BOŞVERİN, BİZE

BİRŞEY OLMAZ (!)

1999’daki depremi hatırlayın. Ülke paramparça olmuş ve sanki depremle  ilk defa tanışıyormuş gibi, hayretler içinde kalmıştık. Ardından, kolları sıvadık ve yönetmelikler hazırladık, kurullar kurduk, yeni bir bürokrasi yarattık. Sonra, unuttuk...

Bingöl’deki olay patlamasa, belki de tamamen unutacaktık. Bingöl olayı bizi yine uyandırdı. Bu defa baktık ki, kurduğumuz kurullar darmadağın olmuş, çok başlılık  nedeniyle işlemez duruma girmişler, yönetmelikler de rafta kalmış.

İnanılır gibi değil...

İnsan hayatına değer  vermediğimizi  biliyordum da, bu kadarını tahmin etmiyordum.

Genel yaklaşımımız “boşver abi, bize birşey olmaz” şeklinde özetlenebilir.

Demek ki, bütün yayınlar, konferanslar, uyarılar pek bir işe yaramamış. Türban konusu ortaya atıldığı  zaman yeri göğü inletenler olsun, laik’likle uzaktan yakından ilgisi bulunmayan kararları görünce tüyleri diken diken olup, ülkeyi ayağa kaldıranlar olsun, konu “insan hayatını”  korumaya gelince, oralı olmuyorlar.

Gühahtır... Ayıptır.

Türkiye’yi yönetenleri suçluyorum...

Bürokrasiyi suçluyorum...

Belediyeleri suçluyorum...

Anaları, babaları suçluyorum...

Eğer bizler bu kadar vurdum duymaz isek, o zaman çekin ipini gitsin.

Ancak unutmayın, sırada İstanbul var.

Deprem kapımızı çalıyor.

Yine “bize birşey olmaz”  mı diyeceğiz?