Başbakan’ın açıkladığı proje, gerçekten de, kelimenin tam anlamıyla çılgın. Uzun yıllar önce, Ecevit’ten de böyle bir öneri gelmiş , ancak unutulmuştu. Her ne kadar ayrıntıları henüz belli olmasa da bu, İstanbul’u değiştirecek büyüklükte bir girişim.

Başbakan’ın açıklaması bitince, ilk tepkim “gerçekten çılgın bir proje” oldu.

 

Henüz tüm ayrıntıları belli olmasa da,  Erdoğan’ın  kafasındaki fikri anlamak zor değil. Gerçekleştirilmesi ne kadar güç ve pahalı olursa olsun, proje  İstanbul’u ve boğazı büyük oranda rahatlatacak. Yepyeni şehirler kurulacak. Bambaşka bir manzara ile karşı karşıya kalacağız.

 

Eğer hafızam beni yanıtlmıyorsa, buna benzer bir fikir ilk defa yıllar önce Bülent Ecevit tarafından ortayaatılmış, ancak pek üstünde durulmamıştı. Onun geçiş yolu Trakya üzerindendi.

 

Boğaz’daki gemi trafiğini azaltma konusu ise, biraz sorunlu görünüyor. Nedeni de, boğaz trafiğinin Montreux anlaşmasıyla düzenlenmiş olması ve geçişlerin bedava yapılması. Oysa, böyle bir kanal açılırsa, geçengemilerden para alınacak. Kanala o kadar harcama yaptıktan sonra, bedava geçiş düşünülemez tabii...

 

Şimdi her kafadan bir ses çıkacak ve bol bol “yapılamaz ve gereksiz” kelimelerini duyacağız. Durun bakalım,ayrıntıları bir ortaya dökülsün de görelim.

 

Bu kadarıyla  dahi, gerçekten çılgın bir proje.

 

Ankara  son derece rahatsız.

           

Başbakan’a yakın çevrelerle konuştum ve rahatsızlığın giderek yayıldığını anladım. Başbakan, Suriye Devlet Başkanı Esad  ile şimdiye kadar üç defa görüşmüş, üç defa elçi göndermiş . Bugün de yeni bir elçi gidecek.

           

Verilen mesajlar çok net:

           

“... Aman reformlara devam edin, halka ateş açmayın, zorlamaya girmeyin...”

           

Ancak,  Ankara’ yı hem hayret ettiren, hem de kaygılandıran, Esad’ın giderek sertleşmesi, giderek buayaklanmayı ateş gücüyle bastırabileceğini düşünmesi. Örneğin geçen Cuma namazından sonra olsun,cenazeler sırasında olsun, halka ateş açılmasına göz yumması kaygıları arttırıyor.

           

Ankara’daki izlenim, Suriye  rejiminin bir akıntıya kapıldığı; olayları baskı yoluyla önleyecekleri konusundakendilerinden emin şekilde hareket ettiği ve en tehlikeli gidişin de bu olduğu şeklinde.

 

Ankara’yı daha da korkutan, baskıların ve ölümlerin artması durumunda, bir dış müdahalenin gerçekleşmesi. Bunu şimdiden engelleyebilmek için, Washington’u da sık sık uyarıyor.

           

Erdoğan’a gelen istihbarat raporları, Esad’ın hala halkın bir kesiminden destek aldığını ve iktidar kredisininhala devam ettiğini gösteriyor. Yani Esad, hemen gidici gibi görünmüyor, ancak bu tempoda devam ederse, busürecin ne kadar devam edeceği konusunda da ciddi soru işaretleri var.

           

Gelişmelerin perde arkası da çok net şekilde bilinmiyor.

           

Zira Suriye’de farklı ipler, değişik kesimlerin elinde.

           

Baas partisi var...

 

Ordu var...

 

İstihbarat var ve Başkan’ın ailesi var.

 

 

Ankara, şu aşamada sözlü temaslar ve tavsiyelerin dışında yapabileceği bir şeyin olmadığı görüşünde. “Ne yapabiliriz ki, asker mi göndereceğiz?” diyen yetkili, Türkiye’nin çaresizliğine 

dikkat çekti.

