SİLAHLAR SUSACAK

DİYE SANKİ KORKUYORUZ...

Kimin ne hesabı olduğunu anlayabilmek için, gelişmeleri biraz daha yakından izlemek gerekiyor.

PKK terörünün azalacağı ve Kürt sorununun eski ağırlığını kaybedeceği havası eyior.

Yaklaşık 6 aydan beri hazırlıklar var.

Bu köşeyi izleyenler eminim okumuşlardır.

Türkiye ile Kuzey ırak Kürdistan yönetimi arasında başlayan pazarlıklarda ilk adımlar atılmıştı. Ardından Washington-Erbil ve Kandil’den gelen haberler bunlara eklendi.

Şu sıralarda bir fırsat yakalandığı izlenimi var.

Genelkurmay Başkanı, PKK’ya silah bıraktıracak veya ellerin tetikten çekileceği bir ortama girildiğini söylüyor.

Başbakan aynı temayı işliyor.

Cumhurbaşkanı sık sık “tarihi bir fırsat” cümlesini tekrarlıyor.

Kandil’denbile bunlara yakın görüşler yankılanıyor.

Benim anlayamadığım şey, ülke açısından böylesine olumlu bir gelişmeye sevineceğimize. Tam aksine adeta korkuyoruz.

Sanki bu ülke elden gidiyormuş ve bu felaketten kurtarmak için, herkes elbirliğine davet ediliyormuş gibi bir hava var.

Muhalefeti dinlerken panikliyorum.

Hele Bahçeli’nin her konuşması dehşet havası estiriyor. Deniz Başkal’da, çok sert.

Medya’ya bakıyorum, o cephedeki karmaşa daha da büyük.

Kimilerini okurken, sanki PKK’nın silah bırakmasından korkuyorlarmış gibi bir izlenime kapılıyorum. Sanki PKK cinayet işledikçe, Türkiye şehit verdikçe siyaset besleniyormuş ve bazı kesimler bundan kazanç sağlıyorlarmış gibi bir hava estiriliyor.

Şimdi en temel soruyu sorma zamanı geldi:

“Bu Büyük Fırsatı Kaçıracak mıyız?”

Küçük hesaplarımızla, önümüze açılan bu imkanlardan yararlanacak mıyız, yoksa...

Yarınki yazımda bu konuyu paylaşmak istiyorum.