DTP NE YAPACAĞINI

PEK BİLEMİYOR...

DTP, bağımsızlarıyla TBMM’ne girerken bir ümit doğmuştu. Geçmişteki deneyimden dersler çıkardıkları ve yeni bir yaklaşımla Meclis’e geldikleri sanılmıştı. DTP, bir diyalog kanalı açabilir ve Kürt sorununun çözümünü kolaylaştırabilirdi.

Son derece önemli bir fırsat yakalanmıştı.

AK Parti’nin Güneydoğu’da beklenmedik oy patlaması da, bölge halkındaki değişimin sinyaliydi.

Bu iki gelişme bir araya gelebilirse, Kürt sorunu yumuşatılabilir, yaşanabilir bir boyuta indirgenebilirdi.

Ne yazık ki, son gelişmeler bu beklentilerin boşa gideceğinin işaretleriyle dolu.

Her geçen gün yeni bir gerilim yaşanıyor.

İlk önce, bütün gözler DTP’ye döndü.

Ahmet Türk, içlerindeki en deneyimli isimdi.

İlk açıklamaları talihsiz sertliklerle doluydu.

Belki seçmenlerinden gelen istekleri karşılamak veya PKK’ya mesaj verebilmek için, uzlaşı arayan değil, hesap sormaya hazır bir parti imajı verdiler. Öcalan’ın İmralı’daki durumunu gündeme getireceklerini açıklamaları, DTP’nin TBMM’ni nasıl kullanmak istediğinin bir işareti algılandı.

Bugün verdikleri izlenim, TBMM’de ne yapmak istediklerini tam anlamıyla saptayamadan geldikleri şeklinde. Sanki temel politikaları yokmuş, buna karşılık genel sloganlar ve genel kavramları varmış gibi bir tutum içindeler.

Bazı tutumları PKK’nın söylemleriyle özdeşleşiyor, bazı tutumları ise, Kürt milliyetçiliği yapmak yerine, bütün Türkiye’nin sorunlarıyla ilgilenmek istedikleri görüntüsü veriyor.

Belki bu değerlendirmeleri yapmak için henüz çok erken. 22 Temmuz seçimlerinden bugüne kadar 1,5 ay geçti. Belki ilerde daha düşünülmüş politikalar üretebilirler. Ancak, bugünkü manzara fazla ümit vermiyor.

Oysa DTP bizlerin ezberini bozabilirdi.

Bu ülkeyi bölmeden, tek bayrak altında yaşamak istiyorlarsa, bunu gösterebilir ve Kürt sorununun çatışma yoluyla değil, bambaşka bir yöntemle çözülmesinin yolunu açabilirler.

Aksi halde, yine 1990’ların kötülükleriyle baş başa kalacağız.