ÇADIR SAVAŞINDAN
ÇİRKİN MANZARALAR...
ERCİŞ
· Dün burada öyle manzaralar yaşandı ki bunları haketmediğimizi düşündüm. Tabi bu olayın iki yönü var: Devlet bir türlüorganizasyonu kuramadı. Çadır var, ancak doğru dürüst dağıtılamıyor. Yagecikiyor ya da bürokrasi çemberi içinde sıkışıyor. İşin bir de “vatandaş” yönü var.Vatandaşlarımızın bir bölümü tek çadırla yetinmiyor, 2-3 tane kapmak istiyor.Kamyonlara saldırıyor. Bunun ihtiyaçtan mı, yoksa aç gözlülükten mikaynaklandığını anlayabilmek çok güç.
ÇADIR SAVAŞINDAN
ÇİRKİN MANZARALAR...
ERCİŞ
Gördüklerime inanamadım. İlk defa olmuyordu ancak yine de inanamadım.
Yüzlerce insanın bir kamyonu yağmaladığınıgördüm.
Kamyon şoförü kaçmaya çalışıyor,bırakmıyorlar. Üstüne atlıyorlar, içerdeki çadırları kapıyorlar. Dışarıçıkaramayınca, kamyonun tentelerini yırtıyorlar. Kimi tek başına, kimi ailecebu hücumu gerçekleştiriyor.
Ne polis ne asker başa çıkabiliyor.
Çadır kamyondan çıkıp aşağı indirilince budefa bambaşka bir kavga başlıyor. Çadırını alıp sürükleyerek götüren, farklıbir saldırıya uğruyor. Çadırı bu defa başkaları kapmaya çalışıyor. İşte o zamantam kavga çıkıyor. Kadın erkek- yaşlı genç fark etmiyor.
İran'dan çadır getiren bir İran yardımkamyonunun talan edilmesini seyrettim.
Korktum.
İranlılarda kormuş olacaklar ki hemenkamyonu bıraktılar ve kenara çekilip halkın saldırısını filme aldılar. Türktoplumunun çadır sevgisini hayretle izlediler.
BÜROKRASİ BECERİKSİZ,
HALK TALAN PEŞİNDE...
Bu manzara daha çok çadır konusundayaşanıyor. Van Depremi’nin belki de tek zayıf halkası çadır ve battaniye idi.İlk 2-3 gün işler bir türlü yerine oturamadı.
Ancak bu durumla her depremdekarşılaşıyoruz.
Her defasında devlet bürokrasisinin hatasımutlaka vardı. Peki halkın hiç rolü olmuyor mu?
Gayet tabii oluyor.
Gözlerimle gördüm.
Çadıra büyük ihtiyacı olanlar da var,ihtiyacı olmadığı halde, bir tane ile yetinmeyip2-3 çadır kapmak için mücadeleedenler de var. Hemen anlaşılıyor zaten. Başkasının hakkını görmezdengeliyorlar ve kapışıyorlar. En büyük kaosu da bunlar yaratıyorlar.
İhtiyacı olanlar, evleri yıkılanlar, evleriyaşanamayacak durumda olanlar ve korkanlar; soğukta ve sokaktakalmamak için çadır arıyorlar.
İhtiyacı olmayan veya 2-3 tane peşindekoşanlar ise ya hayvanlarını koymak ya da başka nedenlerle kullanmak için çadıravına çıkanlardan oluşuyor.
İnsanların gözü hiç bir şey görmüyor.
Belki de yapımız böyle...
HIRSIZLAR CİRİT ATIYOR...
Deprem bölgelerinde dolaşırken en çokşikayet edilen diğer bir konu, hırsızlık olaylarının artması.
Sizlere toplumumuzun karanlık yönlerinigösteriyor olabilirim, ancak bunlar hiç de şaşılacak şeyler değil.
Hasar gördüğü için boşaltılan veya yarıyıkılmış binalarda bir başka talan yaşanıyor. Ölümü göze alıp içeri girenler,değerli ne varsa alıp çıkıyorlar. Sırf bunu önleyebilmek için evlerininkapılarında oturup nöbet tutan kadınları gördüm. Ne yapacaklarını bilemiyorlar.Ellerinde olanları da kaybetmemeye çalışıyorlar.
İşin daha da acısı, yıkıntılarda çalışankurtarma ekiplerine yardım eden bazı sivillerin aynı zamanda hırsızlıkyapmalarıydı. Bazıları yakalandı, bazıları kaçtı gitti.
Toplumlar böyle anlarda kendilerinigösteriyorlar.
Bir burayı izledim. Bir de Japonya'dakifelakette Japonların o disiplinli, vakur duruşlarını, tüm kurallara uyarak,diğer vatandaşlarına da yardım elinin uzatılmasına imkan verişlerinihatırladım.
Üzüldüm...
YARIN AYNI YERLERE AYNI
ÇÜRÜK BİNALAR YAPILACAK.
Bize meheldir.
Ağlamayalım. Zira burada yaşananmanzaralar yeni değil. Şimdiye kadar nerede bir deprem yaşandıysa, hep aynıresimlerle karşılaşırız.
Çürük binalar... Depreme dayanıksızbinalar... Kontrolsüz yapılmış apartmanlar... Depremin vuracağı bilinmesinerağmen, tehlikeli bölgelere yapılan binalar... Dere yataklarına yapılanbinalar...
Yıkılan binalar arasında dolaşırkengörüyorsunuz.
Hangisi yerle bir olmuşsa, kurtarmayısürdüren teknik ekibe sorunca ilk "Böyle bir binada kullanılmasıgereken demir ve çimento kullanılmamış." yanıtını alıyorsunuz. Oturulmamasıgerekirken, belediyeler tarafından oturma ruhsatı verildiğine dikkatçekiyorlar.
İnsana değer vermediğimizden dolayı hiçönemsemiyoruz.
Belediye başkanlarına neden böyleyaptıklarını sorduğum zaman hep şu yanıtı aldım: “Yahu, adamlar zatenfakir. Bırakın kafalarını sokacakları bir yer bulmuşlar. Bir de onlarabürokratik güçlük mü çıkaralım ."
Ama o insanlar ölebilirlermiş, binalar çökebilirmiş, kimsenin umurunda değil.
Eminim yarın yine aynı yerlerde binalaryapılacak...
Eminim yarın yine tehlikeli bölgelerebinalar çıkılacak...
Eminim yarın yine çürük binalar inşaedilecek...
Bundan dolayı da insanlarımızı kaybedeceğiz... Yine ağlayacağız... Yine çadır veyayardım kavgası yapacağız.
Galiba bizim talihimiz bu...
