YTL HOŞ GELDİ...

Doğrusu inanamıyorum.

Ben, kuruşlu yaşamı bilen kuşağın mensubuyum.

Rahmetli Babaannem, bayramlarda bize altın gibi parlayan 25 kuruş verirdi. O günler için çok önemli bir miktardı. Pazar yerine gidip, bozdurup bozdurup harcardık. 1’er kuruşlar saklanır ve kullanılırdı.

Sonraki yıllarda kuruşlar yok oldu.

Yüzbinler, milyonlar, milyarlar hayatımıza girdi. Demirel “Trilyonları telaffuz etmeye alışın” dediği zaman, biz bunu zenginleşmenin bir işareti olarak algılamıştık. Aradan yıllar geçtikçe, bunun tam tersine fakirleşme anlamına geldiğini öğrendik.

Enflasyonun ne büyük bir kanser olduğunu kolay kolay anlayamadık. Elimize geçen milyon veya milyarların bir aldatmaca olduğunu göremedik. Maaşlara yapılan yüksek orantılı zamlar, zenginleşiyormuşuz izlenimi yarattı.

Şimdi yepyeni bir döneme giriyoruz.

Bu sabahtan itibaren YTL hayatımıza girecek.

Belki güç olacak, alışmamız zaman alacaktır, ancak sonunda bizler kazanacağız.

Yılın ilk güzel haberi de budur.

                                              YILIN ADAMI : TAYYİP ERDOĞAN

Kim ne derse desin, bu yılın adamı Başbakan Tayyip Erdoğan’ dır.

Hepimizi şaşırttı.

Sadece bizleri değil, Uluslararası camiayı da hayretlere düşürdü.

Beklenen, gizli gündemi olan ve yakaladığı ilk fırsatta bu gündemi ülkeye kabul ettirecek bir liderdi.

Aksi çıktı. Gizli gündemi var idiyse dahi, attığı adımlar, bizim tahmin ettiğimiz “gündemin “ tam tersiydi.

Biz, Türkiye’yi Avrupaya Sosyal Demokratların taşıyacağını sanıyorduk. Aksi çıktı. Muhafazakar, hatta bir zamanlar Avrupayı “Hristiyan kulübü” diye niteleyen , dini değerlere daha fazla ağırlık veren bir parti Türkiye’nin önünü açtı.Ülkeyi Avrupaya yakınlaştırdı.

Erdoğan tutumuyla eski tabuları yıktı. Toplumun ellerini bağlayan kelepçeleri çıkardı.Bütün bunları yaparken de, kavgacı bir ton takınmadı. Tevazu ile hareket etti. Muhalefete sürekli teşekkür etti.

Bunların hiçbirine alışmamıştık.

Hepimiz için sürpriz oldu.

İnşallah diğer bazı liderler gibi, başına vurmaz. Kendini, Allahın Türkiye’ yi kurtarmak için yolladığı bir mesajcı veya nesli tükenmek üzere olan nadir bir tavuskuşu  sanmaz ve aynı şekilde yoluna devam eder.

                                                   KIBRIS İŞİNİ FAZLA

                                            UZATMAMAKTA YARAR VAR

Türkiye, Avrupa Birliğine, Gümrük Birliği anlaşmasını Güney Kıbrıs’ı da içine alacak şekilde 3 Ekim’e kadar genişleteceğine dair söz verdi.

Bu olay, AB ile müzakerelere başlamanın, kaçınılmaz bir koşuludur.

Yapılacak olan düzenleme son derece teknik, ancak kamu oyunda “Güney Kıbrıs’ı tanımak” anlamına çekilme potansiyeli yüksek. Biri, Kıbrıs’ı Rumlara teslim edeceğiz, diyecek. Diğeri aksini iddia edecek. Yani, üzerinde büyük tartışmalar yaşanacak.Üstelik, her geçen ay bu tartışma daha da artacak. 3 Ekim yakınlaştıkça, Rumlar da “Türkiye bizi tanımak zorunda” baskısını arttıracaklar.

İşte bu nedenlerle, hükümetin bu işi gereksiz şekilde uzatmaması, ne yapılması gerekiyorsa kararını vermesi ve uygulamaya geçmelidir. Uzattıkça işin ciddileşeceğini bilmemizde çok yarar var.

TUNCELİLİ ENGELİLER İÇİN HAYDİ..

“Dört dağın içinde bizlerde vardık,

Güller kopartıldı hep yalnız kaldık,

Hayat bizi bir kenara itince,

Toprağını kaybetmiş gül gibi savrulduk”

İşte böyle anlatıyorlar kendilerini Tuncelili özürlü vatandaşlarımız. Nüfusunun yüzde 55’i göç etmiş Tunceli’de geride kalanların büyük çoğunluğu işsiz... Sanayide, ticarette, imalatta, tarım da hep sonuncu... Hele bir de özürlüysen sen düşün...

