BUSH, AB İLE

BARIŞABİLECEK Mİ?

Bu doruğun adı :Yeniden barışma.

Irak savaşıyla birlikte bozulan Transatlantik ilişkileri tekrar rayına oturtulmaya çalışılıyor.

Kolay olmayacak.

Başta Fransız Cumhurbaşkanı Chirac olmak üzere, Avrupa Bush’u sevemedi. Parmağı sürekli tetikte, dünya vizyonu son derece sığ bir Başkan olarak görülüyor.

Bush’ta Avrupayı sevmiyor. Ancak yine de birbirlerine muhtaçlar. Özellikle, dengeleri bozulan  Atlantik aşırı ilişkilerin biran önce rayına oturtulması gerekiyor.

ABD,Avrupa’nın manevi desteğine muhtaç. AB Bush yönetiminin hayatını nasıl zehir edebileceğini Irak konusunda gösterdi.

Avrupa da, ABD’nin büyük gücüne muhtaç. ABD desteği olmadan bir yerlere varılamayacağını bildikleri için, iki gündür Bush’a şirinlikler yapıyorlar. Başkana istediğini tam olarak vermeseler dahi, eski kavgalı gürültülü diyalog ilk defa medeni bir düzeye indirildi.

Başkan Bush, Avrupalılalardan asker istiyordu,  onun yerine, Irak ordu, polisi ve yargıçlarının eğitimi için NATO’dan tam destekle yetinmek zorunda  kaldı.

İran ve Filistin konularında henüz görüş ayrılıkçıları tümüyle giderilmiş olmasa dahi, yine de iki taraf arasında belirli bir mesafe alındı.

ABD İLE AVRUPA

NEREDE AYRILIYOR?

Bush yönetimi ile Avrupa arasındaki sorunları yakından izlediğiniz zaman, temelde görüş ayrılığı  olmadığı açık. Irak’ta istikrar, İran’da nükleer silah üretiminin engellenmesi. Filistin sorununa çözüm vs... gibi  konularda aynı hedefleri paylaşıyorlar. Birbirlerinden ayrıldıkları nokta, bu hedefe hangi yöntemle varılacağı konusunda.

Bush sopa  kullnmak, Avrupa ise, çeşitli yollardan sopa ve havuç politikalarıyla sonuç almak istiyor.

ABD-AB ilişkileri, belki hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak, ancak bu iki kıtanın birbirlerine sırt dönmesi de söz konusu edilemeyecek. Her iki tarafın birbirine duyduğu ihtiyacın da, kolay kolay bitmeyeceği ortada. Bir yanda tutum değişikliği gösteren Rusya, öte yanda her geçen gün biraz daha devleşen Çin, ABD ile AB’yi önümüzdeki 15-20 yıl boyunca yeterince meşgul edecek. Çekişseler, Başkanlarını benimsemeseler  dahi, birbirlerine ne kadar muhtaç olduklarını Brüksel’de çok net şekilde bir defa daha gördüler.