AVRUPADA, AKP’NİN GERÇEK

NİYETLERİ SORGULANIYOR

Geçen haftasonu (Cuma-C.ertesi) İstanbul’da British Councıl’ın geleneksel Türkiye-AB konferansı vardı. TESEV ve Centre For European Reform’un da katıldıkları organizasyon beş yıldır aynı tarihlerde yapılır ve bu ilişkilerin nabzı tutulur. Her defasında da, Türk ve yabancı üst düzey uzmanlar ile Komisyon’un sorumluları katılır.

Bu defa da, Olli Rehn başta olmak üzere, İsveç Dışişleri Bakanı Karl Mirt, Hollanda Dışişleri Bakanı Maxime Verhagen, AB Komisyonu’nun ticaretten sorumlu Komiseri Barones Pauline Neville-Jones, Kıbrıs konusunun en etkili ismi Lord Hannay dahil olmak üzere, Türkiye ve AB’ den 50 kadar uzman davetliydi.

Türkiye’den, Dışişleri Bakanı Ali Babacan, AB-Türkiye ilişkilerini yürüten Genel Sekreterliğin başındaki Büyükelçi Oğuz Demiral ve en sonunda da son dönemlerde Türk dış politikasının en etkili ismi Ahmet Davudoğlu konuşmalar yaptılar, soruları yanıtladılar.

Konuşmalara hem fiilen katıldım, hem de başından sonuna kadar izledim.

Ayrıntılarına girmeden, size genel havayı yansıtmak istiyorum. Açıkçası şu ki, Türkiye-AB ilişkileri söylenmeyen bir krizli veya donuk bir sürece girmiş görünüyor.

                              TÜRKİYE, SÜREKLİ ADAYLIK

                               STATÜSÜNDE KALMAYI MI İSTİYOR?

Avrupa Birliği gözlemcileri, AKP iktidarının AB dosyası ile ilgili gerçek niyetlerinden kuşkulular. Özellikle Anayasa Mahkemesinin kapatma davasıyla ilgili kararından sonra, Başbakan’ın tüm gücüyle AB reformlarına yönelmesi bekleniyordu. Sadece AB başkentleri değil, AKP’nin içindeki AB yanlıları da aynı beklenti içindeydiler. Ancak bu gerçekleşmedi. Aksine, AB unutuldu. Ulusal Program hazırlandı, basılıp dağıtıldı, ancak Başbakan’nın heyecanı yok oldu. Bürokrasiden çıt çıkmıyor. Tek bir reform dahi gerçekleşmedi. Zira tepede niyet yok. AB‘li uzmanlar işte bu durumu sorguluyorlar. Konferans sırasında hep aynı noktalara değinildi. AKP’nin, AB dosyasıyla ilgili nihai hedefleri sorgulandı. AB Komisyonu’nun en Türkiye yanlısı ismi Olli Rehn dahi dikkat çekti. Böyle giderse, Türkiye’nin bu işten vazgeçmeye başladığı sonucuna varılacağını ima etti. Hem AB Konseyi, hem de AB parlamentosundaki Türkiye dostlarının da, ellerinin kollarının bağlandığını ve Ankara’yı destekleyemediklerini ısrarla tekrarladı

Üstünde durulan diğer bir unsur, Türkiye’nin şu sıralarda, Orta Doğu ve Kafkaslardaki girişimleri, İran ve Lübnan’daki tutumu nedeniyle, AB Başkentlerinde prestijinin çok arttığı, buna rağmen Ankara’nın ilgisizliği nedeniyle bu fırsatın nakte dönüştürülemediği idi.

Türkiye ise, AB konusundaki heyecanının hiçbir şekilde azalmadığını söylüyor. Özellikle Ali Babacan, AKP iktidarının, teknik açıdan elinden gelen tüm çabayı harcadığını savundu. Örnekler verdi. Eski heyecanın görülmediğini ileri sürenleri uzun uzun yanıtladı ve yalanladı. Konuşan tüm Türk resmi yetkililer, aynı çizgiyi sürdürdüler. Ankara’nın tüm zorluklara rağmen elinden geleni yaptığını, buna karşılık, eğer heyecan azaldıysa veya kamu oyundaki destek düştüyse, bunun gerçek sorumlusunun AB olduğunu belirttiler. Sarkozy’nin yaptıklarından, Merkel’in demeçlerinden örnekler verildi. AB Komisyonu’nun dahi tarama işini geciktirdiği, henüz açılacak paragrafların üçte birinin tarama sonuçlarının dahi Ankara’ya yollanmadığı ve bunun şimdiye kadarki genişleme çalışmalarında bir ilk olduğunun altı çizildi.

Konferansın Türk katılımcıları ise, ikiye bölündüler. Bir bölümü iktidarı suçladı. Gül’ün Cumhurbaşkanı olmasından sonra, AB konusundaki duyarlığın kaybolduğunu belirttiler. Bir diğer bölümü de, gündemin çok değişmesi ve gelecek yerel seçimler nedeniyle Başbakan’ın yeterince zaman ayıramamasına bağladılar. Türkiye’nin tam üyelik hedefinin değişmediğini tekrarladılar. Doğrusu pekte inandırıcı olamadılar.

               SONUÇ: SİZDE SORUMLUSUNUZ,

                                                      BİZİM DE SUÇUMUZ VAR...

Anlayacağınız, tam bir kısır döngü yaşanıyor.

Yumurta mı tavuktan, yoksa tavuk mu yumurtadan çıkar, örneğinde olduğu gibi, oturduğumuz yerde dönüp duruyoruz.

Bence en dengeli konuşmayı, Davudoğlu yaptı.

Hem nalına hem mıhına, Avrupa’nın sorumluluğuna da dikkat çekti, bizim de gündemin sürekli değişmesi nedeniyle eksikliklerimize işaret etti.

Peki şimdi ne olacak ?

Bence, özellikle yerel seçimlere kadar hiçbir şey olmayacak.

Yerel seçimlerden sonra, eğer Başbakan’ın eşref saatine gelirse bir hareketlenme yaşanabilir. Aksi halde, bugünkü gibi, kısır döngü içinde devam edeceğiz.

Beni asıl rahatsız eden, ne yazık ki bu durum, hem AB kanadının, hem de Türkiye’nin işine geliyor.

Bunun nedenini bir başka yazıda anlatırım...