48 YIL GE?‡Tİ, HALA

ASKERİN YAKASINDAYIZ...

Hayret etmemek mümkün de?Ÿil .

27 mayıs 1960 ihtilalinin üzerinden 48 yıl geçti ve dikkat ettim bütün TV?’lerde, bazı gazetelerde sayfa sayfa bu askeri ayaklanma anlatılıyor. Ayrıntılar veriliyor, ancak çok azında ele?Ÿtirisel bir yakla?Ÿım görülüyor.

Hala 27 Mayıs darbesi, normal bir ?Ÿeymi?Ÿ gibi davranılıyor.

Sanki ihtilal yapmak Türk Silahlı Kuvvetlerinin normal görevleri arasındaymı?Ÿ gibi bir tutum var. 27 Mayıs?’ın ne kadar talihsiz, Türkiye?’ye ne kadar zarar veren bir ayaklanma oldu?Ÿu artık açıkça biliniyor.

Menderes- Zorlu- Polatkan üçlüsünün idamının ayıbı hala apaçık hissediliyor. Bununla kalınmıyor, bu üçlü için abideler dikiliyor, isimleri havaalanlarına, meydanlara veriliyor.

Bunlara ra?Ÿmen, hala kesin bir özele?Ÿtiri mekanizması i?Ÿlemiyor. TSK?’dan? korkuldu?Ÿundan dolayı de?Ÿil, bir kesimimizin içinden gelmiyor.

Baksanıza, hala Ankara?’da kapalı kapılar arkasında, yeni müdahale olasılıkları konu?Ÿuluyor.

Toplu halde çıkıp, ?“yeter artık, bitti bu süreç. Sorunları biz çözeriz. Askerin yakasını bırakın?” diyemiyoruz.

Kafamızın gerisinde hala, gerekti?Ÿinde askeri kullanma fikri yatıyor. Kendi yapmamız gereken muhalefeti, onlara ihale? ediyoruz.

Bırakın beyler...

Askerin yakasından inin.

AKP ile hesapla?Ÿmamızı sandıkta yapalım. Askeri kı?Ÿkırtarak bir yere varmak yerine, gelin güçlü bir muhalefet? olu?Ÿturalım. Meydanları dolduralım.

27 Mayısları artık gömelim...

Unutalım...

Biraz olsun, tarihten ders alalım.

Hem askerimize, hem de kendimize daha fazla zarar vermeyelim..