Türkiye Cumhuriyeti Devletinin, yakın tarihini inceleyenler, ilerde bu ülkenin en büyük sorununun Kürtvatandaşlarıyla ilişkileri olduğunu yazacaklar ve bu konuda en tarihi adımların da, Ak Parti lideri Recep TayyipErdoğan tarafından atıldığına dikkat çekecekler.
 
Özellikle iktidarının ilk yıllarında, kimsenin gösteremediği bir cesaretle ortaya çıktı ve hastalığı teşhis etti.Onunla da kalmadı, Güneydoğu’da yaşayan vatandaşlarımızın sıkıntılarını karşılayabilmek için, yine son derece cesur adımlar attı.
 
Olağanüstü Hal kalktı, Kürtçe televizyon yayınlarına izin verildi , dil ve isim konusunda kısıtlamaların bir bölümü kalktı ve 2008-2009’daki Demokratik Açılım ile de heyecanlar doruk noktasına vardı.

Bu kararların her biri, birer Devrim gibiydi.

Taaki, Habur girişinden sonraki milliyetçi tepkilere kadar.

Hem kendi kadrolarından , hem de diğer kesimlerden çok sert tepkiler geldi.
 
Bu durum, Ak Parti’yi korkuttu.
 
Tüm Açılım hareketleri durduruldu.
 
Şimdi de, özellikle seçimlere çok kısa bir süre kala, Başbakan yeni bir söylem benimsedi.
 
“...Kürt Sorunu yoktur...Kürt vatandaşlarımın sorunları vardır...”
 
Çok özetle, “Vatandaşlarımızın istediklerini yerine getiriyoruz, eksikleri de tamamlayacağız... Ancak PKK veBDP’nin gündemleri farklı, onlar birlik ve beraberliğimizi bozmak için aşırı taleplerde bulunuyorlar...HeleKürtçe’nin ana dil olmasını istemek, devletin imamının arkasında namaz kılmamak, ayırımcılıktır, bu ülkenintemeline dinamit koymaktır...” diyor.
 
Bu söylem, 1990’ların “Kürt yoktur, dağ Türkleri vardır” dönemini andırıyor.
 
Ben Erdoğan’ın asker ağzını benimseyeceğine inanmayanlardanım. Bu söylemin yapaylığı apaçık ortada. HeleBaşbakan’ın daha önceki tutumu ve söylemleriyle karşılaştırılınca, inandırıcılığı hepten yok oluyor.
 
Ali Kırca’ nın Pazar akşamki söyleşideki sorusu çok yerindeydi .

Peki , o zaman Devlet yetkilileri, neden Öcalan ile görüşmeleri sürdürüyorlar?

Bu bir çelişki sayılmaz mı?
 
Başbakan, bu görüşmelerin etkili olduğunu, seçim öncesinde terör olaylarının azalmasını bu temaslara bağlayarak anlattı.
 
Tabii kafalar biraz daha karıştı.
 
Başbakan’ın bu yeni söylemi benimseyebileceğini ve seçim sonrasında da , aynı yaklaşımı sürdüreceğinisanmıyorum . Daha doğrusu, inanmak istemiyorum. Zira bu söylemle biz 30 yıl geçirdik ve geldiğimiz noktaya bakın. Bundan sonra tekrar geriye dönmenin çok daha kanlı olacağı da kesin.

Erdoğan’ın seçim sonrasında, hem tutum, hem de söyleminin değişmesini bekliyorum. 
Bu söylem ona hiç yakışmıyor.

*   *   *

ABD , ÜSTÜNLÜĞÜNÜ GÖSTERDİ ...

Kim ne derse desin, ABD büyük devlet olduğunu bir defa daha gösterdi.
 
Yıllardan beri, Bin Ladin’in peşini bırakmadı.
 
11 Eylül’de binlerce masum Amerikalının ölümüyle sonuçlanan New York faciasının sorumlusunu sonunda bulduve öldürdü.
 
Bin Ladin bir teröristtir.
 
Müslümanlığa zarar vermiş, İslam ile terörü, kafaların kesilmesini eş değere sokmuş bir katildir. Bunun tartışması dahi yapılamaz. Bugün biraz aklı başındaki bir insanın, İslam adına, gencecik insanları, intihar bombacısı yapıp, masum kitleleri öldürtmesini kabul edemez.
 
Bizde kimileri, Bin Ladin’i tanrı derecesinde yüceltiyor. Bunlara tavsiyem, Cumhurbaşkanı  Gül’ün dün yaptığı açıklamayı okumaları ve şanslarını fazla zorlamamalarıdır.
 
Bin Ladin’in bu şekilde elimine edilmesi, şimdi yeni terör olaylarını berberinde getirebilir . Ancak, El Kaide’ nin zaman içinde yavaş yavaş bölünmesi ve etkinliğini  kaybetmesi de beklenmelidir.
 
Bu durumda en kazançlı çıkan , Obama oldu.
 
Washington da, moral üstünlüğü elde etti.

*   *   *

DEMEK Kİ , YASAKLANMADAN OLABİLİYORMUŞ...

Yıllardan beri bizleri korkuttular.
 
Umacılar gelecek, kanlı katiller, terör örgütleri Taksim meydanını dolduracak ve öyle olaylar çıkacak ki, kan dökülecek ve hiç birimiz işin altından kalkamayacağız, dediler.
 
Meğer ne umacı varmış, ne de kan dökmek isteyen kışkırtıcılar.
 
Şimdi kalkıp “Üç yıl öncesine kadar vardı, bu yıl öyle önlemler aldık ki, kıpırdayamadılar..” da demeyin.

Alacak idiyseniz, o zaman alsaydınız.

Her neyse, eski defterleri açmayalım.

Bugüne bakalım.

Taksim meydanı Pazar günü bir şenlik yerini andırıyordu.

O ne keyif, o ne neşeydi...

Tabii ki, itişip kakışan tipler de vardı , ancak toplumumuzun her yanına sindiklerinden dolayı, onları kimseyadırgamadı.

Taksim kutlamaları, yasakları kaldırarak, gerginliğin, çatışmanın  önlenebileceğini gösterdi.

Son 1 mayıs  bundan böyle, eski dönemin bittiğinin en güzel habercisi oldu.