ACABA DOĞRU MU

YAPIYORUZ?

Türkiye, Kuzey Irak Kürtlerinin giderek federal bir yapıya kavuşmasını neden istemiyor?

İlerde bu yapının Türkiye’deki Kürtleri heveslendirmesinden ve aynı statüyü talep etmelerinden kaygılanıyoruz. Olaya genel güvenlik açısından bakıyoruz. Kürt vatandaşlarımızı mutlu edemediğimiz, onlara yeterince iş-aş veremediğimiz taktirde, hemen yanıbaşlarında kendi ayakları üstünde yaşayan bir Kürt oluşumunun doğmasını ve bizimkileri heveslendirmesini engellemeye çalışıyoruz. Uzun vadeli strateji açısından belki doğru, ancak genel yaklaşımımız  acaba doğru bir yaklaşım mı?

Amaçlarımıza ulaşmak için galiba hoyratça davranıyoruz.

Bizi yeterince adam yerine koymadıklarından dolayı Amerikalılara kızıyoruz, ancak aynı yaklaşımla bizde Kuzey Irak Kürtlerini küçük görüyoruz. Onlara birer basit aşiret üyesi muamelesi yapıyoruz. Toplantılarına gitmiyoruz. Ellerinde yeterli silah bulunmamasından dolayı, cılız görüyor ve tepeden bakıyoruz.

Belki farkında değiliz ancak, Kuzey Irak’ta  bir bağımsızlık girişimini engellemeye çalışırken Türkiye’yi düşman gören 4 milyonluk bir toplum yaratıyoruz.

Acaba bu akıllı bir politika mı?

Bölge Kürtlerine  acaba kim daha cazip gelir?

Kendi Kürt vatandaşlarına aş-iş imkanı sağlamış , AB üyesi olmuş ve demokratik bir ortam Türkiye mi cazibe merkezi olur, yoksa her tarafı kapalı, dışa açılmak için Bağdat-Tahran-Şam veya Ankara’ya  muhtaç bir Kuzey Irak mı?

Olaya salt güvenlik açısından mı bakmalıyız? “ Yılanın başı görüldüğü  yerde ezilmeli... Bizim istemediğimiz oluşumlar güçle dahi olsa durdurulmalı” anlayışı uzun vadede ters tepmez mi?

Bunun yerine, Kuzey Irak’ta Türkiye’nin koruması altında, Türkiye’ye bağımlı bir oluşuma destek verilse daha iyi olmaz mı?

Bu yaklaşımı Turgut Özal ortaya atmıştı. O dönemde hiçbirimiz kabul etmemiştik. Ancak bugün daha gerçekçi görülüyor.

Bazı gelişmeleri zor kullanarak yavaşlatabilirsiniz, ancak hiçbir zaman durduramazsınız. Aksine, aynı gelişmeleri kendinize bağlayabilirsiniz. Acaba düşman mı yaratmak, yoksa kendinize  bağımlı bir dost mu daha yararlıdır?

Ne dersiniz, yanılıyor muyum?