TAM YEMEK YERKEN

KARAMANLİS GELDİ

Avrupa Kupası finalini izlemek için Coca Cola’nın davetlisi olarak, medya ve iş  dünyasından bir grup Lizbon’a gittik. Coca Cola’nın Ahmet’leri 2002 dünya kupasında da aynı daveti yapmışlardı ve çok eğlenmiştik.

Ertuğrul Özkök, Fatih Altaylı, Fikret Ercan,  Hasan Cemal, Zafer Mutlu, Selahattin Duman, Ali Kırca, Esat Yılmaer, Tuncay Özilhan, Mustafa Taviloğlu, Aclan Acar, toplam 25-30  kişiydik.

Maçtan bir gece önce, Lizbon’un yarım saat uzağındaki Cascais bölgesine gittik. Atlantiğin dev dalgalarına karşı yemek yedik.

Günlük yaşamın dışına çıkıp, Manşet veya  sorunları unutunca insan çocuklaşıyor. Bizde o halde, keyifli bir yemek yiyiyorduk ki, kapı açıldı ve içeri Yunan Başbakanı Karamanlis ile 15 kişilik ekibi girdi. Koca restoranda onu tanıyan bir tek bizler  vardık ve ister istemez bizim masadan bir alkış koptu. O da şaşırdı, ancak grubu görünce tanıdı ve çok keyiflendi. “Mutlaka Portekiz’i yenmeli ve kupayı almalısınız” diye seslenenlerimiz, “buradan  eli boş dönmeyin” diyenlerimiz, başmbaşka  bir dünyadan tanıdğınız birini teşvik edenlerin heyecanı vardı.  Orada farkına vardık ki, futbol insanları inanılmaz biçimde yakınlaştırıyor. Tüm anlaşmazlıkları unutturuyor. Sizi farklı bir dünya’ya taşıyor.

Restorandan ayrılırken, Karamanlis’in “bu gece beni çok mutlu ettiniz”  demesi de işte bu futbol yakınlaşmasının en açık işaretiydi.