           

“...Farkındayız, hem Türkiye’de hem de Arap ülkelerinde bizim sesimizi yükseltmemiz ve Esad’a karşısert mesajlar vermemizi bekliyor. Öyle bir durumda oyunun dışında kalıyorsunuz ve tüm etkinizi kaybediyorsunuz. Oysa dikkat edin, biz hiç basın üstünden politika yapmıyoruz. Bu da bize güven duymalarını sağlıyor...”

 

Özetlemek gerekirse, Ankara güç durumda ve Başbakan’ın Esad’a uyarılarının dışında 

ne yapacağını bilemiyor.Gelişmeleri beklemekten, Esad’a tavsiye ve temennileri sık sık tekralamaktan başka bir çare de göremiyor.

           

Ankara’daki büyük rahatsızlığın nedenini anlamak için, Suriye’ye göz ucuyla bakmak yeterli.

           

Bu ülke belki gözünüze küçük görünüyor olabilir, oysa Suriye tam bir buz dağına benzer. Suyun üstündeki bölümü önemsiz gelebilir, suyun altında ise, koskocaman bir dağ vardır.

           

Suriye, bölgenin iki ülkesindeki gelişmeleri çok yakından etkiler ve kontrolünde tutar. Bunlardan biriLübnan’dır.

           

Eskisi kadar olmasa da, Lübnan’ın kaderini elinde tutan Hizbullah, bir yandan  İran, öte yandan da Suriye tarafından desteklenir ve beslenir.

           

Suriye, aynı şekilde Filistin sorununda da anahtar konumdadır.

           

Gazze’yi elinde tutan ve çözüm anahtarını cebinde taşıyan  Hamas da, yine İran ile birlikte Suriye’nin en başta gelen müşterilerinden biridir.

           

Esad  rejiminin sarsılması ve devrilmesi, başta İran olmak üzere, bu güçlü müşterileri son derece rahatsızedecek ve dengeleri bozacaktır. Büyük bir güç mücadelesi başlayacak, bu durumdan yararlanmak isteyenİsrail’in de kışkırtmasıyla, ortalık karışacaktır.

           

Sadece bunlar değil, Suriye’nin iç dengeleri ve etnik yapısı da müthiş bir iç çatışmayı gündeme getirecektir.

 

 

Suriye'nin Nüfusu 22.000.000
Sunni		%74
Nusayri (Alevi)		%12  (Azınlıkta olmalarına rağmen yönetim Alevilerin elinde)
Hristiyan		%10
Kürt	% 7-8
Türk	% 5-6
Ermeni	% 2
Çerkez	% 1

 

 Şimdi böylesine bir kargaşa içinde, bu gelişmelerin Türkiye’ye yansımasını düşünebiliyor musunuz?

           

Binlerce göçmenin sınıra yığılması...

           

İç hesaplaşma  ve Kürtlerin ayaklanmasının Güneydoğu’ ya yansıması...

           

Ekonomik ve mali kayıplar da işin cabası...

 

İşte Ankara’nın uykularını kaçırtan manzara bu...

           

 

Vatan gazetesinin dedikodu yazarlarından Reha Muhtar bugün ilk defa duyduğum bir büyük sansasyonel haber açıkladı.  Ben İtalya’da Ağca ile röportaj yaptığım zaman oğlum için imzalı resim istemişim.

 

Yuh artık...

 

Yalan kuyruklusu...

 

Azıcık aklı olan İtalya’da cezaevinde yatan bir katilden böyle bir şey istenmeyeceğini bilir.

 

Eğer gerçekten bunu söylediyse Mehmet Ali Ağca yalancılığını bir kere daha tescil etmiş oluyor. Diğer yalancı Reha Muhtar ise pislik dolu  sütununda bu yalanı tekrarlıyor.

 

Ne diyeyim ki... İki yalancı bir araya gelmiş. Benim bunlarla uğraşacak vaktim yok.