MİLLİ MA?‡IN

SATIR ARASI...

?“Milli maça ben gidecektim, ancak sava?Ÿ nedeniyle ekranda kalmak zorunlu?Ÿu do?Ÿunca, e?Ÿim Cemre tek ba?Ÿına Turkcell grubu ile beraber İngiltere?’nin yolunu tuttu. Bugün kö?Ÿemin bir bölümünü Cemre?’ye bırakıyorum. İzlenimlerini farklı bir gözle size aktaracak. ?“

Airbus dolusu basın ve Turkcell?’in çekili?Ÿ talihlileri güle oynaya ?“Türkiye ?“ sesleriyle Newcastle?’a vardık. Kaldı?Ÿımız ?Ÿehir Sunderland stadına yarım saat mesafede? Durham ?Ÿehriydi. Durham, 11. asırdan kalma katedrali, ?Ÿatosu ve üniversitesi ile İngiltere?’ye özgü ?Ÿip?Ÿirin eski bir yer. Sokaklarda? üniversiteli gençlik dola?Ÿıyor. Publar geceleri dopdolu. Ortasından kıvrıla kıvrıla bir nehir geçiyor. Zaten bölge yemye?Ÿil, tarlalarda koyunlar, yol kenarlarında nergislerle çok güzel.

Gece gayda müzi?Ÿi e?Ÿli?Ÿinde kar?Ÿılandı?Ÿımız Lumlbey ?Ÿatosunda yeme?Ÿimizi 18. asır kıyafetli garsonlar arasında? yedik. Tabii herkes ?“hafif?” ümitli, nazar de?Ÿmesin diye ?“hafif?” sevinçli.

Aynı zamanda ?“hooligan?” lardan hafif? endi?Ÿeliydik. 6 adet Kevin Costner?’ın (bodyguard) devamlı yanımızda olması içimizi biraz rahatlattı !.

Maç günü civarda gezdirildik. Newcastle, ?“iyi ki burada do?Ÿmamı?Ÿım?” denilen ?Ÿehirlerden biri. Ancak Avrupanın en büyük alı?Ÿveri?Ÿ? merkezi? Metrocenter burada, civarda ise 1913?’ten kalma bir köy bölgenin turistik çekicili?Ÿine katkıda bulunuyor.

Saat 5?’de bo?Ÿ bir parking?’e götürüldük. Ve sonra panayır ba?Ÿladı. En az 40 otobüs dolusu Türk, bayraklarla, flamalarla meydana dolu?Ÿtu. Hora tepenler, grubumuzun a?Ÿır topları (Güneri Civao?Ÿlu, Deniz Gökçe) ile resim çektirenler, öpü?Ÿenler, ?Ÿarkı söyleyenler, İngiliz polisinin hafif endi?Ÿeli bakı?Ÿları altında bir saatten fazla e?Ÿlendi. Polis, i?Ÿi çok ciddiye almı?Ÿtı. Hepimize güvenlikle ilgili ka?Ÿıtları da?Ÿıttılar. ?“Uygunsuz davranı?Ÿ?” tan dolayı tutuklanabilece?Ÿimizi, ancak? tutuklanırsak? bedava tercüman vereceklerini bile yazmı?Ÿlardı. 600 polisin görev yaptı?Ÿı? söylentiler arasındaydı.

BİZİM İ?‡İN YOLLAR KAPANDI

Nihayet konvoy olu?Ÿtu. ?–nümüzde, yanımızda, arkamızda arabalı ve motosikletli polisler, otobüste korumalarımız yola çıktık. Do?Ÿrusu muhte?Ÿem bir sahneydi. Bütün yollarda? trafik durduruldu, heybetli bir ?Ÿekilde konvoy stada yöneldi. Yol kenarında İngilizler çe?Ÿitli el hareketleri ile yenilece?Ÿimizi bize bildirdiler !.

Sunderland? Stadium of Light? 48 bin ki?Ÿilik. Atlı polisler, havlayan? hırlayan köpekler, arasında hızlı adımlarla stadyuma girdik. O karanlık tünelden stadyuma çıkı?Ÿ, ne kadar maça gitseniz de? heyecan verici!.

