ŞİMDİ TOP,

ERDOĞAN’IN AYAĞINDA

Cumartesi günkü yürüyüşten hepimiz birçok dersler çıkardık. Katılımdan sloganlara, konuşmacılardan TV’lere yansıyan açıklamalara kadar, her yönüyle incelendi, didik didik araştırıldı. Üstünden birkaç gün geçtikten sonra, daha sağlıklı analiz yapma imkanı doğdu.

GÖRDÜKLERİMDEN

BAZILARI BENİ SEVİNDİRDİ...

Yürüyüşün en önemli yönü, katılımının büyük olmasıydı. Demek ki, bu ülkede laik sisteme sahip çıkmak isteyen, Atatürk ilkelerinin değişmemesi için sokağa dökülmeye hazır, önemli bir kesim varmış.  İnsanlarımız duyarlı imişler. Seyirci kalmak yerine, seslerini duyurmak istiyorlarmış.

Benim, Cumartesi gününü gördükten sonra, moralim düzeldi. Rejimin tehlikede olmadığını, laik rejimi koruyup kollayacak, silahsız ve sivil güçlerin etkinliklerini göstermeye hazır olduklarına inancım arttı.

Rejimin koruyup kollanması için sadece askere bel bağlayanların değil, aksine dine güvenenlerin sayısının da büyük olduğunu gördüm. Asker aradan çekilince –Orgeneral Büyükanıt’ın konuşmasını böyle yorumlayanlar- “sivil güç”lerin ortaya çıktıkları anlaşıldı. Artık darbe istemeden de, sistemimizi yaşatabileceğimize güvenim daha da genişledi.

GÖRDÜKLERİMDEN

BAZILARI İSE KORKUTTU...

Yürüyüşe katılanların bir bölümü, samimi şekilde laik sisteme ve Atatürk’e sahip çıkmak isteyen kesimdendi. Niyetlerini içtenlikle seslendirdiler.

Diğer bir bölümü ise, ulusalcı ve aşırı milliyetçiydi. İşte beni bu kesim korkuttu. Yaptıkları konuşmalar tüylerimi diken diken etti.

Türkiye’yi kamplara ayıracak ve tahrik dolu cümleler... Avrupa Birliği’ni ve Amerika’yı gerçek birer düşman olarak gören ve hakarete varan açıklamalar. Askeri darbeyi çağıran çığlıklar...

Bazı duyduklarıma inanamadım.

Eğer Türkiye’yi bu kesimin görüşünü temsil edenler yönetecek ise, durumumuz AK Parti’nin -varsa eğer- gizli gündeminden daha kötü olacak demektir.

Herkesi düşman görüyorlar.

Yabancılardan nefret ediyorlar. Yabancının bina katı almasına dahi karşı çıkıyorlar.

Özelleştirmenin hemen durmasından yanalar.

Amerika ile ilişkilerin kesilmesi, AB’ye hemen kapıların kapanması çağrısı yapıyorlar.

Bu kesim, Türkiye’yi eski Enver Hoca’nın Arnavutluk’una dönüştürmek istiyorlar.

Ben ise tam tersini düşünüyorum.

Liberal-demokratik-laik bir Türkiye için mücadele ediyorum. İçine kapanık, faşizme yakın bir milliyetçilikle yönetilen bir Türkiye’nin geleceğini karanlık görüyorum.

SONUÇ: BU OLAYDAN,

BAŞBAKAN DERS ÇIKARTMALI

Cumartesi yürüyüşünün içten gelen mesajlarından en fazla Başbakan’ın ders çıkartması gerekiyor.

Laiklik ve Atatürk ilkeleri konusunda duyarlığını gösteren kesimin beklentilerini ciddiye alıp, hem Cumhurbaşkanlığı, hem de önümüzdeki dönemde atacağı adımları farklı değerlendirmeli.

“Benim oy oranım daha büyük, istediğimi yaparım” yaklaşımıyla ortaya çıkmamalı. Bu insanların kuşku ve kaygılarına da kulak vermeli. Aşırı uçlardaki kesimlerden söz etmiyorum. Ne yapsa, bu kesimleri tatmin edemeyecektir. Benim işaret ettiklerim, orta sınıfı temsil eden, kadınlı erkekli kesim. Onların kuşku ve kaygıları.

Eğer Başbakan, ister Köşk’te, isten bundan sonra partisinin başında sürdüreceği politikalarda orta sınıfın sesine kulak verirse, Türkiye bu önemli virajı kazaya uğramadan dönebilir.

Aksi halde, kamplaşmamız ve birbirimize düşmanca bakma sürecine girmemiz kaçınılmazdır...