İbrahim Tatlıses’i kimilerimiz, hoyrat, kadın döven, biraz maganda, şarkı söyleyen biri gibigörürüz. Oysa yakından baktığınızda, bu insan kadar, Türk toplumunun karışımını böylesine iyi gösteren bir başkasına rastlayamazsınız.

Beni, hayatım boyunca en etkilemiş sözlerinden biri, neden okuyamadığını anlatırken“Urfa’da sanki Oxford vardı da biz mi gitmedik?”  demesiydi.
 
Urfa’da fakirliğin en alt noktasından çıkıp, bugünlere gelmiş bir kişilik.
 
Biraz Arap, biraz Kürt ve bütün bunların üstüne oturtulan bir Türk kimliği.
 
Başka hiçbir sanatçıda, böylesine karizmatik bir karışımı bulamazsınız.
 
Tatlıses ile tanışmadınız, konuşmadınızsa da, etrafına saçtığı enerjiyi anlayamazsınız.
 
Bu açılardan baktığımda, bu insanıben bir fenomen-bir olay gibi görürüm. Dünyalarınızfarklı olabilir, onun yaptıklarını veya yediklerini veya şarkılarını sevmeyebilirsiniz, ancak İbo’nun ışın saçmasını reddedemezsiniz.
 
Anadolu’yu böylesine iyi anlatan bir başkasını da tanımadım.
 
Tatlıses, sadece bu toplumu değil, bulunduğumuz coğrafyayı da etkileyen bir varlık.Yunanistan’dan tutun, Orta Doğu ülkelerine, sahneye çıktığında onu anlayan veya anlamayanı kucaklayışına başbaşka bir titretişim verişine tanık olmuştum.
 
Yılmaz Özdil’in dünkü yazısındayaptığı benzetme çok doğruydu.
 
Kabına sığamayan, yerinde  duramayan, en iyi yaptığı işi sürdürmek yerine, oradan kazanıp, anlamadığı başka işlere giren ve sürekli para kaybeden bir Türk yaklaşımınıntemsilcisiydi.
 
Enerjisiyle ve yaşamıyla Türk mozaiğininsembolü oldu.
 
Göreceksiniz, o yatağında kalmayacak. Zor da olsa yine yerinden fırlayacak ve hayatımızı renklendirmeye devam edecek.

*   *   *

ANKARA DOĞRUSUNU YAPIYOR...

Hemen hergün olmasa dahi, dışardaki önemli gelişmelerden sizlere bilgi vermeye özengösteriyorum.
 
Libya’da durum parlak değil.
 
Her ne kadar Kaddafi kontrolü yavaş yavaş eline geçiriyor olsa dahi, bundan sonra bu ülkeyiyönetmekte zorlanacağı da açıkça ortada.
 
Fransa başta olmak üzere, Avrupa’nın sert yaklaşımı devam edeceğe benziyor. Her ne kadar hava blokajı başlatmak isteniyor olsa dahi, pek işe yaramayacak. Şu aralar zaten Washington da zorlayıcı önlemlere pek niyetli görülmüyor.
 
Ne olacağı ortada...
 
Kaddafi duruma hakim olsa dahi, burnundan gelecek. Bundan sonra hayatı kolay geçmeyecek.
 
Erdoğan’ın dediği doğru:
 
“...Değişim isteklerine uymayan liderler er veya geç yenilir...” 
 
Doğru olmasına doğru da, Kaddafi’nin dünyasında böyle kavramlar yokki... Libya’yı bir kabile şeklinde ve tamamen kendi kafasına göre yönetiyor. İşlerin böyle devametmeyeceğini bilmesine rağmen de, ısrarlı.
 
Nedeni de ortada: Sonunu beklemekten başka yapacak birşeyiyok. 
 
Ankara’nın genel Libya yaklaşımı, şu ana kadar iyi işledi.
 
Özellikle, askeri müdahele konusundaki tutumu, önemliydi.
 
Batının artık, insan hakları adı altında  bölgeye burnunu sokmaması gerekiyor. Sırf petrol ve gaz akışını güvence altına alabilmek amacıyla atılan adımlar, hiçbir yarar getirmiyor. Tam aksine işleri biraz daha karıştırıyor.
 
Türkiye, bu açıdan bakıldığında belki batı ile yine ters düşüyormuş gibi görünse dahi ,aslında Avrupa’ ya mantığın yolunu gösteriyor.

*   *   *

NÜKLEER ENERJİYİ YENİDEN DÜŞÜNMELİYİZ...

Japonya’da yaşanan nükleer felaket, Türkiye dahil olmak üzere, bu enerji kaynağıkonusundaki soru işaretlerini arttırdı. Belki de çok yararlı sonuçlar getirecek.
Duruma baksanıza, Japonya gibi duyarlı, disiplinli, attığı her adımı inceden inceyehesaplayan bir ülkede, beklenmedik tabii bir afet tüm güvenlik önlemlerini altüst ediverdi.
 
Radyasyon sızıntılarının önüalınmıyor.
 
Dünya bu korkunç olayı, dehşet içinde izliyor. Avrupa yeni santrallerini yeniden gündeme aldı, birçoğu projeleri askıya çekiyor. Kamuoylarının yatıştırılması gerekiyor.
 
Enerji Bakanımız Yıldız da durumun farkında ki, kamuoyundaki kaygıları giderebilmek için “Japonlardaki eski jenerasyon, bizim yaptıracağımız çok daha ileri bir teknikte olacak”diyeaçıklamalar yapıyor.

Ancak yaşananlar nedeniyle, inandırıcı olamıyor.
 
Türkiye’nin nükleer enerjiye çok ihtiyacı var. Üstelik, ilk defa önemli adımlar atıldı ve enerjiaçığımızın hiç değilse bir bölümünü karşılayacak projeler geliştirildi.
 
Ancak bu son gelişmeyle birlikte, genel yaklaşımımızı mutlakadeğiştirmemiz gerekir.
 
Yıllardan beri, İstanbul depreminin geldiğibilinmesine rağmen, doğru dürüst bir hazırlığın yapılamadığı bir ülkede yaşıyoruz. Toplum duyarsız, hayatına dahi önem vermiyor. Ozaman da, “gereken güvenliği kuramayacağımıza göre, iyisi mi, nükleer santral işine hiç girmeyelim” sesleri çıkmaya başlayacak ve büyük bir direnç doğacaktır.
 
Bu çıkmazdan kurtulabilmenin tek yolu, mümkün olduğunca şeffaflık, mümkün olduğuncaikna yollarının kullanılmasıdır.