Başbakan’ın Latin Amerika gezisi bazı kesimlerden eleştiri alıyor.

6 günlük geniş heyetli ziyaret “gereksiz” ve “turistik” olarak niteleniyor. “Kardeşim bizim ne işimiz var oralarda” diyen muhalefet, harcanan parayı dahi hesaplıyor.

Ben tam aksini düşünüyorum. Çarşamba akşamki Kanal D Ana Haberde de anlattım. Latin Amerika (Brezilya, Arjantin, Şili) gezisi son derece yararlıdır ve geç bile kalınmıştır. Üstelik, Brezilya’daki Lula görüşmesi bu turun önemini daha da arttırdı.

Türkiye ile Brezilya’nın birlikte imzaladıkları Tahran’daki nükleer takas anlaşması, neresinden bakarsanız bakın, son derece önemli bir başarıdır.

Amerikan basını ateş püskürüyor.

Besbelli, Obama yönetimi, açıkça söyleyemediklerini medya aracıyla duyuruyor. Hatta bu eleştiri dozunun yakında daha da artmasını beklemeliyiz. Ancak –iyi yönetildiği taktirde- bu olayın Türk- Amerikan ilişkilerini tehlikeye atacağına inanmıyorum. Bu ilişkiler, kolay kolay zedelenmez. İran Takasında gerilim yaşanır, başka konularda ise kol kola yürünür. Süper güç ile ilişkiler öylesine kolayca kopmaz.

Washington’un tepkisi, nükleer kulübün elindeki gücü kaçırmama çabasından kaynaklanıyor. “Nükleer konulara ben karışırım, Türkiye veya Brezilya’nın gibi ülkelerin karışabileceği konular değildir” yaklaşımıyla, bu iki ülkenin tutum değiştirmesine çalışılıyor.

Obama yönetiminin kızgın olmasına karşılık, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Moon ve Uluslararası Atom Ajansı Başkanı Baradei ise tam aksine, Tahran Takas Anlaşmasını heyecanla karşıladıklarını açıkladılar.

ABD, eski alışkanlığını bırakamıyor. İran ile nükleer sorunu, sopa göstererek çözmeye çalışıyor. Türkiye başta, küçükleri de sıraya sokmaya çalışıyor. Önümüzdeki haftalarda bu baskılar daha da yaygınlaşacak, gerilim artacak.

Hazırlıklı olalım.

Ancak, Washington’un bu konudaki tutumunun son derece haksız olduğunu da bilelim.

TÜRKİYE NEDEN BU

DİRENMEYİ GÖSTERİYOR?