HALA KENDİME

GELEBİLMİ?ž DE?žİLİM...

VİYANA

Yine eski hastalı?Ÿımız depre?Ÿti.

Uluslararası basın bizi övdü, yabancı uzmanlar ne kadar ba?Ÿarılı oldu?Ÿumuzu yazdılar ya, her?Ÿeyi unutmaya hazırız.

Gururumuz ok?Ÿandı diye, yabancılardan üç alkı?Ÿ aldık diye, elimizden kaçan fırsatı unuttuk gitti bile... Biraz sırtımızı sıvazladılar ya, kupayı gidip elimizle adamlara vermemizi? sorgulayan yok.

Sevgili dostlar;

Do?Ÿrudur, iyi? oynadık, harikaydık vs... ancak bir de unutmayalım ki, asıl amaç kupayı? almaktır. Yoksa, alkı?Ÿlar arasında ma?Ÿlup olup, kös kös eve dönmek de?Ÿil.

Zaten bizim kadar, yenilgileri? bir zafermi?Ÿ gibi takdim eden ba?Ÿka bir toplum bilmiyorum.

İsviçre, ?‡ek ve Hırvat gazetelerini inceledim. Hiçbirinde ?“yenildi, ancak dünya bize hayran?” veya ?“canımız feda böyle ma?Ÿlubiyete?” gibilerinden man?Ÿet yok.

Kaybeden, bitiyor.

Yanlı?Ÿ anlamayın, Milli Takımın performansını kötülemek istemiyorum. Ancak artık bu kadar övgü de biraz fazla galiba. Yine ölçüyü kaçırdık gibime geliyor.

Ben do?Ÿrusu hala? kendime gelebilmi?Ÿ de?Ÿilim.

Sizler bu yazıyı okurken, ben bu defa Viyana?’da olaca?Ÿım. Coca Cola?’nın? davetlisi olarak finali izleyece?Ÿim. Türkiye?’yi görmek isterken, ?Ÿimdi ba?Ÿkalarını seyredece?Ÿim.

Dünya basınında maçla ilgili yorumları okurken, neler kaçırdı?Ÿımızı daha iyi anladım. Bundan dolayı, hala gözüm uyku tutmuyor.

İsteyen göklere çıksın, ben millilerimize üzülüyorum. Bir kupayı kaldırabilecekken, pisi pisine kaybettik...