KENDİ DEĞERLERİNİ

KÖTÜLEYEN BİR TOPLUMUZ…

Orhan Pamuk’un Nobel’i kazanmasının tadını tadamadığımızı defalarca yazdım. Hala tadamadığımız gibi, birde kötü muamele ediyoruz.

İnanamıyorum.

Üstelik, bir de buna milliyetçilik etiketi iliştiriliyor.

Bunun  neresi milliyetçiliktir, anlayabilmiş değilim.

Böyle milliyetçilik mi olur muş ?

Pamuk sayesinde Türkiye’nin adı kültür dünyasında daha fazla duyuluyor. Türkiyemiz şimdiye kadar kültür ile yanyana getirilmezdi. İlk defa Pamuk sayesinde Türkiye bambaşka denizlere açıldı. Hergün dünyanın  bir başka dergisinde veya gazetesinde bir demeci çıkıyor, röportajları yayınlanıyor. İnsanlar onu dinlemek için salonları dolduruyor. Kitapları kapış kapış satılıyor.

Bu insan hiçbir şey yapmasa dahi, durduğu yerden Türkiyeye milyonlarca dolarlık reklam yapıyor. Hem de abuk sobuk ve büyük paralar verilerek gerçekleştirilen reklam filmlerinin marjinal faydası yanında, bedavadan ve çok daha etkin bir kampanya yapıyor.

Hiç değilse bundan dolayı teşekkür edelim, yeter.

Onun yerine itip kakıyoruz.Hor görüyoruz.

Neden? Zira resmi görüşleri paylaşmıyor da ondan…

Bizim bu huyumuz yeni de değildir.

Nazım Hikmet’e de aynı muameleyi yapmadık mı ?

Dünya onu omuzlarında taşırken,  “Büyük Türk şairi”diye alkışlarken, biz onun adını ağzına alanları, şiirlerini okuyanları hapislere attık. Komünist damgası vurup hayatlarını söndürdük.

Neden böyleyiz ?

Neden kendi kıymetlerinin değerini bilmeyen bir toplumuz ?

Neden çağımızı yaşamıyor da, geçmiş çağlarda dolaşmayı daha çok seviyoruz.?