Tunceli’de 10 bin engelli vatandaşımız var. Bunların 2 bini ağır engelli olarak sınıflandırılıyor.

Tablo bu... Peki Tunceli’deki özürlü vatandaşlarımız için bir merkez var mı? Hayır... Olacak mı? Evet..  Tunceli Bedensel Engelliler Derneği Onursal Başkanı Sinan Samat ve arkadaşları bir Eğitim, Rehabilitasyon ve Bulaşma Merkezi inşaa etmek için çırpınıyor.

Avrupa’da çeşitli etkinlikler düzenleniyor. 15 ve 16 Ocak’ta Almanya’da iki gece var. 19 Şubat 2005’te Fransa’da, 20 Şubat 2005’te Paris’te binlerce kişi Tuncelili engelliler için biraraya gelecek.

Sinan Samat ve arkadaşları Tunceli’de yaptıkları çalışmalara “Munzur Modeli” adını vermişler. Bu modelin tüm Türkiye’ye örnek olmasını istiyorlar. Neler mi yapmışlar? Önce Tunceli’deki engelleri nüfusunu belirlemişler. Sonra da bir internet sayfası tasarlamışlar. www.tunceli-bed.org adresinde çalışmalar hakkındaki son gelişmeleri izleyebilirsiniz. Pek çok panel ve bilgilendirme toplantısı düzenlenmişler. Engelli vatandaşların ev dışındaki günlük yaşamını mümkün hale getirmek için şehir planlamasında özellikle rampa, yol, cadde ve resmi binalara giriş konusunda özel düzenleme yapılmasını istemişler.

Şimdi son proje “Tunceli Eğitim, Rehebalitasyon ve Buluşla Merkezi” Tunceli Valiliğinin tahsis edeceği 5 bin 500 metrekare büyüklüğünde olan arsa üzerinde bin 500 metrekarelik bir merkez kurulacak. Merkezde, sosyal, eğitim, mesleki eğitim ve tıbbi rehabilitasyon yapılması düşünülüyor. İnşaat Mart 2005’te başlayacak. 2006 yılının Temmuz ayında da tamamlanması planlanıyor. 

Hükümet, 2005 yılını “Engellilere İstihdam ve 2006 yılında Engelliler İçin Eğitim ve Rehabilitasyon Yılı” ilan etti. Munzur Modeli örnek olabilir. Bakın bir avuç gönüllü neler yapıyor? Siz onlara elinizi uzatın, onlar da size bir gül uzatsın.

TEK ŞANSIMIZ, YABANCI

YATIRIMIN GELMESİ

Okurlarımın en çok sormaya başladıkları soru şu:

“ Eee ne oldu yani ? Tarih aldık, şimdi ne olacak ? Ne zaman zenginleşeceğiz, ne zaman hayatımız değişecek ? “

Bütün görüşlere saygım var, ancak bazen öyle sorularla karşılaşıyorum ki, karşımdakinin ya küllüyen cahil olduğu veya beni sinirlendirmek için soru sorduğunu düşünüyorum.

Duyan duymayana anlatsın...

Avrupa Birliğinin kasaları yok. Para da dağıtmıyor. Müzakerelerin başlangıç döneminde küçük bir meblağ var, zaman içinde artacak. Ancak Türkiye’nin uyum önlemleri için yeterli değil. Bir başka deyişle, Türkiye ekonomik reformunun faturasının büyük bölümünü kendi ödeyecek.

Peki bu iş nasıl olacak ?

Vatandaş AB uyumu için kemer mi sıkacak ?

Hayır, Türkiye’yi kurtaracak ve düzlüğe çıkaracak tek unsur Yabanci Yatırımlar olacak.

Tam üyelik müzakerelerine oturmuş bir Türkiye, Yabancı Yatırımcıya cazip gelecektir.

Ancak bunun da bir koşulu var.

Yabancı Yatırımları bürokrasinin, yargının ve belediyelerin elinden kurtarmak gerekiyor. Danıştay kararlarıyla proje veya ihalelerin iptal edildiği, bürokratın kan kusturduğu, belediyelerinde soydukları Yabancı Yatırımcı, Türkiye resmen tam üyeliğe kabul edilse dahi gelmez.

Başbakan dahi itiraf ediyor.

“Haziran ayında bir Yabancı Yatırımı gerçekleştirmek için 19 imza gerekirken, bugün 3’e indirdik. Hala işler yürümüyor.”  Diyor.

Türkiye farkında olmadan geleceğini ipotek altına alıyor.

Bu bürokrasi, bugünkü yargı yaklaşımı ve hırsız belediyeler oldukça, biz avucumuzu yalarız.

Aksini iddia eden varsa beri gelsin...