İngilizler hooligan problemini o kadar ciddiye? almı?Ÿlar ki tuvalete bile önde ve arkada korumalar, gruplar halinde gidiyorduk.

Grubumuzun kollektif dü?Ÿüncesi ?Ÿuydu: İn?Ÿalah yeneriz, olmazsa berabere, örne?Ÿin 0-0, 1-1 bizim için ?Ÿerefli bir sonuç olabilir.

Milli mar?Ÿımızı büyük bir ?Ÿevkle söyledik... Beckham ise allah allah! Ne yakı?Ÿıklı.

VE MA?‡ BA?žLADI....

?İlk izlenim büyük bir karambol !.? ?žüphesiz İngilizler bizden çekiniyordu, nede olsa dünya 3 üncüsüydük. 11. dakikada? Rü?Ÿtü?’nün elinden kaçırdı?Ÿı topu Beckham filelere atamayınca ?“acaba top İngilizleri sevmiyor mu??” gibi küçük bir dü?Ÿünce gönlümüzde ye?Ÿermeye? ba?Ÿladı. Birinci devre karambolu bitti, ama o ne? İkinci devre o İngiliz takımı gitmi?Ÿ, ba?Ÿka bir takım gelmi?Ÿti. Biz orta sahada bir sana, bir bana, bir arkaya paslarla oynarken, onlar akınlar halinde üstümüze geldiler. Oyunlar kurdular, enfes pasla?Ÿmalarla anında kale önümüze geldiler. Büyük bir ihtirasla oyuna asıldılar, kapıyı defalarca zorladılar. 45 dakika yüzüm sola dönük oturdum, boynum tutuldu. Yine de Beckham?’ın iyi günü de?Ÿil diye dü?Ÿünüyordum. O, 10 golden 6?’sını frikikten atam adam de?Ÿil miydi? 60 ıncı? dakikadan itibaren Rü?Ÿtü?’yü ya havada, ya yerde gördük. Derken olan oldu.? Gözlerimiz bir saatte, bir sahada... 81 inci dakikada Nihat?’ın o nefis kafa ?Ÿutu ile (herkes İngiliz kalecisinin uzun boyuna kahroldu) ümitlendik. Sonra bitti... Beckham belki gördü?Ÿüm en güzel penaltıyı attı, tam kö?Ÿeye.

STADDAN ?‡IKAMADIK

Stadda bir saatten fazla dı?Ÿardaki hooaliganların sakinle?Ÿmesini bekledik. Konvoyumuz yine olu?Ÿtu, otele süklüm püklüm döndük. Bayraklarımızın boynu e?Ÿrilmi?Ÿti.

Gece televizyondan maçı yine seyrettim. İngilizler ?“Rü?Ÿtü?” de ?“Rü?Ÿtü?” diyor, ba?Ÿka bir?Ÿey demiyor. Ancak, bir takımın en iyi oyuncusu kaleci seçilirse, o takımda bir tuhaflık yok mu? Ne bileyim...

Turkcell nefis bir organizasyon ba?Ÿardı. Her istedi?Ÿimizi verdikleri gibi, istedi?Ÿimizi bilmedi?Ÿimiz ?Ÿeyleri de dü?Ÿünmü?Ÿlerdi. Türkiye?’den sofra süslerine kadar getirmi?Ÿlerdi. Bizi, bayraklarla, ka?Ÿkollerle donattılar, mükemmel bir evsahipli?Ÿi yaptılar. Basınımızın gezegen büyükleri bu kadar iyi bir organizasyon görmediklerini defalarca söylediler.

?žimdi 11 Ekim?’e hazırlanıyorum. Artık bende ne yapılması gerekti?Ÿini biliyorum. Hakan oraya, Bülent buraya, Fatih ?Ÿuraya, ?œmit Davala yok, Emre?’yi Beckham?’dan kopar, İlhan Mansız?’ı sars... Falan , filan...

SADDAM GİDEREK

B?œY?œYOR...

Sava?Ÿın sonunda belki kaybedecek, ancak bugüne kadarki tutumuyla Saddam Hüseyin sadece kendi ülkesinde de?Ÿil, tüm Arap dünyasında giderek kahramanla?Ÿıyor.

