KÜRTLER VE TÜRKLER

BİRBİRİNE MUHTAÇ ANCAK...

Dış ilişkilerin kalıplaşmış ve hiç değişmez verilere göre düzenlenmediğini, aksine sürekli değişim yaşadığını şu son yıllarda sık sık görüyoruz. Dün düşman gibi gördükleriniz, bugün en yakın müttefiğiniz olabiliyor. Bazı toplumlar bu değişken koşullara kolaylıkla uyum sağlayabiliyor, bazıları ise tepki gösteriyor.

Şu sıralarda yaşanan bir gelişme, özellikle bizleri ve Kuzey Irak Kürtlerini ilgilendiriyor.

Irak’ın genelinde tam bir karmaşa var.

Bir iktidar mücadelesini gözlüyoruz. Amerikanın yönetimi Irak’lılara bırakacağı 30 Haziran tarihi yaklaştıkça, ülkenın çoğunluğunu oluşturan Şii’ler ile Sunni’ler, ayrı ayrı yöntem ve gerekçelerle direnişe geçtiler. Ağırlıklarını koyabilmek ve gelecekte Irak’ ta söz sahibi olabilmek amacıyla Amerikalılarla çatışıyorlar.

Bu çatışmaların kontrolden çıkması ve büyük bir iç savaşa dönüşebilme olasılığı da var. Bu olasılıkta, bugün Amerikan kuvvetlerine karşı sürdürülen mücadelenin, yarın Kuzey Irak Kürtlerine karşı genişleyebileceği hesapları yapılıyor. Zira Şii’ler ve Sunni’ler, Kürtleri Amerikalıların müttefiği olarak görmekte, gereğinden fazla avantaj elde ettiklerine inanmakta ve Kuzey Irak ile Kerkük petrollerini Kürtlere bırakmak niyetinde olmadıklarını göstermektedirler.

Bu senaryonun Kürtleri şimdi acı acı düşündürmeye başladığını bir süre önce İlnur Çevik (Daily News) köşesinde yazmıştı. Dün Türkiye’nin Irak’a asker sokmasına karşı çıkan Kürtler, bugün “Şii-Sunni baskısı karşısında kalırsak bizi uzun vadede kim koruyacak ?” sorusunu soruyorlar.

Aynı çerçevede ancak başka açıdan bazı soruları da bizlerin sorması gerekiyor: “Yarın Irak iç savaşa kayar, çatışmalar Kuzey Irak’a da sıçrar ve bizim sınırımıza kadar dayanırsa, kimle işbirliği yapacağız ? Irak sınırımızda huzuru nasıl oluşturacağız ? ”

Amerika Irak’ta bulundukça bu tip senaryoların gerçekleşemeyeceği söyleniyorsa da, dünyanın hali hiç belli olmaz. Bu konuda kimse garanti veremez. Yarın Washington’da bir iktidar değişikliği veya ABD kamu oyunun baskısı, Amerikan askerinin Irak’ tan çekilmesiyle sonuçlanabilir.

Böyle bir olasılık, ne kadar anlaşmazlık yaşanırsa yaşansın, Türk-Kürt işbirliği ve dayanışmasının, bölge gerçekleri karşısında ne kadar kaçınılmaz olduğunu ortaya koyuyor.

Kürtlerin bölgede sırtlarını dayayabilecekleri, tehlike durumunda ayakta kalabilmelerinin en önemli güvencesini ancak Türkiye’ de bulabilecekleri açıkça ortaya çıkıyor.

Gücüyle, içindeki Kürt akrabalarıyla Türkiye Kuzey Iraklıların tek garantisidir. İran değil, onlara kanat gerebilecek tek güç Türkiyedir.

Aynı şekilde Türkiye’nin Irak sınırlarında huzura kavuşabilmesinin de tek güvencesi yine K. Irak’lılardır.

Bölgede hem yan yana hem de iç içe yaşayan Türkler ile Kürtleri birbirinden ayıran tek unsur ise, birbirlerine duydukları güvensizliktir.

Artık bu kısır döngüden kurtulmamız gerekiyor.

Geçmişten dersler çıkararak, günün gerçeklerini görerek ve geleceği düşünerek yeni bir değerlendirme yapma zamanı gelmiştir.

Uzun vadeli düşünmeli ve dayanışma ortamını yaratacak yeni politikalar, yeni yaklaşımlar aramalıyız. Bunu Kuzey Irak’ta ve Türkiye’de yaşayan Kürt kökenliler düşünmeye başlamalılardır. Aynı tutumu bizler de benimsemeli ve Kürtleri sadece ayrılıkçı bir güç gibi görmenin ötesine geçmeliyiz. Ayrılıkçılara yer bırakmayacak bir iç barışı ve bölgesel huzuru yakalamanın yolu bulmalıyız. Aksi halde, Kürtler yine büyük hayal kırıklığına uğrayacaklar, bizlerin de huzuru kaçacaktır.