BAŞBAKAN, KRALİÇEYE DE

BOYUN EĞMEDİ...

İngiltere Kraliçesi onuruna verilen yemekte Gül, Kraliyet protokolüne (yani bir yerde Kraliçeye) saygı gösterip smokin giyerken, Erdoğan’ın kravatlı gelmesi ikisinin dünyaya bakışlarını gösteriyordu. Biri, kendi değerlerinden hiç ödün vermeyen, boyun eğmeyen bir lider, diğeri ise, gerektiğinde gerekeni yapan bir Cumhurbaşkanı...

KRALİÇE, DOĞUŞUN

ÇOCUKLARINA BAYILDI

Salı akşamı Çankaya’da, İngiltere Kraliçesi Elizabeth ve eşi Prens Philip onuruna verilen yemeğe ben de davetliydim. Kraliçe’nin 1971 gelişinde verilen davete de yine gazeteci olarak katılmıştım. Nedense o gün, Kraliçe beni bu defaki kadar etkilememişti. Belki arada geçen 37 yılın getirdiği bilinçlenme veya bunca zamandır medya aracılığı ile sık sık izlemekten, artık hepimizin bir aile ferdiymiş gibi görür olduğumuz Kraliçeyi ile tekrar karşılaşmanın merakı olsa gerek, heyecanlandım.

Karşımda bir tarih duruyordu.

Şimdiye kadar binlerce ünlüyle karşılaştım. Erkekli kadınlı lider olsun veya büyük şöhret olsun niceleriyle el sıkıştım, konuştum. Ancak bu defaki farklıydı. Karşımdaki küçücük kadın, bembeyaz saçlarıyla bir imparatorluğu temsil etmesi bir yana, başından geçenleri düşündüğünüz zaman diğerlerinden çok farklıydı.

82 yaşına rağmen son derece dinç bir görünüşü vardı. Güzel yaşlandığı besbelliydi.

Prens Philip ise çok yaşlanmış. Daha bir yıpranmış.

Bütün bunları düşünürken, 37 yıl önceki kendi görüntüm aklıma geldi ve bu yaşlanma konusunu hemen kapatmaya karar verdim (!)

Daha önce de Irak Cumhurbaşkanı Talabani’nin onuruna verilen yemeğe katılmıştım. Hatta bu köşe’de sizlere, yediğimiz yemeklerin ne kadar kötü olduğundan söz etmiştim.

Anlaşılan, Hayrunisa hanım müdahele etmiş ki, bu defa başta yemekler olmak üzere herşey mükemmeldi. Özellikle de menü harikaydı. 

Zeytinyağlı enginar dolması, Su böreği, Patlıcana sarılı beyendi ile  kuzu tandır. Tatlı olarak da, muhallebi üzerine gül baklava. Corvus ve Sarafin şarapları içildi.

Ne yazık ki, yemeğin verildiği salon Rusya’daki metro istasyonlarını andırır cinstendi. Ancak öğrendim ki, oraları da elden geçirilip düzeltilecekmiş. Ruhsuz halinden çıkarılacak, daha sıcak bir hava verilecekmiş.

Bizim eski bir alışkanlığımız yine göze çarptı.

Davet edilip, yanıt dahi vermeyenler ve daha da dramatiği, geleceklerini bildirip gelmeyenler. Masalarda sökülmüş diş gibi boşlukların görülmemesi için, oturma yerlerinde  son dakika değişiklikler yapılıp, durum idare edildi.

Bir diğer alışkanlığımız da, geç gelmektir.

Bu defa herkes zamanında geldi. Herhalde saray protokolünden kaynaklanıyor olacak ki, Başbakan bile gecikmedi.

Beni en çok etkileyen diğer bir unsur da, Doğuş Gurubunun Çocuk Senfoni Orkestrasıydı. Davetliler arasındaki Ferit Şahenk’i özellikle tebrik ettim. Mütevazı bir şekilde, köşesinden gözleri dolu dolu çocuklarını izledi. 

Orkestra Elgar’ın, Pomp and Circumstance’ini çalınca Kraliçe ile Prens bir neşelendi ki, görülmeye değerdi. Zira bizim için “Dağ başını duman almış” ne ise, İngilizler için de bu parça aynı değerdedir.

Özetle çok hoş bir gece geçirdik.

Tarihle tanıştık...