İPEK’İ NEDEN

KURAN KURSUNA YOLLADILAR?

Uzun yıllardan  beni benimle çalışan bir yardımcım var. Güneydoğulu, 30 yaşlarında, son dernece dürüst, namuslu bir genç. Geniş bir aileye mensup. Yıllar önce İstanbul’a geldiler ve ailece çalışıp didinip Anadolu yakasında kendilerine bir ev yaptılar. Ömer, kendi köyünden son derece akıllı bir kız olan Kadriye ile evlendi. Bir kız (İpek) bir de oğulları (Emre) var.

İpek 10 yaşında. Çok zeki, terbiyeli ve çok iyi okuyan bir kız. Hedefi üniversiteyi bitirmek, yabancı dil öğrenmek ve iyi bir işte çalışmak. Başaracağından da eminim.

Aile dindar. Oruç tutarlar, işi aksatmadan namaz kılarlar. Ancak sofu değillerdir. Açık fikirli insanlardırlar.  Oylarını CHP’ye atarlar.

Bu yaz birden bire İpek’i Kuran kursuna yolladıklarını öğrendim. Merak ettim. Şimdiye  kadar hiç yapmadıkları bir şeye şimdi neden merak salmışlardı.

Ömer ve Kadriye’ye sordum. “Neden gerek duydunuz?” dedim.

“Okullar tatil olmuş, kız başıboş dolaşıyor, kendine meşgale bulamıyordu. Çeşitli kurslara baktık. En ucuzu 500 milyon TL idi. Çok pahalı geldi. Mahallede 3-4 haftalık bedava Kuran kursu açılmıştı. Komşularda kızlarını kursa yollayınca bizde çocuğun biraz da dua öğrenmesi için oraya yazdırdık.”

Dikkatinizi çekmek istediğim  işte bu...

Herhangi bir ideoloji veya aşırı bir dincilik söz konusu değil...

Ülkemizde büyük çoğunluğu oluşturan kesimin ihtiyacını sergileyen  masum bir tutum söz konusu...

1. Çocuğun boş zamanını değerlendireceği hiçbir olanak yok. Başıboş sokaklarda mı oynasın, yoksa ailesinin eteğinde  boş yere zaman mı harcasın?
2.  Çocuğun gittiği okulda az da olsa dua öğrenme olanağı yok. Aile bu açığın kapatılmasını arzuluyor.
3. Kursların hepsi paralı olduğu için, bedava Kuran kursu tercih ediliyor.

Bizler din konusunu genelde siyasi bir çerçevede tartışıyoruz. Din derslerinin artışını, ilerde Türkiye’yi din devletine dönüştürecek kadroların hazırlanması şeklinde değerlendiriyoruz. Ard düşünceliler mutlaka vardır. Ancak Ömer ve Kadriye gibilerinin amaçları farklı. Onlar, kızlarının belirli oranda dua öğrenmesini ve boş zamanlarını iyi değerlendirmesini istiyorlar. Okulda dini eğitim ihtiyaçlarını karşılayabilseler, semtlerinde  ucuz yaz kampı bulsalar, İpek’i Kuran kursuna yollamayacaklar.

Sonuç: Olayın birazda pratik yönlerine bakabilsek, ön yargılarımızı biraz geri plana itip, genel ihtiyaçlara cevap verecek şekilde hareket etsek, bu sorunu daha kolay çözemez miyiz acaba?