRİM

?žirin Devrim?’in ?“?žirin?” adlı anılarını, (Do?Ÿan Kitap -0212 677 06 20)? e?Ÿim Cemre dün gece sabaha kadar okudu ve yakından tanıdı?Ÿı ?žirin teyzesini yeniden hatırladı:

?“?žirin teyzeyi New York?’ta 5-6 ya?Ÿında tanıdım.? Annemin en ne?Ÿeli, en patırtılı arkada?Ÿıydı ve bence annemden? sonra dünyanın en güzel kadınıydı. Upuzun bir boy, siyah kıvırcık saçlar, kalkık ka?Ÿlar... Zaten manken olarak çalı?Ÿıyordu. Annemi de? kandırmı?Ÿ, o da bir yıl New York?’ta büyük bir modaevinde mankenlik yapmı?Ÿtı. İkisi yan yana? görülecek bir manzaraydı.

Kocası Wes o kadar yakı?Ÿıklıydı ki, o küçük kafamla eninde sonunda Hollywood tarafından? ke?Ÿfedilece?Ÿine inanırdım. ?“Flash Gordon?”? adlı televizyon serisinde 3 saniyelik rolünü büyük bir hayranlıkla izlemi?Ÿtim.

1954?’de Amerika?’dan aynı gemiyle döndük. Gümrükten geçirmek için (o zaman Türkiye?’de her?Ÿey yasaktı) Amerika?’dan aldıkları kuma?Ÿları günlerce büzüp acayip etekler haline sokmaları hala gözümün önündedir.

Amerika?’dan dönü?Ÿ galiba o dönü?Ÿ oldu. Ondan sonra ?žirin teyzenin ?“?žirin?” adlı kitabında yazdı?Ÿı birçok olaya genç kız olarak uzaktan, yakından ?Ÿahit oldum. A?Ÿklarına, tiyatro?’daki o muhte?Ÿem rollerine, acılarına...

Babası öldü?Ÿünde Cenevre?’de o, ben, annem, karde?Ÿi Nejad Devrim beraber olduk. Nejad Devrim hayatımda gördü?Ÿüm ilk? ?“Paris?’te ya?Ÿayan bohem ressam?” idi. Aliye Berger, Füreyya, Suat ?žakir gibi normal hayata sı?Ÿmayacak? büyüklükteki o insanları sayesinde tanıdım. Biri bir tablo hediye etti, biri de kolej mezuniyetim için bir seramik pano. Suat ?žakir ise elimden tutup Side?’yi gezdirmi?Ÿti... Ve küçük bir anı daha:? Amerikan Kolejinde ?“Abdülaziz?” adlı bir piyesde ba?Ÿrolü oynuyordum. Onun tiyatrodan bana temin etti?Ÿi pa?Ÿa üniforması içinde ne yakı?Ÿıklıydım! Küçük sınıflardan bir kızdan a?Ÿk mektubu bile aldım!

?žirin teyzenin hayatının varo?Ÿlarında ya?Ÿadım belki ama onun hep söyledi?Ÿi? ?“tünel?’in sonundaki ı?Ÿık?” aklımdan hiç çıkmadı.

İ?Ÿte bütün bunları kitabında gün a?Ÿırıncaya kadar? büyük bir zevkle okudum. Demek dolu dolu ya?Ÿamak, kadın olmak buymu?Ÿ diye dü?Ÿündüm. Ellerin sa?Ÿ olsun çocuklu?Ÿumun ?žirin teyzesi...?”