STRAZBURG?’DA O G?œN

?‡OCUKLAR GİBİ ?žENDİK (!)

?‡ok açıkça söylemem ve gördüklerimi sizlere aktarmam gerekiyor. Zira, inanın hala ?Ÿa?Ÿkınım. Hala ya?Ÿadıklarımın ne oranda gerçek, ne oranda rüya oldu?Ÿunu anlayabilmi?Ÿ de?Ÿilim.

Avrupa Konseyi Parlamenter Assamblesinin geçen Pazartesi günü Strasburg?’daki toplantısından söz ediyorum. Ba?Ÿbakan Gül?’ün bir konu?Ÿma yaptı?Ÿı ve ardından da parlamenterlerin? sorularını yanıtladı?Ÿı oturum, tahminlerin ötesinde garip manzaralarla doluydu.

Konsey toplantılarına yakla?Ÿık 22 yıldır giderim.

Türkiye?’nin? Parlamento Assemblesi ile ilk tanı?Ÿması 12 Mart 1971 darbesiyle ba?Ÿladı ve bugüne kadar da sürdü.

Avrupa?’da İnsan Hakları ve Demokrasinin gözetim ve denetimcisi sayılan Konsey (Avrupa Birli?Ÿi parlamentosu ile karı?Ÿtırmayın) o tarihten bugüne kadar, sürekli ?Ÿekilde Türkiye?’yi dövdü. 12 Mart darbesi ile açılan? kapının ardından, Kıbrıs harekatı, onun ardından 12 Eylül darbesi,? ardından Kürt sorunu...

Ben 20 yılda öyle oturumlar ya?Ÿadım ki, insanın gözleri ya?Ÿarırdı.? Türkiye yerden yere vurulur, Türk delegeler sıra kapakları ile protesto edilir, katillikle suçlanır, yuhalanırdı. 20 yıl Konseyde boynumuz bükük dola?Ÿtık. Eli?Ÿtirilerin bir bölümü maksatlı idi, ancak bir bölümü de do?Ÿru oldu?Ÿundan dolayı, parlementeri, bürokratı ve gazetecisi ile hepimizin onuru zedeleniyordu. Haklı ele?Ÿtiriler daha da acı? veriyordu. Resmi yetkililer, ?“bizi anlamıyorlar bunlar?” gerekçesinin ardına saklanıyor, ancak özel konu?Ÿmalarında onlar da ezikliklerini saklayamıyorlardı.

İ?Ÿte ben böyle bir Avrupa Konseyi anılarıyla dolu ?Ÿekilde, Gül?’ün konu?Ÿmasını dinlemeye gittim.

?žA?žKINLIKTAN

KENDİME GELEMEDİM

İnanamadım.

Gül konu?Ÿtukça alkı?Ÿ aldı. Türkiye?’nin insan hakları, fikir özgürlü?Ÿü ve demokrasi yolunda attı?Ÿı adımları anlattıkça ?“bravo?” sesleri duyuldu.

Hele sorulara geçilince, durum daha da de?Ÿi?Ÿti.

Eskiden Türkiye?’yi yerden yere vuran grup liderleri ?Ÿimdi Gül?’e çiçekler atıyor, her konu?Ÿmacı önce ?“Türkiye?’yi ve sizi tebrik ederiz?” diye söze ba?Ÿlıyor ve son derece anlayı?Ÿlı sorular soruyorlardı. Konsey Assamblesini ve bu insanları bilmesem ?“Türk yetkililer soruları? bile öneceden hazırlayıp ceplerine ko?Ÿmu?Ÿlar?” diyebilirdim.

Bu manzaraya Gül?’ün 10 yıllık Konsey deneyimi ve ili?Ÿkileri mutlaka katkıda bulunmu?Ÿtur. Son derece mantıklı yakla?Ÿımı, yanıtlarının yumu?Ÿaklı?Ÿı da atmosferi etkiledi.

Ancak asıl etken, Türkiye?’nin son iki yıldır Kopenhag Kriterlerine uyum konusunda gösterdi?Ÿi ola?Ÿanüstü gayretti. ?–nce Ecevit koalisyonu, ardından AKP hükümetinin yaptı?Ÿı de?Ÿi?Ÿiklikler, Türkiye?’ye açıkça lig atlatmı?Ÿ. Demek ki sorun, ?“Türkiye?’yi anlamamalarından ve sevmemelerinden?” de?Ÿil, Türkiyenin İnsan Hakları ve Demokrasi? klübüne hem üye olması, hem de kurallarına uymamasından kaynaklanıyormu?Ÿ.

Geçen Pazartesi Avrupa Konseyi binasındaki Türkler ülkeleriyle gurur duydular. Normalle?Ÿmenin tadını tattılar. İtilip kakılmak, sürekli ele?Ÿtiri almak yerine, Avrupa normlarına ayak uydurmaya ba?Ÿlamanın rahatlı?Ÿını ya?Ÿadılar.

Bu keyfi bizlere ya?Ÿatma ?Ÿansı da Gül?’e dü?Ÿtü. O gün Strazburg?’da bir avuç Türk çocuklar gibi ?Ÿendik. Ancak demokrasi hep geli?Ÿen bir süreç. Bunu izleyip ona göre de?Ÿi?Ÿmemiz gerek. Bu i?Ÿ bitti diye dü?Ÿünürsek, 10-15 yıl sonra gene sıkıntı ya?Ÿarız.