48 YIL GEÇTİ, HALA

ASKERİN YAKASINDAYIZ...

Hayret etmemek mümkün değil .

27 mayıs 1960 ihtilalinin üzerinden 48 yıl geçti ve dikkat ettim bütün TV’lerde, bazı gazetelerde sayfa sayfa bu askeri ayaklanma anlatılıyor. Ayrıntılar veriliyor, ancak çok azında eleştirisel bir yaklaşım görülüyor.

Hala 27 Mayıs darbesi, normal bir şeymiş gibi davranılıyor.

Sanki ihtilal yapmak Türk Silahlı Kuvvetlerinin normal görevleri arasındaymış gibi bir tutum var. 27 Mayıs’ın ne kadar talihsiz, Türkiye’ye ne kadar zarar veren bir ayaklanma olduğu artık açıkça biliniyor.

Menderes- Zorlu- Polatkan üçlüsünün idamının ayıbı hala apaçık hissediliyor. Bununla kalınmıyor, bu üçlü için abideler dikiliyor, isimleri havaalanlarına, meydanlara veriliyor.

Bunlara rağmen, hala kesin bir özeleştiri mekanizması işlemiyor. TSK’dan  korkulduğundan dolayı değil, bir kesimimizin içinden gelmiyor.

Baksanıza, hala Ankara’da kapalı kapılar arkasında, yeni müdahale olasılıkları konuşuluyor.

Toplu halde çıkıp, “yeter artık, bitti bu süreç. Sorunları biz çözeriz. Askerin yakasını bırakın” diyemiyoruz.

Kafamızın gerisinde hala, gerektiğinde askeri kullanma fikri yatıyor. Kendi yapmamız gereken muhalefeti, onlara ihale  ediyoruz.

Bırakın beyler...

Askerin yakasından inin.

AKP ile hesaplaşmamızı sandıkta yapalım. Askeri kışkırtarak bir yere varmak yerine, gelin güçlü bir muhalefet  oluşturalım. Meydanları dolduralım.

27 Mayısları artık gömelim...

Unutalım...

Biraz olsun, tarihten ders alalım.

Hem askerimize, hem de kendimize daha fazla zarar vermeyelim..