TMSF, DOĞRUSUNU YAPTI...

Kim ne derse desin, TMSF çok doğru bir adım attı. Erol Aksoy’a ”işlet öde” modelini uyguladı.

Erol Aksoy  son derece çalışkan, bilgili, işinin ehli bir insandır. İktisat Bankasının başına gelenlerin ”hortumlama” ile hiçbir ilgisi yoktur. Aksoy’un hatası, bazı başka kazazedeler gibi, T.C. Devletine güvenmesiydi. Aslında, onun kadar uyanık bir insanın işlerin kötüye gittiğini görüp, önlem alması gerekirdi. Tek eleştirilecek yönü budur.

Erol Aksoy, şimdi göreceksiniz, rüzgar gibi esecek ve geri verilen şirketlerini ayağa kaldıracaktır. Büyük para kazanacak ve borcunun büyük bölümünü ödeyecektir.

TMSF, giderek yok olan değerleri kurtarmak için mantıklı adım attı. Keşke bu kadar beklemese ve daha önce harekete geçseydi. Ancak yine de, hiç yoktan iyidir...

BU KRİZİ ASLINDA

BAŞBAKAN ÇIKARDI...

Selanik’teki defter olayı, ancak Türkiye’de krize dönüşebilirdi ve bunu da  başardık.

Olay nedir?

80’ini aşkın bir vatandaşın, Atatürk’e mektup yollama esprisi içinde yazdığı bir yazı... Okuduğunuz zaman, bu mektubun derin bir analiz içermediğini (!) hemen anlayabiliyorsunuz. İçinde aşırı abartılı  sözler ve tutarsızlıklar da var.

Başbakan neden böylesine bir tepki gösterdi, doğrusu anlayamadım. Her ülkede bu tip görüşler veya mektup kılığında bildiriler yayınlanır. Başbakan ve bakanlara kimi zaman galiz kelimelerle eleştiriler de yapılabilir. Herkez, her duyduğuna, her okuduğuna tepki gösterirse, kimse işin içinden çıkamaz.

Sorarım size, Başbakan bu yazıyı görmezden gelse ne olurdu?

Hiçbir şey olmaz, ruhumuz bile duymazdı.

Erdoğan, defteri tutmakla yükümlü olanlara ”bu tip mektupların yeri burası değil”  dese, olay biterdi.

Şimdi, gösterdiği aşırı tepki nedeniyle, incir çekirdeğini doldurmayacak bir konu,  krize dönüştüü... AKP sanki yaralanmış gibi bir ortam doğdu... 81’indeki bir yaşlı vatandaşa, yazdığı bir yazıdan dolayı, Bakanların ve milletvekillerinin dava açarak hoşgörüsüzlük örneği verdikleri görüntüsü ortaya çıktı...

Değdi mi, bütün gürültüye...

Tekrar edeyim, bazı şöyler vardık ki, görmemezlikten gelmek, görmekten daha iyidir. Başbakan bu tutumuyla aslında hem kendinin hem de partisinin gol yemesine neden oldu... Hiç gerek yoktu.

AB, SADECE BİZE

BASKI YAPMIYOR…

Bazılarımız sık sık tekrarlar:

“…Avrupa Birliği sürekli şekilde bizi eleştiriyor…Durmadan bizi baskı altında tutuyor…Bizi tam üye yapmamak için ellerinden geleni artlarına bırakmıyorlar…” derler.

Sanki AB’ nin bizden başka bir sorunu yokmuş gibi bir hava yaratırlar.

Oysa gerçekler bambaşkadır.

Fazla gerilere gitmeden

, geçtiğimiz birkaç ay içinde yaşanan iki gelişmeye dikkatinizi çekmek isterim.

Bunlardan biri, Belarus’taki seçimlerden sonra AB’nin Belarus yönetimine kapılarını kapatmasıdır. Seçimleri istediği gibi manipüle eden ve muhalefeti yerden yere vuran Belarus diktatörü AB tarafından öylesine sert şekilde eleştirildi, öylesine ters muameleye tabi tutuldu ki, sonunda AB’ye resmi ziyaretleri dahi kısıtlandı.

Diğer bir örnekte, AB Komisyonunun, Sırbistan ile ortaklık anlaşmasını askıya almasıyla yaşandı. Nedeni de, Belgrad hükümetinin Uluslararası Savaş Suçları mahkemesinin aradığı komutan Mladiç’i teslim etmemekte direnmesi.

Aynı şekilde Bulgaristan ve Romanya’nın yakınlaşan Tam Üyeliklerinin de birer yıl daha ertelenmesi söz konusu. Nedenlerin başında da, Kopenhag Kriterlerine yeterince uyum sağlanamaması geliyor.

Tabii bu arada Hırvatistanla müzakerelerin akibetini de unutmayalım.

Özetlersek, Avrupa Birliği sadece Türkiye ile uğraşmıyor.

Belirli çizgileri aşan herkes karşısında AB’ yi buluyor.