ERMENİ İDDİALARINI

HAFİFE ALMAMALIYIZ

Bu konuyu dünkü yazımda geniş şekilde ele almıştım. Yurt dışından gelen mesajlar, durumun vahametini bir defa daha ortaya koydu.

Özellikle Ermeni diaporası, 1915 olaylarının 90 ıncı yıldönümü olarak 24 nisan’dan itibaren büyük bir kampanya hazırlıyor. Üstelik son derece gizli tutuluyor. Amaç, Türkiye Cumhuriyeti Devletini biraz daha köşeye sıkıştırmak ve 10 yıl sonraki 100 üncü yıldönüme kadar bu konuda mesafe alabilmek.

Beklentilerin başında, 24 nisan tarihinde, Birleşmiş Milletler genel kuruluna “özel Soykırım oturumu” geliyor. Yeterli oy bulabildikleri taktirde bunu gerçekleştirebilirler ve bağlayıcı olmasa dahi, sembolik bir karar dahi çıkarabilirler.

Diğer bir beklenti de, Amerikan Kongresine topyekün baskıda bulunup, yıllardır gerçekleştiremediklerini elde etmek. Yani ABD Kongresine, 1915 olaylarının bir  Soykırım olduğunu kabul ettirebilmek. Bunda başarı kazanmalarının tek yolu, Bush yönetiminin direncini kırmaktan geçiyor. Yıllardır deniyorlar, ancak her defasında reddediliyorlardı.

Acaba bu defa başarabilirler mi ?

Bu sorunun yanıtı, Bush yönetiminin Türkiye’ye bakışına çok bağlı. Washington’un Türkiye’yi hırpalayacak, zaten giderek yaygınlaşan Amerikan aleyhtarlığını kışkırtacak böyle bir adım  atması mantıkla bağdaşmıyor. Oysa Süpergüç konumundaki bu ülkenin zaman zaman, bizim mantığımıza uymayan politikalar sergilediğini de unutmamak gerekir.

Türkiye’nin büyük abilere dayanmadan önce kendi kollarını sıvaması gerekiyor.

Böylesine büyük bir kampanyaya direnmek için, şimdiye kadar hiçbir işe yaramayan PR         (Halkla İlişkiler) çalışmaları yetmez. Ermenilerin neredeyse 60 yıldır sürdürdükleri çalışmaları bir çırpıda yanıtlanamaz. Yanıtlansa dahi inandırıcı olmaz.

Buna karşılık, yaratıcı politikalar ve görkemli adımların atılması gerekiyor.

Şu ana kadar Ankara’nın gündeminde bu çapta bir hazırlık görünmüyor. Oysa zaman çok az. Biran önce harekete geçilmesi şart. Aksi halde, iş işten geçtikten sonra, Amerika ve Avrupayı suçlamak ve kendi kendimizi eleştirmekle yetinmek zorunda kalırız. Ermeniler bir adım daha atmış olurlar. Biz biraz daha sıkışırız.

Hadi artık kıpırdayalım.