BİR YANLIŞI

DÜZELTMELİYİM...

Çarşamba günkü köşe yazımda, Manisa davasında mahkum olan polislerin hala 

arandıklarını ve bir türlü “bulunup” hapse atılamadıklarını (!) belirtmiştim. Bu bilgileri Dışişleri Bakanlığı yetkililerinden almıştım. 

Adalet Bakanlığı ise tam aksini belirtti ve  hangi polisin nerede yattığının listesini yolladı.

ADI SOYADI            CEZAEVİ              CEZA SÜRESİ                   ŞARTLI TAHLİYE TARİHİ

Fevzi Aydoğdu         Kayseri              110 Ay Ağır Hap.    12.12.2006

Halil Emir                Kayseri              130 Ay Ağır Hap.    09.08.2007

Mehmet Emin Dal   Kayseri              110 Ay Ağır Hap.       12.12.2006

Atilla Gürbüz           Beypazarı          100 Ay Ağır Hap.    14.08.2006

Turgut Özcan          Beypazarı           70 Ay Ağır Hap.    19.08.2005

Levent Özvez          Manisa              120 Ay Ağır Hap.    07.04.2007

Engin Erdoğan        Manisa               110 Ay Ağır Hap.    06.01.2007

Turgut Demirel       Manisa               60 Ay Ağır Hap.    10.04.2005

Ramazan Kolak       Elmalı               110 Ay Ağır Hap.    06.12.2006

Musa Geçer             Sivas                100 Ay Ağır Hap.    15.08.2006

Bireysel Silahsızlanma Günü'nü

hepbirlikte kutlayalım

Nazire Dedeman gencecik oğlu Umut'u 1993'ün 28 Eylül'ünde bir silahtan çıkan bir kurşunla kaybetti.  Oğlunun adına kurduğu Umut Vakfı'yla o günden bu yana bireysel silahsızlanma için, barışçıl çözüm düşüncesinin yerleşmesi için çalışmalarını sürdürüyor.

1993'ten beri bireysel silahsizlanma, hukukun üstünlüğü ve barış konularında çalışmalar yürüten Umut Vakfi, 10. yılında etkinliklerini sürdürüyor. 

Umut etmekten asla vazgeçmemek ve toplumda konuyla ilgili bilinç oluşturmak üzere her "28 Eylül Bireysel Silahsızlanma Günü"n de olduğu gibi bu yılda Sessiz Ayakkabıların Yürüyüşü ve geleneksel ödül törenleri ile etkinliklerini bu yılda sürdürecekler. 

Sessiz Ayakkabıların Yürüyüşü bugün 13:00'te Taksim Gezi Park'ında yapılacak, ödül töreninde saat 14:00'te Lütfi Kırdar Kongre ve Sergi Sarayı'nda gerçekleşecek.Böylesine güzel bir amaç etrafında çalışmalarını sürdüren Umut Vakfı'nı bugünde yanlız bırakmayalım

DÜELLOSU

Türkiye’nin en ağırlıklı iki gazetesi olan Hürriyet ile Milliyet’in ağır topları Sedat Ergin ve Fikret Bila geçen hafta, karşılıklı adeta haber bombardımanı yaptılar.

Sedat ergin, “Bizden Saklananlar” dizisiyle, kimilerine ayrıntı gibi görünen oysa hem bizim gibi günlük olayları izleyenler, hem de tarihçiler için bir altın madeni gibiydi. Politikaları oluşturanların birbirleriyle ilişkileri, bu ilişkilerinde kullandıkları mantık yapısı ve konuşma dili, Türkiye’yi yönetenlerin bilgi ve  görgü düzeyini göstermesi açısından çok ilginç ipuçlarıyla doluydu.

Kimi son derece derin ve düzeyli, kimi son derece yüzeysel ve sokak çocuğu yaklaşımlı. Bazıları beni hayal kırıklığına uğrattı, bazıları ise reyting’lerini yüksettiler.

Sedat, çok hoş bir dizi ile gözümüzü açtı.

Fikret Bila’da Milliyet’te adeta Sedat’ı tamamladı ve reddedilen tezkereyi açıkladı. Tezkere’nin reddedilmesinin ne kadar çaylaklık olduğu daha iyi anlaşıldı. O günlerde bende Tezkere’nin çıkmasından yana görüş açıklamıştım. Bugün, hem kaçan bir fırsata hayıflanıyorum, hem de karşılığında ödemeye hazırlandığımız faturanın ağırlığına bakıp “yazık oldu” diyorum.

Unutmayalım ki, eğer bugün Türkiye çok daha riskli bir ortamda ve daha ağır koşullarda asker yollamak istiyorsa, bunun altında hükümetin ve TSK’nın kendilerini ABD’ye affettirme çabası da yatmaktadır.

İşte iki gazetecinin bizlere öğrettikleri...

FATİH’E KIZANLAR...

Fatih Altaylı’nın bir mert yanı vardır ki, medya’da çok az rastlanır. Lafını dolandırmaz, aklından geçeni açıkça söyler.

Bundan dolayı da olmadık şimşekleri üstüne çeker. Ancak bakarsınız, görüşlerinde bir mantık dokusu vardır. Yaklaşımını paylaşır veya reddedebilirsiniz, ancak Fatih’i hiçbir zaman çıkarcılıkla suçlayamazsınız.

GS-FB maçındaki olayı, Fatih’ten de dinledim. Fatih’in yakınlarındakilerden de... Altaylı baştan sona haklı... Zaten insanlar da ona haklı olduğu için kızmıyorlar mı?

İMARZEDELERE

SÖZ VERDİM...

Geçen gün Ankara’da BDDK’nın önünden geçerken, etrafımı birden bire kızgın bir kalabalık  aldı.

“M.Ali Birand, neden bizimle hiç ilgilenmiyorsunuz?” diye bağırmaya başladılar. Ne olduğunu anlayamadım.

Son derece hırslı, son derece öfkeliydiler. Biraz yatıştıktan sonra İmarzede oldukları anlaşıldı.

“SATR TV’den başka kimse bizi dinlemiyor. Uzan’lar umurumuzda  değil, hakkımızı arıyoruz” diyorlardı.

Dikkat ettim,  gerçekten de bindirilmiş kıta değil, tüm birikimlerini kaptırmış ev kadınları ve emeklilerden oluşan vatandaşlardılar.

“ Neden İmar Bankasına para yatırdınız? Fazla faiz almak uğruna neden risk aldınız” diye soracak oldum.

Kendi yönlerinden mantıklı bir yanıt getirdiler:

“Biz hazine kağıdı aldık. Çifte hesap varmış, biz ne bilelim. Devlet kağıdı aldık. Üstelik devlet bize, mevduata tam garanti verdiğini söylemişti. Şimdi suratımıza bile bakmıyor”

Bir yerde haklılar.

Devlet Banka’yı denetleyememiş, ancak sözler vermiş. Şimdi ise, “param yok, sözümü tutamayacağım” diyor. Olacak iş mi bu...