AB’Yİ İŞTE

BUNDAN İSTİYORUM

Geçen Aralık ayından bu yana, Avrupa Birliği günlük yaşamımızdan çıktı. Eskiden, siyasi iktidar olsun, asker veya polis olsun, atılan her adımda AB’nin tepkisi hesaplanırdı. AB ile ilişkilerin zedelenmemesi veya gerilmemesi için, çok dikkat serf edilirdi. Bugün artık kimselerin umurunda değil.

Memnun musunuz?

Ben hiç memnun değilim.

Hatta son olaylara bakıyorum ve “Keşke AB olsaydı. Bu adımlar atılsa dahi, iki defa düşünülürdü, atılamazdı... İşte bundan dolayı AB’yi istiyorum” diye kendi kendime mırıldanıyorum.

Örneğin bakın neler olmazdı

Acaba hala 301 rezaleti devam ediyor olur muydu?

Hayır, olmazdı.

Hükümet ne yapar eder, MHP’ye kaçırabilecekleri birkaç bin oydan korkmaz ve yasa değişikliğini gerçekleştirirdi.

Avrupa Birliği’nin ağırlığı olsa, demokrasiyi yerle bir eden son gelişmeler yaşanır mıydı? NOKTA Dergisi basılır mıydı?

Söz konusu değil.

Eğer Türkiye, Avrupa Birliği üyesi olsaydı, bir Genelkurmay Başkanı’nın, Cumhurbaşkanlığı seçimi hakkında söyleyecekleri bu kadar merak edilir miydi? “Acaba, yeşil ışık yakacak mı, yoksa red mi edecek?” diye birbirimize sorar mıydık?

Bütün bu haber kanalları, Genelkurmay Başkanı’nın basın toplantısını canlı yayınlama ihtiyacı hisseder miydi? Aynı basın toplantısına, ülkenin en önde gelen gazetecileri koşturarak gider, bir bölümü şirin görünmek, bir bölümü tahrik etmek için koşturur ve söz alıp sorular sorarlar mıydı?

Hayır... Zira kimse bunlara gerek duymazdı.

Avrupa Birliği’nin etkinliği kaybolmamış olsa, bazı abuk sabuk belediyelerin yaptıkları gibi, dincilik kokan kararlar alınabilir miydi? Toplumun bir kesimi rejimin değişeceğinden korkar, İslam cumhuriyeti kaygısıyla sokaklara dökülür müydü?

Hayır, böyle bir korku yaşanmazdı.

Bugün, Avrupa Birliği’nin bu ülkeye zarar getirdiğini ileri sürenler, yarın Türkiye’nin AB ile ilişkileri koptuğu takdirde ne kadar pişman olacaklarını bilmiyorlar.

Gerçek İslamcılar, Türkiye’nin Müslüman ülkelere döndüğü, Avrupa ile ilişkilerini kestiği takdirde çok daha ilgi göreceğini sanıyorlar.

Yanılıyorlar. AB’ye üye bir Türkiye, tüm İslam dünyasının cazibe merkezi olacaktır. Bu bir tahmin değil, 2004 yılındaki adaylık sürecinde Müslüman ülkelerin, Orta Asya Cumhuriyetleri’nin nasıl heyecanlandıklarını gösteren yazılar ve demeçler hala arşivlerde duruyor.

Ulusalcılar yanılıyorlar.

Laik sistemimizi uzun vadede TSK’ya korutup kollatamayacakları ortada. İşte son örnek, uğraştılar, çırpındılar TSK’yı müdahaleye zorlayamadılar.

Laik sistemimizin gerçek koruyucusu, göreceksiniz Avrupa Birliği olacaktır.

Unutmayalım ki, AB için üç tabu vardır: Kilise, Cami ve Asker. Herhangi bir üye ülkenin ne kilise, ne cami, ne de asker tarafından yönetilmesi kabul edilebilir.

Bundan daha iyi bir güvence bulunabilir mi?

Bugün belki inanılmıyor, ancak ilerde “M. Ali diyordu” dersiniz.