RAHAT BATIYOR...

Son derece ilginç bir milletiz.

Hep durumumuzdan ?Ÿikayet ederiz. Bahtı kara edebiyatı yaparız. Karamsarlıkta üstümüze yok.

Birden bire i?Ÿler iyi gitmeye ba?Ÿlayınca? ve bu iyiye gidi?Ÿin sürdürülebilece?Ÿi anla?Ÿılınca, bizde yava?Ÿ yava?Ÿ rahatsızlık hisseder oluruz.?

Sanki güzellikler, olumlu geli?Ÿmeler bize batar.

Daha çok kısa süren mutluluklardan ho?Ÿlanırız.

Bir süre devam etsin, ancak sonra yine kara günlere dönülsün isteriz. Böyle olunca adeta rahatlarız. Bildi?Ÿimiz, alı?Ÿtı?Ÿımız ortama döndü?Ÿümüz için adeta keyifleniriz.

Hemen sorumlu olarak birilerini bulur ve faturayı ona çıkarırız. Kötümserlik içinde memnuniyet duyan nadir milletlerdeniz.

?žu sıralarda da hemen hemen aynı havadayız.

Uzun yıllardır ilk defa? -kimin sayesinde olursa olsun- olumlu bir ortam var. İnsanlar ümitli. Belki sokaklarda dans edilmiyor, hala yeterince? i?Ÿ bulunmuyor, açlık düzeyinde? ya?Ÿayanlarımız azalmıyor.

Ancak, gidi?Ÿ do?Ÿru yolda.

Ne olur sanki biraz yüzümüz gülse?

?“Acaba bu gidi?Ÿ ne zaman kötüle?Ÿir??” sorusu sormak veya ?“Bu i?Ÿler böyle sürmez. Görüsünüz yakında bu adamlarında oyunu çıkar... Zaten tamamen yalan rüzgarı? estiriyorlar?” yorumu yapmak yerine ?“bu durum nasıl daha da iyile?Ÿir?” diye kafa yorsak...

İçimizdeki ?“karanlık beyinli?” insanlar dikkat? etmeliler, zira artık onlar da bıkkınlık verdiler. Bayku?Ÿ gibi, sadece kötülükten söz etmeyi kö?Ÿe yazarlı?Ÿı sanan bu tipler, bir defalı?Ÿına kendilerini zorlasalar...

Hayır, yapmayacak de?Ÿiller, yapamıyorlar. Zira kafaları hiçbir zaman hayıra i?Ÿlemiyor ki... Onların dünyası kapkaranlık. Sadece kötülüklerin konu?Ÿuldu?Ÿu, i?Ÿkencelerin yapıldı?Ÿı, zorbalıkların ve yasakların geçerli oldu?Ÿu bir dünya.

Gün a?Ÿırıyor ve bayku?Ÿ?’lar birgün kaçacak yer arayacaklar.