AZINLIKLARIMIZI

NEDEN SEVMİYORUZ?

Avrupa Birliği Uyum Yasaları içinde bir kaçı var ki, toplumumuzun aynası oldu. Özellikle yabancılar ve vatandaşımız olan gayrimüslimlerle ilgili değişiklikler, inanılmaz bir direnç yaratıyor.

Ülkenin yüzde 99’u Müslüman, ancak 2-3 kiliseye sağlanacak kolaylık, 15-20 kilise kurulma olasılığı insanlarımızı ayağa kaldırıyor.

70 milyonluk bir ülkede 300-400 bin kişilik gayrimüslim vatandaşımızın oluşturduğu vakıflar büyük sorun yaratıyor.

“Yabancıları en çok seven halk “ yalanını icat etmişiz, kendimizi aldatıyoruz. Evet, bir kaç günlüğüne gelen yabacı turiste  karşı çok dostuzdur ama evlerine geri dönmeleri koşuluyla. İş bulmak, çalışmak için gelmiş Afrikalı, hatta Pakistanlı birkaç yüz işçiye bile nasıl kötü muamele ettiğimizi gazeteler yazmıştır.

Benim en çok merak ettiğim, vatandaşımız olan gayrimüslimlere gizli düşmanlığımızdır. Tarihimizi bir okuyun göreceksiniz. Sürekli hoyratça davranmış, kötü muamele etmiş, ellerindeki parayı ve mallarını almaya çalışmışız.

İşte son örneği: TBMM’deki, Azınlık Vakıfları Yasası.

Bu yasa, tarihi bir haksızlığı düzeltiyor. Vakıflara gayrimenkul edinme imkanı sağlıyor ve ellerinden alınan bazı malları geri veriyor.

Cahilleri bir yana bırakıyorum. Akıllı başlı sandığımız, okumuş etmiş insanlarımızın yazdıklarına, söylediklerine bakın, yeter.

Vatan topraklarının peşkeş çekildiğini iddia edenler, mübadelede verilmiş malların şimdi tekrar iade edileceğini söyleyenler, vakıfların ilerde birer siyasi güç olacağını,  Ayasofya’ya el koyabileceklerini ve Vatikan gibi bir  din devleti kurabileceklerini belirtenler...

İnanılır gibi değil.

En kötüsü, bu yaklaşımın, CHP gibi bir parti tarafından benimsenmesi...

Nedir bu cehalet...

Nedir bu güvensizlik...

Koskoca Türkiye’nin geldiği noktaya bakın. İster Müslüman, ister  Hıristiyan azınlıklarıyla onur duyan, onlarla zenginleştiğini bilen bir Türkiye yaratalım derken, gölgesinden korkan, kavruk, büyüklüğünün farkında olmayan bir yöneticiler güruhunun eline kaldık.

Yazıklar olsun...