ŞİMDİ SIRA, AB

İLE PAZARLIĞA GELDİ

Olay yavaş yavaş anlaşılıyor. Şok geçtikçe, atılan adımın önemi daha iyi değerlendiriliyor. Türkiye, Avrupa Birliği yolundaki en zor eşiği aştı. En derin komplekslerinden kurtuldu. Daha gidecek yol var ancak çok daha kolay olacaktır.

İtalyanın Ankara Büyükelçisi Surdo’nun benzetmesi çok yerinde: “ Ok yaydan çıktı. Türkiye bir hafta öncesine oranla çok daha yakınlaştı.  Adeta, AB ile Türkiye’yi ayıran önemli bir duvar yıkıldı” diyerek gerçekçi bir değerlendirme yaptı.

Türkiye attığı bu adımla, AB konusunda ne kadar ciddi olduğunu göstermiştir. Öte yandan da kendi içindeki önemli bir sorunu çözmüştür. Uygulama sırasında yine güçlük ve engellemelerle hatta direnmelerle karşı karşıya  kalınacaktır. Ancak “ok yaydan çıkmıştır” ve bir daha geri dönülmesi de imkansızdır.

Bundan böyle Türkiye ile AB arasında yeni bir top oyunu başlayacaktır. Avrupa Birliği içinde Türkiye’nin  yakınlaşmasını arzulamayanlar, bu gelişmeden  sonra sıkıntıya düşeceklerdir. Onların beklentisi, Türkiye’nin 14 maddelik paketi çıkaramaması ve kendi kendini yarış dışına itmesiydi. Ancak bu varsayım gerçekleşmedi. AB bundan sonra, Türkiye’ye Helsinki’de verdiği sözü tutmak zorunda kalacaktır. Sıkıntı da işte bundan kaynaklanacaktır.

AB, önümüzdeki dönemde artık Türkiye hakkında bir karar vermek zorundadır. Yapay gerekçelerle Ankara’yı  durdurmak veya yürüyüşünü yavaşlatma olanağı kalmamaktadır.

Türkiye de kendi iç pazarlıklarını tamamladığına göre, bundan böyle Avrupa Birliğine dönüp “iş konuşmaya”,  hakkını istemeye başlayabilecektir.

AB’Yİ İYİ OKUMAK

VE DEĞERLENDİRMEK GEREK

AB kamuoyu ve yönetim kadrolarında Türkiye’ye bakış olumlu değlidir. Bu çekimser havanın değiştirilmesi gerekmektedir. Bunun için de, 15 başkente yönelik bir diplomatik kampanya  kaçınılmazdır. AB kamuoyu ve yöneticilerinin de mantıklı mesajlarla ikna edilmeleri gerekmektedir. “Biz yapacağımızı yaptık. Bundan sonrası size ait. Mutlaka bir tarih vermelisiniz” mesajı çok yanlış bir yaklaşım olacaktır. Tam aksine, Türkiye Avrupa Birliğine “Katılma müzakerelerinin başlatılmamasının ilişkilere maliyeti çok büyük olacaktır. Oysa, müzakerelerin başlaması size bu kadar büyük bir maliyet getirmeyecektir”  mesajını götürmeli ve nedenlerini de inandırıcı şekilde anlatmalıdır. Türkiye’nin en önemli stratejik tercihi yaptığı gösterilmelidir.

AB’nin, Türkiye’yi  tam üyeliğe  yakınlaştırmak konusunda henüz hazır  olmadığı düşünülürse, Ankara’ya  büyük görevler düşmektedir. Başkentleri sarsmak, anlatmak ve diplomatik bir   seferberlik kaçınılmazdır.

Bu seferberliğin 22 Eylül seçimlerinden sonra Almanya üzerinde yoğunlaşması kaçınılmazdır. Zira Türkiye-AB ilişkilerinin anahtarı Berlin’in cebindedir ve Almanya’nın yaklaşımı hayati derecede önemlidir.

Geriye kalan diğer unsur Kıbrıs’tır.

“Siyasi kriterleri yerine getiriyoruz, Kıbrıs’ta üstümüze gelmeyin, bu işi karıştırmayın” demek çok yanlış, bunun yerine, “Kıbrıs’ta biz açılım yapıyoruz. Bizi daha dikkatli dinleyin, destek olun” demek çok daha akılcı bir yaklaşım olacaktır.

Kıbrıs, Kopenhag kriterlerinden biri olmamasına rağmen, siyasi yönden Türkiye’nin önündeki en önemli engellerden biridir. Bu engele çarpmak yerine, etrafından dolaşmak ve AB’yi yanına çekmek Türkiye’nin tutumuna bağlıdır.

Bu ince uzun yolda hem AB’nin, hem de Türkiye’nin çok daha dikkatli adım atmaları gerekmektedir. AB’li yetkililerin talihsiz demeçleri, Türkiye’nin doğru söylemi tutturamaması 11-12 Aralık’taki Kopenhag doruğundan  olumsuz bir sonucun çıkmasına ve Türk kamuoyunun büyük bir hayal kırıklığına uğramasına yol açacaktır.

Bu da Türk toplumuna büyük  haksızlık olacaktır.