AKP’DE ERKEN

UYARI SİSTEMİ YOK

AKP liderliğinin hakkını verelim.

Hem tabanıyla, hem de milletvekilleriyle iyi iletişim kurmaya çalışıyor. Diyaloğun kesilmemesine özen gösteriyor. Kızılcahamam’daki toplantı bunun tipik bir örneğidir. Milletvekilleri  ne olup  bittiğini Başbakanlarının ağzından öğreniyorlar. Gazete haberleriyle yetinmiyorlar.

Siz Milletvekillerinin şikayetlerine bakmayın.

Bakanları yeterince göremediklerini, gerektiği kadar bilgi  alamadıklarını belirtmişler. Aslında söylemek  istedikleri, Bakanlara yeterince torpil yaptıramadıkları, kırmızı plakalı arabayla dolaşamadıklarıydı.

Bu, her iktidarın karşı karşıya kaldığı temel sorundur. İktidar milletvekilleri, seçmenlerinden gelen istekleri yerine getirebilmek amacıyla bakanlara kolaylıkla ulaşmak  ve taleplerini kabul ettirmeyi arzularlar. Adeta bir emme basma pompası işler. Bakanlar da bu baskılardan boğulurlar.

Ne olursa olsun, Kızılcahamam toplantılarının yararını kimse inkar edemez. Başka partiler küçük bir grup tarafından yönetilirken, AKP’de çok daha geniş bir diyalog göze çarpıyor. Dış görüntü böyle...

Ancak aynı durum politika oluşturma konusunda yok.

SÜZGEÇ OLMAYINCA

HATALAR ARTIYOR...

AKP’deki  karar alma, politika oluşturma mekanizmasında ise bir gariplik var. Bu noktaya, daha önce  bazı meslekdaşlarım da değinmişti. En belirgin örneklerini de şu son iki yıl içinde epey yaşadık. Zina tartışmaları ise, bardağı taşıran damla oldu.

AKP’de, bakanlıklar kanalıyla gelen “fikir veya yasa taslaklarında” önemli bir sorunla karşılaşılmıyor. Sorun, parlamenterlerden gelen “fikir veya yasa taslağına sokulmak istenen taleplerden” kaynaklayıor.

Ne yazık ki, diğer tüm partilerdeki gibi, AKP’de de son söz daima başbakanın iki dudağı arasında olduğu için, zaman zaman kısa devreler yaşanıyor.

Bir parlamenter Başbakanı gördüğünde, ayaküstü veya özel bir randevu alıp, ortaya görüş atıyor. Eğer bu görüş Başbakanın ilgisini çeker veya hoşuna gider, hele başkaları tarafından da desteklenirse, birden bire gündeme giriveriyor. O heyecan içinde, demeçler veriliyor, yorumlar  yapılıyor ve konu AKP’nin politikasına dönüşüyor.

Kimseler, bu yaklaşımın sakıncası olup olmadığını, partinin genel politikalarına uyup uymadığını pek tartışmıyor. Politika oluşturan komisyonlardan geçmiyor. Kimse başbakanın hoşuna giden bir konuda olumsuz görüş bildirmek  istemiyor.

Belirli bir süzgeç veya ilerde çıkabilecek sorunlara ilişkin bir erken uyarı sistemi bulunmayınca, yol kazaları ile karşı karşıya kalınıyor. O zaman da geri adım atmak zorunluğu doğuyor. Partinin karar mekanizmalarının dış görünümü böyle...