TURAN’I KAYBETMEK

ÇOK ACI…

İlk defa Milliyet’te tanıştık.

Washington’dan bildiriyordu. Tertemiz giyinen, kendinden emin ve gazeteciliğin ne anlama geldiğini bilen bir kişiydi.

Ardından, TV dünyasına 32.Gün ile girdi.

Washington dışına çıktı, dünyayı dolaştı ve televizyondan nelerin nasıl anlatılacağını kısa sürede öğrendi.

Turan Yavuz, Türk basınının nesli tükenmiş gazetecilerinden biriydi.

Dünyaya farklı bakardı. Hırslı değildi. İşini iyi yapmanın dışında, başkaca bir tutkusu yoktu. Çelebi bir kişiliği vardı. Hayatı ciddiye alır, ancak kendini parçalamadan çalışırdı.

Turan Yavuz güzel bir insandı.

Bugüne kadar hiç kimseyi kırdığını duymamışımdır.

Amerika’da olsun, Türkiye’de olsun, çalışmaları daima ses getirdi. Batılı gazetecilik normlarını bildiği için, hepimizden farklı bir bakış açısı vardı.

En büyük iddiamız, hangimizin daha iyi haber metni yazacağımız konusundaydı. Onun ki mi iyi anlaşılır olacak, yoksa benim ki mi?

TV kamerasına başka bir bakışı vardı. Bu da yaptığı programların albenisini arttırırdı.

Onu çok arayacağım.