BESSAME MUCHO ÖLMEDİ...

Hıncal Uluç yazmasa haberim olmayacaktı.

88 yaşındaki Meksikalı Consuelo Velazquez  ölmüş.

Doğrusu Bessame Mucho şarkısının yazarı olduğunu  bilmiyordum. İçim bir fena oldu. Zira bende Hıncal kuşağındanım. Bende Bessame Mucho’yu dinleyerek aşık olmuşlardan biriyim.

Allahım, o şarkı ne kalpler yaktı, insanlara ne ızdıraplar çektirdi. Belki de bizlerin hiçbir zaman unutamayacağımız bir şarkı.

Consuelo’yu belki kaybettik, ancak Bessame Mucho’yu kaybetmedik. O daha çok uzun yıllar yaşayacak. Nice kalplari kıracak, mehtapta dans ederken nice aşıkları kucaklayacak.

Pek bir efkarlandım.

Bütün bir gençliğim, sevgililerim aklıma geldi.

Hıncal iyi ki hatırlattı.

Consuelo’ya tüm aşıkların teşekkür borcu var...

NERELERDEN NERELERE

GELDİK...

Perşembe akşamı “Rusya Federasyonu ile Dostluk Derneği” medya dalındaki ödülüne beni layık gördü. Davos’ta ekonomi zirvesinde bulunmamdan dolayı benim yerime oğlum Umur gitti.

1980’li yıllarda 32.Gün için Moskova’nın Kızıl Meydanından ve çeşitli yerlerinden yaptığım yayınlarla Rusya gerçeğini Türk izleyicileri ile paylaştım. Glasnost gerçeği, değişim ile gelen Yeltsin ve Gorbaçov gibi liderler sadece 32. gün’deydi.

Şimdi görüyoruz ki iki ülke arasındaki ilişkiler son 10 yılda hızlanmış hatta sivil toplum örgütleri ile ilişkiler diplomatik ilişkilerden daha sık yaşanmaya başlandı.  “Rusya Federasyonu ile Dostluk Derneği” Türk iş adamlarına Rusça öğretiyor, Rusya’dan Türkiye’ye daha fazla turist gelmesine önayak oluyorlar, seminerler düzenliyorlar.  1998 yılında kurulan bu dernek, 500 seneden beri var olan Türk Rus ilişkilerinin gelişmesinde çok önemli bir rol oynuyor.

Bu ödülü Umur’un alması bir açıdan çok da anlamlı oldu çünkü 1990’lı yılların başında daha küçükken Moskova çekimlerime katılır, bana yardım ederdi. Bu açıdan ödülü benimle paylaşmış oldu. “Rusya Federasyonu ile Dostluk Derneği” ne teşekkür ederim. Doğrusu o eski yılları düşündükçe 32.Gün’ün Türk Rus ilişkilerine ne kadar katkı yaptığını kimse inkar edemez. Demek ki doğrusunu yapmışız. Bugün Türk Rus ilişkileri inanılmaz ölçüde büyüyor. 32.Gün’de 20.yılına basıyor.

DUBAİ TÜRKİYE’Yİ

UTANDIRIYOR

Dubai’den her yıl mutlaka geçerim. Ya Uzakdoğu veya Afrika’ya giderken  transit istasyonudur.

Hayretler  ediyorum.

Her yıl biraz daha zenginleşiyor, her yıl biraz daha büyüyor.

Boş yere “Dubai Holding”  dememişler.

Bayramda’da geçtim ve baktım ki, bir yıl önceye oranla  daha da renklenmiş.

İşin  en ilginç yanı, bu küçücük Emirliğin hiçbir şeyi yok. Özellikle petrol yok. Her yanı  çöl. Ancak hepsinden daha önemlisi, cesaretleri ve vizyonları var. Ülkeyi tam bir turizm, yabancı  yatırım ve ticaret cennetine dönüştürmüşler.

Bizde hala “Yabancılar arsa ve apartman alıyorlar. Ülke elden gidiyor” mantığı prim yaparken, bürokrasi tüm gücüyle  yabancı yatırımı engellemeye çalışırken, bu küçük prenslik dünyayı ülkesine  taşımış.

Türkiye’nin ne yapması gerekiyorsa Dubai  onu yapıyor. Açıkçası, gezdikçe insanın mahçubiyeti artıyor.

Dubai’nin yöneticileri kadar büyük düşünemiyoruz.

BOŞ YERE, İNSANLAR

GEZİDE BELLİ OLUR DEMEMİŞLER

Ne zaman seyahate  çıksam, hep şaşırırım. Gördüklerime şaşırırım. Etrafımdaki insanlara şaşırırım. Özellikle de, grup halinde dolaşanları izlerim.

İnsan dediğiniz mahluk ne kadar garip, ne kadar değişken ve ne kadar anlaşılmaz... Bütün bunlar da seyahat sırasında çıkıyor.

Bakıyorsunuz, biri normal yaşamında çok uyumlu, çok neşeli, çok hazımlı. Belki de size öyle geliyor. Sonra aynı  kişi seyahate çıkıyor ve anında değişiveriyor. Son derece huysuz, kompleksli ve asık suratlı  oluveriyor.

Normal yaşamında hiç itiraz etmediği olaylara tepki gösteriyor. Gülüp geçtiği sorunlarla karşı karşıya kalınca, ters tepki veriyor. Bütün bunlar yetmiyormuş gibi, bir de tüm komplekslerini ortaya çıkartmıyor mu, işte o zaman çekilmez oluveriyor.

Bazıları da tam tersine hiç değişmiyor. Evde ne ise, güç koşullar  altında da aynı insan oluyor.

İşte bu kişilere bayılıyorum. Kötü örnekleri gördükçe, birlikte dolaştığım arkadaşlarım gözümde daha da büyüyorlar.