İKİ ÖNEMLİ OLAYI ATLADIK...

Geçen hafta gözümüz hiçbirşey görmedi.Sadece Orhan Pamuk ve Van Üniversitesi rektörü Aşkın’ı konuştuk.

Oysa yurt dışında iki önemli gelişme yaşandı.Bunlardan biri Irak’taki parlamento seçimi,diğeri de Avrupa Birliğinin 2013’e kadarki bütçesi üzerindeki büyük kavganın anlaşmayla sonuçlanmasıydı. Kısacada olsa, bu iki konuda sizlere bilgi ve yorum aktarmak isterim:

IRAK SEÇİMİNİN

TÜRKİYE’YE MESAJLARI

Seçimler beklendiğinden çok daha sakin geçti. Direnişçiler engelleme yapamadılar. İlk defa Sunni’lerle Şii’ler belirli bir zeminde anlaşmak istediklerini gösterdiler. İç savaş durumunda ülkenin bölüneceğini, olaylar sürdükçe de Amerikan istilasından kurtulamayacaklarını, ülkelerini yönetme şanslarının azalacağını gördüler.

Bu gelişme, kendi başına son derece önemli.

İlk defa, Irak’ın kendi ayakları üstüne dikilebileceğinin mesajı çıktı.

Kuzey Irak’taki gelişmeler de mesajlarla doluydu.

Kürtler bu seçimlere yüksek bir oy oranı ile katılarak bağımsız bir devlet kurma olanaklarını hukuken ellerinden kaçırdılar. Anayasa mahkemesi üyesi ve Türkiye’nin eski Bağdat Büyükelçisi Osman Ali Feyyaz Paksüt’ün açıkladığı gibi, bu seçimler Irak’ın bölünme tehlikesini ortadan kaldırdı. Paksüt’e göre,  hukuken artık hiçbir grubun ayrılma hakkı kalmadı.

Ancak, pratikte işler daha farklı aylgılanıyor. Kürtler bu seçimi bir nevi bağımsızlığa giden, en önemli adımlardan biri olarak nitelediler. Gelen haberler ve olayı yerinde izleyenlerin aktardıkları bilgiler hep aynıydı. Kürtler, kendi parlamentoları için oy kullandıkları ve bu şekilde kendi kaderlerini tayin etme yolunda kesin bir adım attıkları bilincinde hareket ettiler.

Irak’ta Sunnilerle Şii’ler uzlaşamadıkları taktirde, Kürtlerin bağımsızlık düğmesine basacakları bir defa daha netleşti.

Aslına bakacak olursak -kendi kendimizi hiç aldatmayalım- bağımsızlık ateşi Kürdistanı artık sardı. Kürtlerin tek hedefleri bağımsızlıktır. Bakmayın, bir süre bölgedeki dengeleri gözetecekler, Irak içindeki gelişmeleri izleyecekler, ancak bağımsızlık ilanları uzun sürmeyecektir. Amerikayı ikna edebildikleri veya konjonktür elverdiği anda şu sırada sakladıkları bayrağı açacaklardır. Bu gidişi önlemek artık imkansızdır. Er veya geç bağımsızlık gelecektir.

Bu gerçeği herkes görüyor.

Seçimlerde de gözle görülen bu köy biraz daha yakınlaştı.

Ben, Kuzey Irak’lı Kürtlerin bağımsızlıklarının -iyi yaklaşıldığı ve akıllı bir politika uygulandığı taktirde- Türkiyemizin aleyhine olmayacağına inandığımdan dolayı, bu gelişmeden bazıları gibi rahatsız olmadım.

AB BÜTÇESİ, TÜRKİYE

KAVGASINI YUMUŞATIR

Geçen hafta atladığımız veya yeterince önem vermediğimiz diğer bir gelişme de, Avrupa Birliğinin 2013 yılına kadarki bütçesi üzerinde anlaşmaya varılmasıydı.

Aslında bütçe kavgası, dolaylı şekilde “Türkiye kavgasını” da kapsıyordu.

Çok basitleştirerek anlatmam gerekirse,bir yanda AB’nin genişlemesini,etkin bir ekonomiye kavuşmasını ve milyarlarca euro’yu Fransız tarımcılarının cebine aktarmak yerine, bilim – teknoloji ve yeni gelen üyelere dağıtılmasını isteyen İngiltere ve ona destek veren bir grup vardı.

Öte yanda ise, eski kazanımlarını devam ettirmek, sosyal devlet politikalarının sürmesini arzulayan Fransa.

Uzun süredir bu iki görüş çatışıyordu. Yine de bu çatışma bitmiş değil. Ancak geçen haftaki olay, tam bir felaketle sonuçlanabilirdi. Eğer 2013’e kadarki bütçe üzerinde anlaşma olmasaydı, AB yeni bir darbe yiyecekti.Türkiyeli genişlemenin yarattığı sarsıntı daha da fazla artacaktı.

Bu durum da, ister istemez Türkiye’ye yansıyacaktı.

Türkiye’nin katılma olasılığının yarattığı deprem yaygınlaşacaktı.

Faturanın bir bölümü, hiç değilse psikolojik olarak, bize çıkarılacaktı.

Anlaşmazlık çok derin ve İngiltere ile Fransa arasında liderlik mücadelesine kadar gidiyor.

Ancak dikkat edecek olursanız, hiç kavga çıkmadı. Masalar yumruklanmadı. Altından kalkılamayacak sözler sarfedilmedi.

Sonunda da, Almanyanın araya girmesiyle bir uzlaşı bulundu.

Kıssadan hisse çıkaralım:

Ne İngiltere “ödün verildi” diye bir birine girmedi, ne de Fransız kamu oyu “eyvah tarım sübvansiyonları peşkeş çekildi “ diye ayaklanmadı. Hem İngiltere, hem de Fransa tutumlarından ödünler verdiler ve her ikisi de kazandı. Avrupa bir karmaşadan kurtuldu.

Bu gelişmeyi de, Türkiye- AB ilişkileri açısından olumlu karşılamak gerekir.