BARİ BU DEFA İŞİ

CİDDİYE ALALIM…

Kim ne derse desin, Irak savaşının sonucuna bakıldığında, en büyük  fırsatı önce AKP, ardından da Türkiye kaçırdı. Devletler duygularla hareket etmezler. Kimse kimsenin gözünün yaşına bakmaz. Duygusallığın, stratejik hesapların arasında yeri yoktur.

Eğer bu hükümet kararsız davranmasa ve tezkereyi geçirebilmiş olabilseydi, böylesine kısa bir savaş sonunda AKP inanılmaz avantajlar elde etmiş olacaktı. Washington’un kendine en yakın gördüğü parti konumuna girecek ve önü açılacaktı.

İlerde hepimiz göreceğiz, AKP kendi bindiği dalı kesti. Amerikalıların bir aralar çok sevdikleri “Türkiye için ılımlı İslam yararlıdır” sloganı bitti. AKP, Washington’un defterinden silindi.

Türkiye de önemli kayıplara uğradı. Ankara, Washington’un defterinden silinmedi, ancak elde edebileceklerimizi düşünerek bir karşılaştırma yaparsak, ülkemizin de büyük bir fırsat kaçırdığı sonucuna varabiliriz.

BAKIN, NELER NELER

KAYBEDİLDİ…

26 milyar dolarlık ucuz bir kredinin ekonomiye getireceği rahatlamayı bir yana koyun. Onun yanına, Türkiye üzerinden kaydırılacak yüzmilyonlarca dolarlık gıda  (şimdi bunun dörtte biri ile yetineceğiz), inşaat malzemesi, ilaç ve Türk firmalarına verilebilecekken başkalarına kaydırılan dev projeleri de yazın.

Askeri yönden, Türk Silahlı Kuvvetlerinin büyük ihtiyaç duyduğu ancak parasızlıktan tamamlayamadığı, çeşitli üs -liman- hava alanının modernizasyonunun (400 milyon dolar tutarında)  kaybedilişini de ekleyin.

Siyasi yönden, Türkiye’nin model ülke konumu perçinleşecek ve bölgede ağırlığı artacakken, şimdi pek güvenilmeyen bir müttefik ülke konumuna düşmesi; Kuzey Irak ve Irak’ın genelinin yapılanmasında söz sahibi olabilecekken, seyirci kalması, bölgede  söz sahibi olacakken, Kürt grupları kendi elimizle ABD’ nin en önemli müttefiği konumuna getirmemiz de işin cabası…

Lütfen kimse çıkıp Iraklı kardeşlerimizden söz etmesin… Onurlu bir politika yapıldığı demeçleri verilmesin…İslam dünyasında prestijimizin arttığı veya bazı AB ülkelerinin nezdinde önem kazandığımız söylenmesin…

ŞİMDİ HERKES ABD’YE

YANAŞMAYA ÇALIŞIYOR

Irak’lı kardeşlerimizin durumu ortada.

İslam dünyasının savaş öncesinde ve Bağdat’a bombalar yağarken kıllarını dahi kıpırdatmamaları, ardından da korku içinde ne yapacaklarını tartışmaya başladıklarını gözlerimizle görüyoruz. Türkiye’nin tutumu umurlarında dahi değil. 

Kendi kafalarını kurtarmaya çalışıyorlar.

Avrupa’da en büyük direnişi gösteren Almanya ile Fransa’ nın durumlarına ne dersiniz ?

Özellikle Fransa, şimdi nasıl viraj alabileceğinin ve Bush yönetimi ile ilişkilerini nasıl yeniden rayına oturtabileceğinin hesaplarını yapıyor. Almanya’nın da telaşı aynı. Savaşı bu kadar kolaylıkla kazanan Amerika’ nın gücü karşısında teslim olmuş durumdalar. “Ne yaparız  da Irak’ ın yeniden yapılanmasında rol alabiliriz “ hesabındalar.

Bütün bunları gördükten sonra, Allah rızası için , Türkiye’nin Irak savaşından kazançlı çıktığını bana anlatmaya kalkmayın. “Neyse ki savaş çok uzun sürmedi ve daha da büyük kan akmadı da, çok daha dehşet kayıplara uğramadık” diye dua edelim, yeter.

GELELİM, BUNDAN

SONRASINA…

Ben geçmişte kalmış, geçmişin hesaplarından kendilerini kurtaramamış insanlardan hoşlanmam. Geçmişte yaptığımız hataları görelim, ancak bunlarla boş yere zaman harcamayalım. Yediğimiz gollerden ders alalım. Yeni goller atmaya bakalım ki, durumu düzeltelim.

İşte şu sıralarda- basında çıkan haberlere göre- iki yeni gelişme ile karşı karşıyayız:

Kuzey Irak konusundaki politikalarımızda bir ince ayar yapılmasından söz ediliyor. Türkiye’ nin sadece Türkmen’ lere ağırlık veren ve Kürtleri sürekli baskı altında tutan yaklaşımını değiştirmesi ve daha dengeli bir politika izlenmesi kararı aldığı belirtiliyor. Son derece doğru, hatta gecikmiş  bir yaklaşım.

Diğeri, ABD’ nin tüm koalisyon ortaklarına bir çağırıda bulunup, Irak’ ın yeniden yapılanmasına ne oranda katkıda bulunacaklarını sorması .

Amerikalılar herhangi bir istekte bulunmuyorlar.

İhtiyaç listesi yolladılar ve ne kadarını karşılayabileceğimizi sordular.

Bunların içinde, asayişi temin için asker, teknik eleman, nükleer silah uzmanları, onarım için teknik eleman, vs vs…Çok uzun bir liste.

Hükümet bu girişimi desteklediğini, katkıya hazır olduğunun  Washington’a bildirildiğini açıkladı. Yanılıyor olabilirim, ancak bu konuda da sanki yavaştan alıyormuşuz, yapacağımız katkıların parasını Amerikalılardan koparmayı  bekliyormuşuz, bunun pazarlığı yapılıyormuş gibi bir hava esiyor. Eğer bu yaklaşım doğru ise, çok hata ediyoruz demektir.

 Türkiye, bölgedeki konumunu biraz olsun sağlamlaştırmak istiyorsa, para pulu bir yana bırakıp, elindeki tüm olanaklarla ve en geniş şekilde bu kampanyaya katılmalıdır.

Bu katkının “işgalcilere destek vermek anlamına geleceğini” ileri sürenler, hatta, cehaletlerinden dolayı, yeni tezkere gerekeceğini söyleyenler bile çıkacaktır. Bu defa, eski hatalar tekrarlanmamalı ve zaman geçirmeden, iş ciddiye alınıp karar verilmelidir. 

Unutmayalım ki, Türkiye bundan önce, Bosna, Makedonya ve Afganistan’da da aynı rolleri oynamış ve tam aksine, bu ülke halklarına güven vermiştir. Sonunda da ağırlığını arttırmıştır.

Lütfen artık bu modası geçmiş, gerçekçilikle ilgisi olmayan ve Uluslararası ilişkilerde hiçbir yeri kalmamış duygusallıkları bir kenara bırakalım da, daha fazla gol yemeyelim.

Ne AKP’ nin, ne de Türkiye’nin yeni hataları kaldırabilecek durumu kalmıştır.