HAYDİ ŞİMDİ,

TAM ZAMANI...

Kendimi futbol maçında gibi hissediyorum.

Mutlaka kazanmamız gereken bir maça çıkmışız ve artık son dakikalar yaşanmaya başlamış. Taraftar ayaklanmış durumda. Tribünler inliyor:

“ Haydi şimdi, haydi şimdi...Tam zamanı...”           

Takımın gol atması gerekiyor.

Herkesi heyecanlandıran, adeta havalara sıçratan gelişme, takımın birden bire kendine gelivermesi. İlk devre çok kötü oynamıştık. Savunma dökülüyor, forvetler ise adeta ayakta uyuyorlardı. Taraftar, bıkkınlıktan tezahürat yapmadığı gibi, yönetimi ıslıklamaya dahi başlamıştı. Sağdan soldan “Başkan istifa...Bu bizim takımımız değil...Önüne gelene yeniliyoruz” sloganları çıkıyordu.

Ne oldu anlayamadık, ikinci devrenin son dakikalarına doğru, önce yedek kulübesi dalgalandı. Ardından oyuncu değişikliğine gidildi. Bizim antrenör sahanın kenarına dikildi ve kolları sıvayıp bir bağırdı, takım adeta canlanıverdi.

Savunma dahi forvete yardım etmek için ileri çıkıyor, karşı taraf şaşkınlık içinde “ Yahu ne oldu bu takıma ! “ diye hayretini saklayamıyordu.

Şahlanmıştık.

Elimizi kolumuzu bağlayan ipleri koparıp atmış, gerçek gücümüzü ortaya koyar olmuştuk.

Gol gelecekti. Besbelliydi. Etraf gol kokuyordu.

Tek duamız, “Allahım bir kaza golü yemeyim ve sonuna kadar bu şekilde götürelim. Zira sonunda bu maç bizimdir” şeklindeydi.

                                       *                                   *                      *

Türkiye’nin Kıbrıs konusunda harekete geçişi, beni Galatasaray’ın bir maçındaymışım gibi heyecanlandırdı.

Türkiye adeta birden bire kendine geliverdi.

Eski sümsürük, pısırık, ne yaptığı belli olmayan, kişiliksiz politika bırakılmış ve Türkiye birden bire canlanıvermişti. Kıbrıs’ta eli kolu serbest kalan Türkiye’ nin prestijinin birden bire nasıl arttığını Davos’ta bire bir gördüm.

Son derece olumlu bir hava esiyor.

Ancak golün atılabilmesi için, bundan sonrası çok daha önemli.

TÜRKİYE’ NİN ABD ve AB’DEN

ÖNEMLİ BEKLENTİLERİ VAR

Bugüne kadar bütün Uluslararası kuruluşlar Türk tarafına baskı yaptılar. Çözüme direnmememizi istediler. Bu isteklerinin önemli bir bölümünde de haklıydılar. Ayak sürüyen taraf olduğumuzdan dolayı, kimse Rumlarla ilgilenmedi. Oysa gerçekte, onlar belki de bizden fazla çözümsüzlükten veya kendi istedikleri bir çözümden (yani 74 öncesinde dönüş) yanaydılar.

Şimdi roller değişti.

Bundan böyle “Haydi şimdi çözüm olsun” diyen taraf Türkiye... Topu taca atan değil, kaleye sokmaya çalışan taraf....

Uluslararası kamu oyunun bundan böyle yapması gereken, özellikle Avrupa Birliği’ nin Rumlara açıkça “1 Mayıs tarihini sudan nedenlerle geçiştirmeye kalkmayın. Aksi halde Annan planını son haliyle katılma anlaşmanızın bir parçası durumuna sokarız ve zorunlu olarak planı uygulamak zorunda kalırsınız” demesi gerekiyor.

Eğer AB ve ABD gerçekten çözüm istiyorlarsa, bu defa kolları sıvarlar.

Bundan daha iyi bir ortam bulunamaz.

Kıbrıs’ ta çözüme bundan daha yakın olunmamıştır.

İşte bundan dolayı tribünler haykırıyor:

“ HAYDİ ŞİMDİ, HAYDİ ŞİMDİ...TAM ZAMANI...”