Tüm silah gücüne, teknoloji üstünlü?Ÿüne ve kamuoyunu etkileme becerisine ra?Ÿmen, Bush yönetiminin sava?Ÿ öncesinde yarattı?Ÿı beklentiler gerçekle?Ÿmedi. Kendilerine çok fazla güvenmelerinden, kötü planlama veya yetersiz istihbarattan mı kaynaklanıyor bilemeyiz, ancak Washington bu a?Ÿamada sınıfta kalmı?Ÿ izlenimi veriyor.

Avcı tüfe?Ÿiyle helikopter dü?Ÿüren köylüsü, intihar saldırısı yapabilen örgütlenmesiyle Saddam Hüseyin giderek büyüyor.

Tekrar edelim, Amerikalılar bu sava?Ÿı kazanırlar, ancak Saddam?’ın büyümesini durduramazlar. ?–nümüzdeki yıllarda, Araplar arasında ve İslam dünyasının önemli bir bölümünde? Saddam ?“Amerikalılara ba?Ÿkaldıran bir kahraman?” olarak? anılacak.

Tarihin cilvesi bu... Sava?Ÿ öncesine kadar aynı Arap liderler tarafından diktatörlükle suçlanan Saddam, ?Ÿimdi toplumların bayra?Ÿı oluyor.

Ancak asıl faturayı ödeyenler ise, ölen masum bebekler ve sivil halk olacak. Saddam tarihe geçecek, hayatlarını kaybedenler ise, unutulup gidecek.

MONTE EDİLMİ?ž GAZETECİLER

İ?‡İN DUA EDİYORUM...

Amerikanın medyaya yakla?Ÿımı yeni bir a?Ÿamaya girdi. Gazeteciler 2 inci dünya sava?Ÿında ve en son olarak Vietnam sava?Ÿında Orduların içine alınmı?Ÿlardı. Cephedeki askerlerle birlikte hareket ederler, haberlerini ve foto?Ÿraflarını sava?Ÿın içinden yansıtırlardı. Gerçek sava?Ÿ muhabiri bu ki?Ÿilerdi.

Ancak, özellikle Vietnam sava?Ÿında bu uygulama ters tepti ve kamuoyunda büyük bir muhalefetin do?Ÿmusıyla sonuçlandı. Bunun üzerine uygulama? de?Ÿi?Ÿtirildi. Gazeteciler cepheye sokulmadan, cephe dı?Ÿı brifinglerle bilgilendirilmeye ba?Ÿlandı. 1 inci Körfez sava?Ÿında gazeteciler çarpı?Ÿma dı?Ÿı tutuldular.

Irak savayında tekrar eskiye dönüldü ve Amerikan birliklerinin içine, koalisyon ülkelerine ait gazeteciler? alındı. Bunların arasında Türk gazeteciler de var.

Bu gazetecilere belirli kısıtlamalar uygulanıyor. Beraber bulundukları birli?Ÿin yeri, ate?Ÿ gücü gibi stratejik bilgileri veremeyecekler.

Tartı?Ÿma, bu gazetecilerin ne oranda tarafsız olacaklarının etrafında odaklanıyor. Bazılarımız bu uygulamaya kar?Ÿı çıkıyorlar.

Ben farklı dü?Ÿünüyorum.

Bu meslekda?Ÿlarımız bulundukları yerde gördüklerini yansıtacaklardır. Neden taraflı davrasınlar ki? Bize, o birli?Ÿin ya?Ÿamını yansıtacaklar, kar?Ÿıla?Ÿacakları? güçlükleri, belki de u?Ÿrayacakları saldırıyı anlatacaklar. Bu son derece güç ve riskli göreve giden meslekda?Ÿlarıma ?Ÿans diliyorum. Gerçek sava?Ÿ gazetecili?Ÿi yapacaklar. Tek tavsiyem, içine girecekleri Amerikalı askerlerle özde?Ÿle?Ÿmemeleri ve önce gazeteci olduklarını unutmamalarıdır. Göreceksiniz, bu genç muhabirlerden bazıları belki duygularına teslim olabileckeler, ancak büyük ço?Ÿunlu?Ÿu görevlerini gerekti?Ÿi gibi yapacaklardır. Hepsine ?Ÿans diliyorum ve hiçbir kazaya u?Ÿramadan dönmeleri için dua ediyorum.