ERDOĞAN, ROMA’YA

BAŞKA TÜRLÜ GİTMELİYDİ

Uluslararası ilişkiler sadece ilderlerin birbirleriyle konuşmaları, heyetler arası görüşmeler, verilen demeçlerle yürütülmez. Öyle sembolik adımlar, içi dolu jestler vardır ki, hiçbir müzakerenin başaramayacağı oranda etki yapar. Bir an gelir, bir jest yapar ve uzun pazarlıklar sonucunda elde edemeyeceğiniz oranda prestij kredisi kazanırsınız. Uluslararası kamuoyu, jestler ve sembollere resmi açıklamalardan daha fazla inanır. Bir görüntü, bir resim kafalara çivilendi mi bir daha çıkmaz. Bu sayede de siyasiler hareket yeteneği kazanırlar. Ülkeler, mesajlarını bu yolları kullanıp değiştirirler.

Bütün bunları anlatmamın nedeni, Türkiye’nin her zamandan daha fazla jestlere ihtiyaç duyduğu bir dönmeden geçiliyor.

Başbakan’ın kendine özgü gerekçeleri mutlaka vardır. Ancak ortada, bir de kamuoyunun  algılaması var. Dışardan bakıldığında, Türkiye ile ilgili birkaç nokta ön plana çıkıyor.

Türkiye’nin, Heybeliada Ruhban okulunun açılması konusunda isteksiz davrandığı, AB reformlarının hızını kaybettiği, Orhan Pamuk’un kitabının toplatılması veya polisin kadınlara sert davranmasına yeterli resmi tepki göstermediği, AKP’nin muhafazakar kanadının ve Milliyetçi akımların yükselmeye başladığı,  şu sıralarda, Avrupa kulislerinde giderek yaygın şekilde   konuşuluyor. Hükümet sessizliğini korudukça da bu izlenim yerleşiyor.

Böyle bir ortamda, Uluslararası kamuoyunun tüm dikkatlerini bayka bir noktaya çekebilmek, iletişim ustalığını kullanmak gerekir.

Bence bu tip bir fırsat, Perşembe günü Başbakan Erdoğan’ın Papa’nın  cenaze törenine gitmesi sırasında kaçırıldı.

Başbakan, Diyanet İşleri Başkanını Rum Patriği Barthalomeos’u,  Ermeni Patriği Mutafyan’ı kendi uçağına davet edip Roma’ya gitse ne olurdu?

Roma havaalanına birlikte inerken, Uluslararası medya’da esecek fırtınayı düşünübiliyor musunuz?

Türkiye, müthiş bir mesaj vermiş olacaktı.

Erdoğan’ın kendine ne kadar güvendiği, Patrikhaneyi itelemediği, Hristiyan dünyası ile barış içinde yaşamaya özen gösterdiği bütün dünya’ya –üstelik hristiyan dünyasının en duyarlı olduğu gün ve yerde- hatırlatılacaktı.

Sorarım size,  Avrupa ile  ilişkilere  bundan daha güçlü bir mesaj verilebilir mi?

Böyle bir adım, Ermenilerin Soykırım  iddialarını, diğer eleştirileri bir anda silip yok edebilirdi.

Gayet tabii AKP’nin bazı kesimleri, Milliyetçi gruplar , belki de muhalefet tepki gösterecekti. Ancak, ülkenin kazancı, Başbakanın karşılaşacağı eleştirilerin çok ötesinde olurdu.

Geçen yıl Annan planının kabul edilmesinde, AB’ye uyum yasalarının TBMM’den geçirilmesinde devlet adamlığını gösteren Erdoğan’dan böyle  bir jest beklenirdi. Belki düşünülemedi, belki düşünüldü de, bizim bilmediğimiz gerekçeler nedeniyle uygulanmadı.

Ne olursa olsun bir fırsat kaçtı.

Hiç değilse, bundan  sonraki fırsatlar değerlendirilsin.

Tayyip Erdoğan’ın, batı dünyası ile ilişkilerindeki yanlış izlenimleri silmek için harekete geçme zamanı geldi de geçiyor bile...