TÜRKİYE’NİN ADAYLIĞI

AB’Yİ BÖLÜYOR...

Türkiye, Avrupa’yı yine şaşırtıyor. Özellikle de AKP’nin  yaklaşımı şaşkınlığı arttırıyor.

AB’deki genel beklenti, AKP’nin İslamcı bir kimlik kartına sahip olduğu, bundan dolayı da uyum yasalarında pek aceleci davranmayacağı şeklindeydi. Seçim öncesinde verilen sözlerin unutulacağı ve AKP’nin, kendi görüşüne yarar sağlayacak yasaları  çıkarıp gerisini geciktireceği sanılıyordu.

“AB’de din devleti olmaz. Türban gibi sembolik unsurları da kullanamazsınız. Bundan dolayı  AKP’nin farklı bir tutum sürdüreceğini sanıyorduk. Galiba yanılıyoruz...” diyen bir AB Parlamentosu yetkilisi,  Türkiye’nin herkesi her yönden  şaşırttığını söylerken, Parlamento içindeki genel havayı yansıtıyordu.

AB’deki bölünmeleri genelleştirebilmek pek güç. Buna rağmen yine de son durumu özetleyebiliriz. 

Herşeyin başında, bilinmesi gereken en önemli nokta, 15 AB hükümetinin henüz Türkiye konusunda resmi bir karar veremediklerinin bilinmesi gerekiyor.

Ne “tarih verelim” ne de “ertelensin” diye bir karar var. Genelde Türkiye’deki gelişmeler izleniyor.

TÜRKİYE İÇİN

3 AYRI GÖRÜŞ...

Eğer özetlememiz gerekirse, Türkiye ile ilgili olarak siyasetçiler, medya ve resmi çevrelerdeki yaklaşımları üçe ayırabiliriz:

TÜRKİYE MUTLAKA KATILMALI:

Çok büyük olmamasına rağmen, Türkiye’ye 2004 Aralığında mutlaka tam üyelik müzakerelerine başlama tarihi verilmesini isteyenlerin sayıları artıyor. Özellikle ABD’nin Irak’a yönelik harekatından sonra, Avrupa Birliğinin stratejik konumunu güçlendirmesi ve bölgede söz sahibi olabilmesi için Türkiye’nin üyeliğine daha fazla ihtiyaç duyulduğu ileri sürülüyor. Türkiye’yi oyalamak ve yeni bir ertelemeye gitmenin, AB’nin ne kadar modern ve demokratik olursa olsun müslüman  bir ülkeyi içine almak istemediği anlamına geleceğini belirten bu grup, bu defaki fırsatın kaçırılmaması gerektiğini savunuyor.

TÜRKİYE DIŞARDA TUTULMALI:

Genelde Hristiyan Demokratlardan oluşan bu grupta küçük, ancak etkili. Bunlara göre, Türkiye’nin Hristiyanlar dünyasında yeri yoktur. Din ve kültür farkı, Türkiye’ye kapıların kapalı tutulması için yeterli gerekçedir. Ayrıca, İnsan Hakları grupları ve Türkiye’ye geleneksel şekilde karşı  çıkanlar da, Ankara’ya “özel statü” verilmesiyle yetinilmesini tercih etiklerini belirtiyorlar.

3. TÜRKİYE BECEREMEYECEK:

Diğerlerine oranla çoğunluğu oluşturan bu grup ise, Türkiye’nin AB’ye büyük bir ekonomik yük getireceğine; büyüklüğü ve bölgeler arasındaki önemli gelir farklılığı ve sınırlarıyla da büyük sorunlar ithal edeceğine inanıyor.

Ancak çoğunluktaki bu grup, Türkiye’ye karşı HAYIR kampanyası sürdürmüyor. Onlara göre, Türkiye nasıl olsa Kopenhag kriterlerine uyum sağlayamayacak ve bu şekilde 2004 Aralığı randevusunu kendi kendine kaçıracak.

Hani bizde “Ne yaparsak yapalım, nasıl olsa AB bizi almayacak” diyenler var ya... AB’de de bu şekilde düşünenler çoğunlukta. Onlar da “Nasıl olsa Türkiye yapamaz” diyorlar...

ANCAK, GİDEREK

KÖŞEYE SIKIŞIYORLAR

İşte, işin tılsımı da burada.

Eğer Türkiye, Kopenhag kriterlerine tam anlamıyla uyum sağlayabilirse bu sonuncu grubun önemli bir bölümünü yanına çekebilecek. Dengeleri büyük oranda etkileyebilecek. Unutmayalım ki, 2004 Aralığındaki kararı hükümetler verecek. Onlar da, “Şimdi ne yapacağız” diye kara kara düşünüyorlar...